“Help! Ik sta in de krant.”
Niet iedereen vind het tof om herkenbaar in de krant te verschijnen, zeker niet op een kwetsbaar moment. Op de fotoredactie proberen wij daar rekening mee te houden, ook al is het niet altijd gemakkelijk. Overal en iedereen om een schriftelijk toelating vragen, is gewoon onmogelijk. Net daarom werken wij vaak met persagentschappen, zeker voor themabeelden.
Daarom schrok ik toen enkele weken geleden een lezer me ’s morgens onthutst opbelde op de redactie. Er stond een foto van zijn vrouw in de krant, bij een verhaal over kanker (!) en met haar borsten bloot nog wel (!). “Hoe kon dat nu? Er werd door ons geen toestemming gegeven. Wij vinden dit een verregaande overtreding op de privacy en voelen ons daardoor zeer geschaad.”
Ik fotografeer regelmatig voor de Liga tegen Kanker en weet hoe gevoelig het onderwerp ligt. Maar de foto kwam van het Nederlands persagentschap Hollandse Hoogte. Is die Vlaamse vrouw naar Nederland getrokken voor haar mammografie?
Ondertussen hebben nog 2 vrouwen gemaild. Ook zij herkenden zichzelf, onterecht. De Nederlandse vrouw op de foto is op een of andere manier een prototype van een Vlaamse vrouw van middelbare leeftijd. Onherkenbaar herkenbaar. Heel bizar, vind ik het.
Achter de camera 
privacy is een ingewikkeld onderwerp geworden nu zowat iedereen met een camera rondloopt en lukraak foto’s trekt om die dan op internet te zetten.
Ondertussen staat de teller al op vier. Allemaal mensen die zichzelf menen te herkennen op diezelfde foto. Allemaal onterecht. Nieuwe wet: Hoe minder herkenbaar iemand gefotografeerd wordt, hoe meer mensen zich er in herkennen.