“En?”
Het was een spannende nacht, dat moet ik toegeven. Maar alles verliep … redelijk. Flo stuipte een keertje, zoals gewoonlijk dus. ’s Morgens was ze wel wel lastig en overgevoelig, maar dat kan natuurlijk een restant van de buikgriep zijn. En dus stuurde ik ze voor de zoveelste dag op rij toch niet naar school. Misschien is dat nog het lastigste, dat ik mijn planning iedere dag honderd keer moet omgooien. Gaat ze naar school? In ze in staat om mee boodschappen te doen? Geraken we deze middag tot bij de kapper? Kan ze naar de zwemles?
Veel ouders ervaren de combinatie gezin – werk – relatie – vriendschap – hobby’s – huishouden zwaar. Het is puzzelen voor iedereen, maar een zorgkindje maakt het allemaal toch net iets onvoorspelbaarder. Op school is ze niet geraakt. Boodschappen doen zat er ook niet in. En een half uur voor we bij de kinderkapper verwacht werden, viel ze in slaap. Ik besloot ze toch wakker te maken, want ik had echt geen zin om nog een afspraak te verleggen. Bovendien moet ze leren om ’s nachts te slapen; dat zou mij ook deugd doen.
Moe en versuft liet ze haar haar knippen maar ze klaarde langzaam toch op. Vol nieuwe moed vertrokken we dus rechtstreeks naar de zwemles. De eerste vijf minuten vond ze het nog een beetje leuk maar dan volgde een anti-climax. Ze kreeg koud en het was gedaan met de leute. Na tien minuten besloot ik vroegtijdig de les te verlaten. Buitenstaanders zullen dat waarschijnlijk niet begrijpen, of verkeerd interpreteren. “Het kindje heeft koud en die mama haalt haar daarom uit de les? Zo verwend.”
Maar leren zwemmen is geen prioriteit, en dus paste ik mijn plan nog maar eens aan. Thuis wachtte ons namelijk een nieuwe uitdaging: eten. De sonde is weg maar de eetstress is terug. Voorspelbaar. En straks volgt er een nieuwe nacht. Maar het klinkt allemaal zieliger dan het is. Ik vind “mijn ventje” schattiger dan ooit. Jullie niet?
Achter de camera 
He is so cute:-) succes voor deze nacht!
Ze is superschattig. Ik hoop op een rustige nacht voor jullie beiden.
ze is super met haar korte haartjes. En sinds wanneer trekken wij ons iets aan van wat andere mensen denken ;-). Als ieder voor zijn eigen deur veegt niewaar …. Ik duim voor een “rustige” nacht!
ik sluit me helemaal aan bij bé!
en mocht je er nog aan twijfelen: ge doet dat goed, an!
x
Die onvoorspelbaarheid is zwaar – dat hebben wij ook meegemaakt en het weegt, op jou en op de rest van het gezin. Ook je andere meisjes moeten flexibel zijn, in functie van hun zusje. En wat andere zeggen…. Laat ze maar denken. Jij doet het goed, je kijkt naar de signalen van je kind en speelt erop in. Daar heeft niemand over te oordelen. Zijn jullie nu zelf al eens in Villa Rozenrood gaan logeren? De stap naar ‘de eerste keer’ is groot, maar het is zo’n opluchting om de zorg eens even te kunnen delen. Ze kunnen eens een nacht van je overnemen, eens de eetstress van je wegnemen (dat hebben ze voor ons ook eens gedaan, toen N. zo slecht at). Een dag of twee de zorg uit handen geven lijkt de druppel op een hete plaat maar het is net genoeg om de batterijen weer op te laden. En het feit dat je er met andere mensen bent die niet oordelen, dat is zo fijn – niemand kijkt raar als jouw kind niet wil eten, of als je iets doet waar ouders van niet-zorgenkindjes de wenkbrauwen bij fronsen. Iedereen snapt dat je als,ouder doet wat je moet doen… Het zou jullie toch echt even een kleine adempauze geven….
Ik sluit me hier volledig bij aan. ze nemen zelfs de zorg (en het opstaan) ’s nachts van je over zodat je eens rustig kan doorslapen.
een goeie tip om toch voldoende calorieën binnen te krijgen is Fantomalt. Dit is een geur en smaakloos poeder dat je overal bij of op kunt doen. Je kan er zelfs mee koken. Onze dochter krijgt het in een gewoon glas melk. Het geeft enkel extra kcal. en soms is dat net voldoende om er te komen zonder die hatelijke sondevoeding.
Je doet dat goed, An. Ik snap je volledig: structuur en planning geven houvast. Als die wegvallen, moet je improviseren. Ik word daar zelf altijd chagrijnig van. Ik heb het gevoel dat jij daar goed mee om kan. Chapeau!
Ik weet dat je er niet om vraagt, maar toch, mateloze bewondering voor jij er mee omgaat en het allemaal klaarspeelt. En superschattig is ze, met haar kort kopke.
Ik heb juist bewondering voor ouders die hun eigen ding doen en hun buikgevoel volgen ipv wat verwacht wordt. Laat ze maar denken. Van de zomer toch maar sunblock op haar wangetjes doen als ik een tip mag geven want de huid moet goed herstellen. (duurt raar maar waar 1 jaar)