Is dat niet de afdeling waar mensen vechten voor hun leven ? Het klonk meteen zo zwaar en ik moet toegeven dat er hier op de gang wel een paar zeer ernstige gevallen liggen.
Bovendien liggen we op een gemeenschappelijke kamer.
Toch is het hier goed. Ze zijn hier goed bemand met allemaal vriendelijke en betrokken verpleegers én artsen. Waar je op een gewone afdeling in het weekend nauwelijks iemand ziet, wordt er hier echt voor je gezorgd. Bloedafname ? Op amper een kwartier heb je resultaten. En ook de dokter komt langs, een twee drie keer.
Ik heb nog geen enkele keer moeten bellen. Zalig. Het heeft me even het gevoel er niet alleen voor te staan (op medisch vlak wel te verstaan). Ja er zijn hier veel meer regeltjes, zoals het inperken van bezoek maar stiekem vind ik ook dat gemakkelijk. Uiteindelijk zitten we hier niet voor de gezelligheid. Als patiënt verwacht je maar één ding van een ziekenhuisopname : beter worden ( genezen is één beetje ambitieus voor ons :))
Veel beterschap voor de kleinste! Zal Manoutje maandag eens een extra knuffeltje geven.
Amai, wat is er alweer veel gebeurd… Veel courage daar allemaal!
probeer toch zelf ook wat te rusten, gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk maar toch
An, Flo is nu in de beste handen. Echt, ze is omringd door de beste zorgen, mama incluis! Courage!!