– “Ha, hallo. U bent de nieuwe juf? Ik ben de mama van…”
– ” Ja, ik ken u. Ik volg uw blog, al jaren.”
Right.
Leuk.
Of niet? Jawel, leuk.
En toch ook raar.
De nieuwe juf weet eigenlijk al alles van mij.
Of niet alles maar toch heel veel.
Misschien te veel voor zo een eerste ontmoeting.
Eigen schuld.
Right.
Slik.
Het is niet de eerste keer en toch vind ik het nog altijd een beetje bizar en surreëel nevenverschijnsel van bloggen.
Oef.
Dat stelt me enigszins gerust. Het ziet er (online ;-)) een erg leuke juf uit. Manou is alvast razend enthousiast. En ze maakt mooie rokjes. Ik heb er dit weekend nog staan naar kijken, op DOK-markt. Wat is de wereld nu weeral? 😉
Mja, die blogwereld… Ik heb niet zoveel reacties op mijn blog en toch volgens de statistieken bekijken gemiddeld 150 mensen mijn blog per dag, wat ook niet zo veel is, maar niet in verhouding met de reacties. Wie zijn al die mensen dan? Ik blog graag en toch is het soms een beetje beangstigend.
Idem dito hier.
Ah hier ook en idd je staat er soms te weinig bij stil wat je allemaal op het net gooit! Misschien eens dringend tijd om daar over na te denken 😉
En ze hebben ook een Lena, dat pleit alleen maar in hun voordeel ;). Ik volg Ivan’s blog ook al een heel tijdje.
Ooit had ik een blog, als juf dan… Als mama niet want de papa schrijft stukken beter. Veel mensen volgen volgens mij omdat lezen doet relativeren, denk je niet? Veel groetjes. Zal je niet te veel volgen, OK? 😉
haha, ik zit er niets mee in hoor
echt niet
@ pe: ik schaam mij ook niet om wat ik online zet
het was gewoon even een raar moment
meer niet 😉