Moe

Tony Mary verklapte me ooit dat hij maar vier uur slaap nodig heeft om zich goed te voelen. Whaouw. Ik zou echt veel geven voor zo een bioritme. Stel je voor wat je allemaal zou kunnen doen met je leven, met zo vier uur extra per dag. Wat een luxe om iedere dag verschillende kranten te kunnen lezen, meerdere journaals bekijken, een uurtje lopen, de was en de plas doen en dat allemaal terwijl anderen nog gewoon liggen te slapen. Ik zou er spontaan een paar hobby’s bijnemen.

Maar zelf heb ik jammer genoeg toch zeven tot acht uur slaap nodig. Om half twaalf er in, half zeven er uit is ideaal. Met een beetje minder gaat het ook, maar na verloop van tijd word ik lastig en humeurig. Nachten zoals nu, met een papfles om 23 uur en eentje op 2 uur en dan een paar aanvallen tussen 4 en vijf en dan opstaan om half zeven : het is echt moordend voor het hele gezin. Zelf Flo ziet er weer veel moeër uit dan een paar weken geleden.

Vooral op de foto valt het me op hoe getrokken haar ogen staan. Gek, hoe foto’s je soms iets tonen dat je in werkelijkheid nauwelijks opmerkt. Maar we houden dapper vol. Dinsdag mogen we terug naar het UZ. Ik voorspel dat ze de medicatie terug gaan opdrijven. En dat is dan weer een reden voor Flo om er suf en moe uit te zien. En zo breien we verder aan onze vicieuze cirkel ….