Ineken hielp me uit de nood, zomaar. Mensen die geheel onbaatzuchtig anderen helpen (onbekenden dan nog), die vertrouwen hebben en gewoon oprecht vriendelijk zijn: zo zouden er meer mogen rondlopen. Ik wou haar graag bedanken, op mijn manier.
En ik heb ook zin om meer op locatie te fotograferen, om te werken naar een verhaaltje. Spontane fotografie daar ga ik voor. En met een paar doordachte outfits en accessoires op locatie krijg je toch snel iets originelers. Als het aan mij lag, zou ik veel meer zo fotoshoots willen doen. Enige moeilijkheid: het vraagt de nodige inbreng van de modellen en van vooral van hun ouders. Je moet werken naar een verhaaltje. Gelukkig begreep Ineken meteen wat ik bedoelde, haar haar toffe gezin ook trouwens.
Mooi!
verdorie, ik ging daar deze zomer ook nog eens naartoe! 🙂
Oh An, een heel toffe reeks!