De ene trouw is de ander niet. Bandwerk is het laatste wat ik wil. Net daarom laat ik mensen zelf kiezen wie, wat, waar en vooral hoe lang. Sommige koppels kiezen voor een heel uitgebreide reportage van ’s morgens bij de kapper tot een uur na de openingsdans. Ook korte reportages zijn waardevol. Maar enkele weken geleden was het toch wel heel kort. Het koppel vroeg me voor twee uur, en van die twee uur moet ik dan een album maken.
We hebben ons beperkt tot foto’s met de familie en het koppeltje apart. Gelukkig waren het twee toffe mensen en hadden we geluk met het weer. Maar twee uur vind ik toch erg kort voor rustig foto’s te maken. Uiteindelijk moest alles snel snel gaan en dan is het moeilijk om creatief te zijn. Toen ik hun dankaartjes ging afgeven, waren ze net begonnen met aan hun zelfgemaakte dienst. Jammer dacht ik: daar was ik ook wel graag bij geweest. Niets is zo leuk als sfeerbeelden maken, en bovendien horen die beelden toch ook in hun huwelijksalbum.
Neen, twee uur is echt te kort voor een trouwfeest. Sommige mensen vinden fotografie en dus ook huwelijksfoto’s duur. Ik denk niet dat ik duur ben, in vergelijking met collega’s. Maar zo opdrachten doen me toch ook beseffen dat ik ook niet de goedkoopste wil worden.
Achter de camera 