Mijn kind, schoon kind. Maar het is ook een ondeugend kind, die Flo van mij. Dat besef ik wel. “Ze luistert niet”, zegt haar juffrouw minstens een keer per week. Het voelt steeds meer aan als een verwijt. Stilzwijgen hoor ik: doe er iets aan. Maar wat? Dat is de vraag. Want ik zou het natuurlijk ook gemakkelijk vinden moest Flo alles doen wat ik zeg. Lekker flink wachten, stilzitten en luisteren, altijd blij en vrolijk haar bordje opeten.
Flo is 3 jaar en ze is volledig in ontdekkingsmodus. Ze wil spelen, en nog spelen en zot doen en lachen. En ze wil vooral haar goesting doen. Echt stout is ze niet. Flo doet niemand pijn, ze is niet agressief, ze roept niet, ze huilt niet buitensporig veel. Ze is “gewoon” een heel actieve en eigenzinnige kleuter. De ene juf kan daar al beter mee om dan de andere, denk ik soms.
Of misschien is het toch niet zo “gewoon”. Misschien is er meer aan de hand. Misschien is er een verband met haar epilepsie. Misschien moeten we, zoals de juf stilzwijgend zegt, iets “doen”. Misschien moet ik ze veranderen van klas, van school of van medicatie.
Maar met al die misschienen geraak ik natuurlijk nergens. Integendeel. Hoe meer opmerkingen, hoe meer twijfels, hoe meer misschienen, hoe meer in de neiging heb om haar gewoon thuis te houden. Want bij ons is ondeugd eigenlijk niet zo heel ongewoon 😉
Achter de camera 
misschien een heel stomme vraag, maar heb je haar gehoor al eens laten testen? (ik denk daaraan omdat je ook schreef dat ze niet zo makkelijk te verstaan is…)
Die vraag was bij mij ook al eerlijk gezegd opgekomen. Maar als het een beetje ondeugd is, vind ik dat ook niet zo erg 🙂
Kind en Gezin heeft dat ooit gedaan, na de geboorte en dat was toen goed. Binnenkort wordt ze hoe dan ook grondig getest. Maar zelfs als ik tegen haar roep, negeert ze mij. Dus ik vermoed dat er toch meer aan de hand is dan dat 😉
Tja, je begint dan natuurlijk wel te twijfelen.
Maar soms, sommige leerkrachten, als de kinderen niet helemaal in het plaatje passen. Lukas is ook wat trager als de meeste kleuters van zijn leeftijd. Dus kreeg ik eens als reactie, toen ik vroeg hoe het ging met hem -al diep zuchtend-: ‘hij kan nog niet goed kleuren, hij kan nog niet goed knippen en hij kan nog niet goed plakken. Het enige waar hij aan denkt is spelen, dan is hij content’. 1e kleuterklas, jawel…Even slikken toch wel…Dezelfde juf als bij de meisjes trouwens, en toen was ik daar zo content van. Maar ja, de dames volgden wel het juiste ritme…
Jammer dat de juf bij jou ook niet wat meer rekening houdt met haar…
Sterk karaktertje. Vreemde ogen dwingen normaal maar bij mijn jongens was dat ook niet het geval. Die deden niet mee als ze daar geen zin in hadden en bleven staan als alle kindjes gingen zitten op vraag. De derde kleuter was een kantelmoment. Naast elkaar spelen werd samen spelen en meedoen. Speel de vraag terug aan de juf om samen een oplossing te bedenken of iets meer te weten te komen hoe de juf erover denkt of gewoon om je twijfels te delen. Hoe langer ze in het onderwijs staat , hoe meer kindjes ze onder haar hoede heeft gehad en buitenbeentjes gaan opvallen.
Het is nogal een klassieke juf en een klassieke heel erg witte gemiddeld school, En een juf die net voor haar pensioen staat.
oe mijn stokpaardje. Juffen die snuiven of tussen de lijnen door iets ‘willen’ zeggen of in het beste geval gewoon carrément in uw gezicht gooien. Uw kind past niet in het plaatje. Laten we vooral voor de middelmaat gaan. Liefst geen uitschieters want die vervelen zich id klas en zeker geen kindjes waar je eens wat meer tijd & energie moet insteken. En voor ik hier elke juf in het harnas jaag die komt meelezen :-). ja ik begrijp absoluut dat er de druk is van het leerprogramma en zeker in de derde kleuterklas. maar alstenblieft. mag een kind nog aanleg hebben voor het één OF het ander. Uwe zoon is de beste vd klas voor taal. Maar voor logica en rekenen is hij bij de zwakste. “kijk eens aan, hij heeft dan toch mijn genen, was mijn reactie”. terwijl juf en zorgjuf al de hulptroepen gingen alarmeren.
Bij flo gaat het meer over karakter, gelukkig is niet elk kind hetzelfde zou ik zeggen. Gelukkig zijn er luide, stille, meewerkende, tegendraadse, luisterende én niet-luisterende kindjes. Tzou anders maar saai zijn niewaar…
Mijn hart zeg: hou ze thuis :-), maar ik vermoed dat flo juist de tijd van haar leven heeft op school en ze thuiszitten niet echt op prijs zou stellen..
En ik hoop dat ik binnen een paar maand niet exact hetzelfde postje moet schrijven want er start er hier binnenkort ook ééntje op school en luisteren is om het zeer zacht uit te drukken ook absoluut niet hare sterkte kant.
Moeilijke kwestie. In een ideale wereld is er tijd en ruimte voor elk kind, welk karakter het ook heeft. Maar in de soms overvolle kleuterklassen is dat ideaal wel eens veraf. En het klopt: de ene juf kan daar beter mee omgaan dan de andere.
Ik kan je geen tips geven. We hebben ook een driejarig juffertje in huis maar die is helemaal anders dan Flo. Ik hoor wel vaak verhalen over kleuters van die leeftijd die ook niet goed luisteren, maar waar is ‘de grens’? En bestaat die grens eigenlijk wel?
Misschien zal je je altijd blijven afvragen wat het gevolg van de aanvallen is, en wat haar karakter is. Ik weet ook niet of je je hoofd moet blijven breken over die vraag. (Ik versta dat je dat doet hoor, het is menselijk, ik zou het ook doen.) Maar op dit oment is Flo wie ze is, en zal het er (denk ik) vooral op aankomen te ontdekken welke aanpak het best werkt. En daar voluit voor te gaan.
Een iets ben ik wel zeker: ze heeft geluk dat ze bij jullie mag opgroeien.
zelf probeer ik mijn hoofd niet te hard te breken over haar ontwikkeling en over oorzaak en gevolg, maar als je voelt dat het tussen uw kind en haar juf ECHT niet klikt, dan rijst toch de vraag: moet ik als ouder iets doen?
Hey An,
Jij maakt je natuurlijk meer zorgen om Flo omdat het een zorgenkindje is, maar misschien moet je je de vraag stellen of je zou ingrijpen als dat niet zo was. Flo, en iedereen trouwens, gaat wel meer mensen tegen komen in haar leven die haar niet zo liggen of omgedraaid en daar moet ze mee leren omgaan. Je zegt trouwens zelf dat het een heel klassieke juf is die tegen haar pensioen staat. Beantwoord dat niet een beetje je twijfels.?
ik dacht ergens gelezen te hebben dat flo ook recht had op gon-begeleiding, is dat zo?
kan de gon niet vertalen wat er juist zo moeilijk loopt in de klas?
en kan er niet wat aan de (klas)omgeving aangepast worden?
zodat het voor flo, de juf en jullie goed is om haar op school te hebben?
allezja dat is waar ik voor zou gaan
en er is een verschil tussen horen en luisteren natuurlijk 😉
misschien hoort ze het wel en wil / kan ze niet luisteren 😉
ook nu zal tijd en veel geduld raad brengen
Dat is eigenlijk nog het ergste: ik stelde Gon-begeleiding voor om de juf te helpen. Flo beseft dat nauwelijks. Maar de juf zag dat niet zitten. Ze vond het “niet echt nodig.”
@ Bé: Ik zou dat soort kinderen (dat niet ‘gemiddeld’ is) net NIET thuishouden. Omdat de school de plaats bij uitstek is waar ze leren omgaan met anderen. Door ze te beschermen voor die wereld vol anderen, bereid je hen ook niet voor op de ‘echte’ wereld, die ook vol anderen zit.
Ik denk dat het erop aankomt te kiezen welke adviezen van de juf je gebruikt, en welke niet. Juffen doen vaak wat ze kunnen hoor, maar objectief gezien is het ook niet altijd even gemakkelijk. Ik heb twee kinderen en voel me vaak al uitgeput na een dagje met die twee, stel je voor wat het moet zijn als je er dertig rondlopen hebt. Allemaal met verschillende noden. Dat is gewoon echt een zware taak, denk ik.
Wat de zorgjuffen betreft: ik denk dat velen die als een soort aanval beschouwen (‘je kind kan niet mee’), terwijl die echt wel bedoeld zijn om kinderen hulp op maat te geven. Die hulp op maat is het beste wat een kind kan krijgen, want zo vergroot je de kans dat het toch nog in de klas kan blijven, bij leeftijdsgenootjes, iets wat voor een kind vaak op de eerste plaats komt. En natuurlijk mag een kind beter zijn in het ene en minder goed in het andere, op latere leeftijd kunnen ze dan ook kiezen voor een richting die aansluit bij hun talenten en voorkeuren. Maar het is ook belangrijk dat een kind alle basisvaardigheden leert, omdat het dan pas tot volwaardige maatschappelijke participatie kan komen, bijvoorbeeld.
Enfin, straks gaan jullie nog denken dat ik zelf een zorgjuf ben, maar dat is niet waar. 🙂 Ik ben door mijn job wel met onderwijs bezig, en denk dat het echt van groot belang is dat kinderen gestimuleerd (dat is uiteraard iets anders dan geforceerd) worden om te leren rekenen, schrijven, lezen … ook als ze daar niet meteen wild van worden. En ik denk dat ons onderwijssysteem op dat punt ook niet zo slecht scoort.
dat was een grapje hé van dat thuishouden :-). Kindjes horen idd thuis op school maar als het zoals bij flo écht niet klikt met de juf dan kan ik me goed voorstellen dat je vlug zegt: blijf vandaag maar eens thuis. Het soort school doet ook veel denk ik, als ann zegt dat het een klassieke school en klassieke juf is dan is mijn reactie: verander van school…. Mijn kindjes zouden ook absoluut niet aarden in een klassieke schoolomgeving, en nog voor dat ik wist dat ze allebei wat meer zorg zouden nodig hebben had ik voor mezelf al uitgemaakt dat ik als ouder me daar gewoon niet goed bij ging voelen. En ja ik had ook wat geluk daarin, de school die het dichtst bij ons lag was methode onderwijs en het klikte meteen met de omgeving, de schoolvisie, het personeel, … En ik ben zeker niet anti zorg of gok of gelijk welke aanvullende onderwijsvorm, integendeel, ik zie mijne zoon herleven als hij bij juf S of juf K een uurtje gezeten heeft en daar heel individueel benaderd is. Maar het mag allemaal wat minder af en toe. Ik snap dat op het einde van de derde kleuterklas er bepaalde vaardigheden zijn die best bereikt zijn om het eerste leerjaar aan te vatten. Maar soms krijg ik de indruk dat alleen kindjes die ver boven die basisvaardigheden vallen gewaardeerd worden. enfin, ik zou er nog uuuuren over kunnen doorbomen haha…
wij zijn al heel veel van school veranderd …
van concentratieschool naar heel klassiek en terug
en in de school van onze keuze is geen plaats
op den duur begin je je af te vragen of het toch niet aan u ligt
@ An: ja, als het ECHT niet klikt, is het moeilijk. Dat snap ik. Heb je dit al ter sprake gebracht bij de directie? Of bij het CLB?
Directie heb ik al geprobeerd maar er is gewoon geen oplossing.
Flo en de oudere, rustige juf zijn gewoon twee uitersten … die moeilijk combineren.
Klikt het niet tussen Flo en de juf of tussen jou en de juf?
Zolang Flo met plezier naar school gaat, is er niet zo’n groot probleem, misschien? Ik heb wel eens moeilijk gehad met onthaalouders/kinderverzorgsters, maar zolang mijn dochter blij en enthousiast naar de opvang vertrok, was ik al lang tevreden
Moeilijk allemaal… Wij hebben ook een exemplaar dat niet luistert. Het is op zich de braafste van “de hoop”, maar als hij iets niet wilt (of juist wel) mogen we “op onze kop gaan staan draaien” maar dan lukt het niet. Gek word ik er soms van, stiepelzot!
Overigens, ik zou vooral mijn moedergevoel volgen. Wij hebben ons indertijd bij de oudste ook laten doen door de juf (volgens haar had die toch wel 10 verschillende syndromen/aandoeningen) en hebben hem ten lange leste laten testen omdat ik het beu was te horen. Toen uit de resultaten kwam dat hij niets van al die dingen had die juf suggereerde, geloofde ze het niet, tja…
Je mag zijn wie je bent
En zoals je bent
Met fouten en gebreken,
Om te kunnen worden
Die je in je aanleg bent,
Maar zoals je je nog niet kunt vertonen
En je mag het worden op jouw wijze
En in jouw uur.
A.A. Terruwe
Dit stond 33 jaar geleden op mijn geboortekaartje.
Iedereen is uniek, of het nu ‘gewone’ kindjes of zorgkindjes zijn!
Het karakter en de eigenheid van een kind kunnen we niet veranderen en maar best ook. Wat zou het leven saai zijn mochten we iedereen kunnen kneden naar een bepaald patroon. Jullie kindjes hebben een warme thuis en krijgen normen en waarden mee maar je hebt niet alles in de hand hè.
Ps: en ik heb ook gebreken hoor.
Wie pas er nu eenmaal altijd en overal in het juiste plaatje? Ik in ieder geval niet hoor…
wat die GON begeleiding betreft:
Bij ons heeft de juf daar niets over te zeggen hoor. Ik heb beslist dat er gon-begeleiding opgestart werd en de gon-juf komt in samenspraak met de gewone juf wanneer dat het beste past. Die zijn wel goed om alles een beetje te nuanceren. Die geven Feedback en bekijken wat goed loopt, wat minder. Die overleggen ook met de juf en dan hoor je vaak het echte verhaal (hetgeen de juf niet rechstreeks aan jou ‘durft’ zeggen)
Ik had vorig jaar problemen met de juf (gelukkig Gilles niet). De gon-juf heeft mij wel eens geholpen om iets aan te brengen als ze niet naar mij wou luisteren of veel te vroeg conclusies trok..
tja, allemaal niet makkelijk…
“Luister JIJ naar MIJN kind?” is een vraag die ik zou terugkaatsen. “Juf, heb je gevraagd aan mijn kind waarom ze niet doet wat jij van haar verwacht?”
Ik geloof dat een 3-jarige met een juiste vraagtechniek dergelijke vragen kan beantwoorden. Nee?
Ik zou ook vragen ‘welke’ dingen ze dan niet doet.
Alleszins ik hoop dat je je antwoorden zal vinden, waarbij je je goed voelt.
Ik wil toch nog even reageren. Sorry. 🙂
Ik hoor heel veel mensen pleiten voor methode-onderwijs. Klassieke scholen krijgen er precies steeds vaker van langs, ik heb het nu niet enkel over deze reacties maar op veel blogs die ik lees, hoor ik dat klassiek onderwijs (geen Freinet, Steiner, Montessori, Dalton …) onpersoonlijk is en kinderen als eenheidsworst behandelt. Ik geloof best dat er zo’n juffen zijn, maar ik vind het niet juist om die begrippen zo eenzijdig met klassiek onderwijs te associëren. Zeker in het kleuteronderwijs zijn de laatste jaren serieuze stappen gezet.
Er zijn wel degelijk kinderen die gebaat zijn bij een klassiek systeem, met duidelijke richtlijnen, waarbij er soms wel gezwegen moet worden. Mijn dochter is zo. Ze heeft een klassieke juf, al wordt er wel ervaringsgericht gewerkt in de klas. Mijn dochter heeft haar juf heel graag. Ze heeft regels nodig, die bieden haar houvast. Ik denk dat te veel rumoer of vrijheid haar van haar stuk zouden brengen. Ikzelf was trouwens ook zo.
Wat prestatiegerichtheid betreft, ik ga absoluut niet ontkennen dat in onze maatschappij te veel nadruk ligt op goed scoren op school. Maar dat is geen op zich staand gegeven. Het is gewoon een feit dat kinderen die goed scoren op school, later beter verdienen. (Gemiddeld gezien, uiteraard.) Is dat niet het ECHTE probleem? Waarom zouden mensen die goed logisch kunnen redeneren, beter moeten verdienen dan mensen die heel empathisch en sociaal zijn? Waarom verdient een leerkracht in de derde graad SO meer dan een leerkracht uit het basisonderwijs? Ik denk dat die wanverhouding er de oorzaak van is dat veel ouders zo hoog mogelijk mikken voor hun kind. Ik denk ook dat de rol van de scholen daarin eerder beperkt is, ten slotte zien leerkrachten de zwakkere leerlingen liever een ‘lagere’ richting kiezen omdat gedifferentieerd lesgeven veel meer vergt dan lesgeven voor een homogene klas. (En dat is niet eens een verwijt, want gedifferentieerd lesgeven is moeilijk, vooral in grote klassen.)
Enfin, ik wou dat maar even kwijt. Ik wil niemand aanvallen, trouwens, en ik ben er zeker van dat er ook kinderen zijn die echt openbloeien in methodescholen. Alleen voel ik me soms ouderwets als ik zeg dat mijn dochter echt graag naar haar klassieke school gaat. 🙂