Maanden hebben ze gezaagd voor een konijn, en Zulma was een geweldig succes. Maar haar vriendje Denver liet zich minder graag bepotelen en werd dus snel minder populair.
Zulma stierf en Denver bleef alleen achter in zijn kotje. Af en toe kreeg hij een extra wortel maar daar bleef het ook bij. Groot drama toen hij even ontsnapte maar twee dagen later keek opnieuw niemand nog naar hem.
Dat is toch geen leven? En dus besloot ik om ons kindertuintje zo goed mogelijk af te sluiten zodat Denver regelmatig eens los kon vrijlopen tussen de kinderen. Geweldig vind hij het. Zolang je hem niet aanraakt is hij niet schuw. Vrolijk huppelt hij door het gras, onder de schommel door. De meisjes vinden zo een rondlopend konijn veel leuker en schattiger dan de opgesloten versie. Iedereen blij dus.
Natuurlijk besef ik ook dat de kans groot is dat Denver ooit ontsnapt. Deze ochtend was het trouwens al zo ver maar ik kon hem gelukkig snel terug vangen. Maar vroeg of laat gaat hij een tunnel graven en dan is hij weg. Konijnen zijn domme dieren. Moest hij gewoon in de buurt blijven, zou ik hem altijd vrij laten. Maar onduidelijke redenen wil hij kost wat kost de straat op.
En als hij ontsnapt, dan nog lijkt mij een korter maar vrij leven toch nog leuker dan opgesloten sterven. Niet?
Achter de camera 
ons konijnen ontsnappen ook vaak
nu zijn ze ook tunnels aan’t graven
(maar volgens mij niet echt om te ontsnappen)
maar ze komen altijd terug naar hun hok
zeker als we ze willen vangen of er achteraan willen lopen 😉
hier is isla verplicht de konijnen elke dag zelf eten te geven en dat helpt om ze tam te maken
Een terugkijk op mijn eigen jonge leven. Wij hadden konijnen en cavia’s. Altijd weer goed opletten dat ze niet wegliepen. Maar wel zeer leuk als kind.
Enkele jaren geleden liep er een wit konijn in onze tuin. Zeker twee jaar lang. Van wie het was, hebben we nooit geweten. Maar het moet ook eten en onderdak gekregen hebben van iemand, anders had hij het nooit zo lang volgehouden.
Dieren zijn veel gelukkiger als ze vrij buiten kunnen. Daarom dat wij onze kat uiteindelijk ook buiten lieten, ook al is het een raskat.
Mijn kinderen hadden twee heel tamme cavia’s. Toen die gestorven waren wou de dochter er toch nog eentje en kwam Marie-Louise bij ons wonen maar ook zij liet zich niet zo graag bepotelen dus kreeg ze ook de vrijheid in de tuin. Dat ging lang goed maar op een dag was Marie-Louise inderdaad verdwenen met een klein drama tot gevolg. Ik troost mij met de gedachte dat ze bij ons een mooi leventje heeft gehad.