Niets is zo zalig als echte seizoenen.
Na mijn middelbaar heb ik een jaartje gewerkt in Ecuador, in Quito. Ecuador ligt op de evenaar en het is daar dus altijd relatief mooi weer. Vooraf leek me dat heerlijk maar na een paar maanden viel dat mooie weer me nauwelijks nog op. Meer nog. Omdat alle dagen er op elkaar lijken, ging de tijd precies trager.
In België voel je de seizoenen opschuiven: sneeuw in de winter, frisse nieuwe bloemetjes in de lente, warme zwoele dagen in de zomer en dan die prachtige kleuren van de herfst.
Onze slee heb ik verbannen naar de kelder, tot volgend jaar. Tussen de natte bladeren zie ik de eerste kleurrijke bloemetjes al tevoorschijn komen. Volgende week voorspellen ze 15 graden. En deze ochtend hebben mijn meisjes voor het eerst in maanden opnieuw paard gereden.
Het was vooraf wel even spannend. Waar liggen die paardrijbroeken? Waar zijn de laarzen? Wat hebben we gedaan met de helmpjes? Ook de pony’s waren net iets te enthousiast. Na al die maanden hadden waren ze moeilijk in toom te houden. Toch was het genieten …
Achter de camera 
Hum… de witte helmpjes (+skihelm) liggen bij mijn mama in Gent. Vandaag wordt ze geopereerd aan haar meniscus, vanaf woensdag kan je ze daar ophalen. Anders nog een klein beetje geduld, dan komt zij (of ik) ze terugbrengen.