Zaterdag was het weer zover. Dan probeerde zoals veel Gentenaars mijn kinderen in te schrijven voor een zomersportkamp. De race begon om 9 uur en ik heb me ooit laten wijsmaken dat je meer kans maakt via de telefoon. Het doel was om mijn drie meisjes samen in te schrijven voor een weekje in juli in de Wolfput, een sporthal hier in de buurt.
Om 9.40 geraakte ik eindelijk binnen. Voor Manou was er al geen plaats meer. Voor het kamp “omnisport voor kleuters” was er wel nog plaats. Ik besloot om Nina en Flo toch in te schrijven.
– Maar ik zie hier dat Nina in 2006 geboren is.”
– Nina zit in de derde kleuterklas. Mijn dochter is motorisch een beetje achter. Ontwikkelingsstoornissen, begrijpt u?
– Maar ze is van 2006. Ik kan ze dus niet inschrijven voor een kleuterkamp.
– Vorig jaar schreef ik ze in volgens leeftijd en na een halve dag sukkelen moest ze toch van groep zakken. Hetzelfde gebeurde trouwens ook tijdens de zwemles van de stad Gent. Dat dit niet zo leuk is voor haar. Nina is een jaar ouder dan haar klasgenootjes en toch is ze nog altijd de kleinste. Waarom zou ik hierover liegen?
– Ik begrijp het maar ik kan haar niet inschrijven. Ik zal Nina op de reservelijst zetten.
Er was dus plaats; ik was op tijd en toch heb ik Nina niet kunnen inschrijven. Pech. Ik vind wel iets anders en toch baal ik, uit principe.
Kinderen worden altijd en overal opgedeeld volgens leeftijd. Ze moeten ergens een grens trekken, ik begrijp dat wel. Maar voor Nina is het een verloren zaak. Ze was amper 41 centimeter bij de geboorte. Dat is 10 centimeter kleiner dan haar zus Flo. Die achterstand gaat ze nooit meer inhalen. Iedereen groeit. Hoe goed zij ook vooruit gaat, andere kinderen groeien ondertussen ook.
Al lachend beweer ik soms dat Nina’s geboortedatum beter zouden vervalsen. Een jaartje minder, daar zou niemand aan twijfelen. Nina kan zelfs gemakkelijk voor een 4-jarige doorgaan. De werkelijkheid is moeilijker. Wie Nina voor het eerst ziet, gelooft meestal niet dat ze al 6 is.
Later die dag belde de sportdienst terug. Of ik 5 minuten tijd had voor een tevredenheidsenquête. “You’re kidding right?”
Achter de camera 
Nee, zeggen dat er geen gemiddeld kind bestaat!!!
ooooooo maar die “tevredenheidsenquête” zou ik nu ne keer zonder gêne van voor tot achter flink afgewerkt hebben zie 😀 (*grijns*)
allé dan moet ik er al niet meer aan denken om maren ooit in te schrijven voor zoiets… da’s nu toch wel écht iets om eens aan de schepen van sport te melden vind ik… Hallo meneer Tapmaz? Ik zie dat u ook gehandicaptenbeleid onder uw bevoegdheden heeft dus u kan hier een gouden zaak doen….
de volgende keer haar geboortejaar veranderen !!!
eerlijk zijn helpt soms niet !!!!
Ik begrijp de situatie, hier is het net omgekeerd. Heeft naar lengte en gewicht meer dan een jaar voorsprong, maar aangezien de rest wat achterloopt, is het nooit simpel. En kind van 4 jaar of meer, nog in de pampers? Hij praat ook nog niet echt vlot voor een 4-jarige. Hij drinkt nog een papfles? Hij gaat nu pas naar school?? En dan maar steeds weer uitleggen dat hij pas 3 wordt in juli…
Je hebt dat toch gedaan, die (on)tevredenheidsenquête? 🙂
Mijn moeder werkt bij de sportdienst (op een andere afdeling dan inschrijving).
Ik vroeg haar hoe je dit inschrijvingsvoorval had kunnen voorkomen. En… blijkbaar kan het als je op voorhand contact opneemt met de Sportdienst en het daar uitlegt. Dan hadden ze Nina blijkbaar met een andere geboortedatum in het systeem kunnen zetten.
Hopelijk kan je ’t volgende keer wel zo doen? (vb haar langer met een bepaald sportkamp laten meedoen?)