Enkele dagen geleden botste ik op Radio 1 op het zoveelste debat over opvoeding. Wegzappen, dacht ik bij mezelf. Maar het was te laat. Ik kon het niet laten en bleef luisteren. Ik heb veel gezucht, en toch ook een paar dingen bijgeleerd.
“Mijn ouders sloten mij op in een donkere kelder maar ik heb daar geen trauma aan overgehouden.” Right. Leuk voor u, denk ik dan, maar ik zou de techniek toch niet meteen aanprijzen. Of die mama van één brave en gezonde zoon die zweert bij een strengere aanpak en meer structuur. Zucht.
Zelf geloof ik niet in al die opvoedingstips. Meer nog. Ze maken mij onzeker en net daarom vermijd ik ze. Staat er op de cover zo een of andere bv met een kleuter én een nanny én een poetsvrouw die mij eens gaat vertellen hoe het wel moet. Het enige wat ik de voorbije jaren geleerd heb, is dat ieder kind anders is en dat je als mama dus maar beter niet te veel regels en principes kan hebben. Elk kind heeft een andere aanpak nodig en dat geldt niet alleen voor zorgkinderen.
Een goede opvoeding (volgens mij maar wie ben ik he?) is het beste in je kind naar boven halen. Nina bijvoorbeeld, is een gevoelig en zelfs een beetje een angstig kind. Haar moet ik eerder pushen terwijl ik haar zusje Flo constant moet inperken of er gebeuren ongelukken. Dus neen, ik ben niet consequent. Manou en Nina slapen al van bij de geboorte in hun eigen bed in een eigen kamer, terwijl Flo nu al maanden tussen ons in ligt. Flo mag koekjes eten als ontbijt, de rest niet.
Dat vinden de meisjes niet eerlijk maar he, het leven is niet eerlijk. Daar moeten ze ook leren mee omgaan. Onrecht, frustratie en verdriet, dat zijn ook belangrijke levenslessen. Niet? 😉
Achter de camera 
oei oei dat vind ik een moeilijk, idd ze moeten er leren mee omgaan maar ik heb dus met mijn onzekere, angstige zoon het tegenovergestelde: ik wil die voor alles en iedereen beschermen. Misschien niet ok maar dwingen is het toch ook echt niet voor hem, met fluwelen handschoenen zijn grenzen helpen verleggen, dat wel. Waarmee ik je theorie bevestig dat elk kind z’n eigen aanpak nodig heeft 🙂
het leven is niet eerlijk en neen, niet voor iedereen gelden op hetzelfde moment dezelfde regels
dat moet ik ook dikwijls uitleggen 😉
en dat zijn idd zeer goede, waardevolle levenslessen dat vind ik ook
Het klopt dat elk kind anders is. Onze zoon is dochter verschillen enorm. Onze dochter van 3 is een rustige, lieve, flinke kleuter die goed luistert en heel enthousiast is over de school, dingen die ze bijleert, vriendjes die ze maakt. Ze heeft nood aan structuur, regels, zelfs aan straffen als ze ze niet volgt. De aanpak die we in ond hoofd hadden, werkt prima voor haar.
Onze zoon is iets ouder dan 1 jaar en we proberen al die tijd al een beetje ritme in zijn dagen te krijgen. Vergeefs. Hij slaapt van ongeveer 8 uur tot 6 uur en daarmee is alles over zijn irtme ook gezegd. Eten, slapen, spelen … het is elke dag weer zien in welke volgorde en voor hoe lang hij het doet. Hij is een sloeber, hij luistert nauwelijks naar onze ‘neen Tiemen!’ en heeft veel plezier als hij wild en roekeloos is.
Toch vind ik het interessant om dingen over opvoeding te lezen. Uiteraard volg ik niet alles klakkeloos, ik zet het naar mijn hand. Maar horen hoe anderen het doen, wat werkt en wat niet, dat doe ik graag.
Ha, zoiets lees ik graag! Net zoals elk kind anders is en een andere aanpak vraagt, is ook elke ouder anders. En ik reageer ook niet altijd op eenzelfde manier op eenzelfde situatie, afhankelijk van hoe ik me voel, hoe mijn kind zich voelt, hoe uitgerust ik ben, … Consequent zijn? Niet aan mij besteed. Ik ben liever mezelf en oprecht in hoe ik met mijn kind omga. Opvoedingstips die voor elke ouder en elk kind werken, daar geloof ik niet in.