Flo heeft vandaag opnieuw een afspraak bij de neuroloog. Tot voor kort keek ik daar altijd naar uit. Bob en ik zorgen dag in dag uit (nacht in, nacht uit) voor Flo. Een beetje extra informatie, een luisterend en begripvol oor deed deugd.
Tot nu. Het nieuwe is er af, zowel voor de dokters als voor ons. Ik weet wat ze gaan zeggen, zij ook. Het ontmoedigt mij. Ik besef ondertussen ook wel dat het ingewikkeld is, dat Flo een van de vele “zware gevallen” is, dat de artsen het ook niet weten, dat ze geen glazen bol hebben, dat geneeskunde geen exacte wetenschap is, dat het DNA-onderzoek er toch nog niet zal zijn, dat ze niet extra gebeld hebben, dat ze zullen luisteren naar onze sondeproblemen maar dat er toch niets gaat veranderen.
Ik heb een dagje verlof genomen voor de afspraak, zoals altijd. Maar voor het eerst twijfel ik. Daddy kan dat ook. Zou ik niet beter gewoon thuis verderwerken?
nee je moet meegaan anders voel je je slecht…er is altijd dat sprankeltje hoop dat ze dit keer misschien toch een stukje oplossing hebben. en stel dat je dan net die keer er niet bij was ?
Persoonlijk hoor ik zo’n zaken altijd liever rechtstreeks uit de mond van het paard zelf (bestaat die uitdrukking eigenlijk wel in het Nederlands?) maar evenzeer begrijpelijk dat je liever eens niet bij het zoveelste onderzoek/bespreking wil zijn waar mogelijk weer hetzelfde en niets gezegd zal worden.
Ik denk ook dat je beter zelf mee gaat. Anders blijf je misschien toch zitten met vragen die je had willen stellen of een vervelend gevoel omdat je er niet bij kon zijn. Vervelend dat het doktersbezoek ondertussen een sleur is geworden met weinig hoop of vooruitzichten. Ik duim voor jullie op een sprankeltje… nieuws, hoop, beterschap.
sleur is het nog niet hoor
alleen liggen de verwachtingen en het resultaat gewoon heel ver uit elkaar 😉
Flo een “zwaar geval”
Ik moest al eens slikken als ik dat las
Ik begrijp dus wel dat je dan af en toe niet wil gaan luisteren 😉
goh, voor mij is Flo een zwaar geval maar alles is relatief natuurlijk
stofwisselingsziekten zijn vaak vrij ernstig