Allergisch

Gezondheid, geluk en geld, ze zijn niet evenredig verdeeld.

Manou is geboren met klompvoetjes, wat na twee ingrepen eigenlijk geen grote beperking meer betekent. Ze gaat gewoon naar school, draagt gewone schoenen en doet gewoon mee tijdens de turnles. Haar voetjes zijn wel kleiner en fragieler waardoor hard lopen of lange wandelingen voor haar net iets moeilijker zijn. Sporten zoals atletiek, voetbal of ballet zijn dus ook niet echt evident. In theorie kan ze natuurlijk gewoon meespelen maar altijd achteraan de groep bengelen, vind natuurlijk niemand leuk.

Manou wou paardrijden, een sport waar ik als kind ook veel plezier aan beleefd heb. Ideaal, dacht ik. Ze doet het nu al een jaar, met veel plezier. In het begin kreeg ze les van een jong meisje uit de buurt, op de weide. Manou was enthousiast en leerde snel. Deze zomer vertrok ze met Kazou op paardrijkamp en zat meteen in de sterkste groep. Vorig week nog ging ik online op zoek naar een leuke manege in de buurt, zodat ze vanaf dit jaar ook echt iedere week kan meerijden in een groepsles.

Maar Manou loopt al een hele tijd moe, en verkouden. Ik dacht aan onze volle vakantie-agenda, of aan een vuile bacterie. En ja, als ze weer eens niesde na een paardrijles grapte ik soms dat ze misschien wel allergisch zou zijn aan paarden. Ondanks de flixotide ging de verkoudheid niet over. Er werd bloed getrokken bij de huisarts, met de nodige drama. En nu blijkt dat Manou echt allergisch is.

Wie van ons twee zou nu het meest ontgoocheld zijn? Diep ik mij kan en wil ik het maar niet geloven. Het is zo zonde. Natuurlijk zijn er nog leuke sporten, en misschien bestaan er zelfs middeltjes om de symptomen te onderdrukken. Woensdag heb ik alvast een afspraak met onze vaste kinderarts. En toch blijf ik het sneu vinden voor haar. Fysiek heeft ze zich altijd moeten weren, door haar klompvoetjes. En ondanks al haar inspanningen en volharding blijft ze fysiek minder sterk dan haar leeftijdsgenootjes. Paardrijden vond ze leuk; het was haar ding.

Manou is een doorbijtertje, sterk en veerkrachtig. ‘Nog een geluk dat ik niet allergisch ben aan Tuc he mama?’ Ik ben niet bijgelovig maar ik stel toch voor dat we het lot niet te hard tarten 😉

IMG_20130616_111535

7 gedachten over “Allergisch”

  1. zolang ze het leuk vind is het niet zo erg en zoals je zelf zegt er bestaan daar middeltjes tegen. Haar niet meer laten paardrijden zou pas heel erg voor haar zijn en haar wilskracht een ferme deuk bezorgen.

  2. ai ai
    wij hebben hier ’t zelfde probleem met honden en katten…
    gelukkig hebben we dat ontdekt net voor de aanschaf van een huisdier en heeft isla ’t bij paarden niet

    ik moet wel zeggen dat de symptomen wel veranderen…

  3. Zelf ben ik een fervent ruiter (eigen paard), rij zo’n 5 a 6 keer per week en dagelijks in en rond de stal. Rijden gebeurt zowel binnen als buiten.
    ik heb al sinds mijn tiende allergisch astma (huisstofmijtallergie, hooiallergie) en enkele jaren geleden bleek uit een nieuwe allergietest dat mijn rast-test op paard licht verhoogd is. Ik ben niet zwaar allergisch, maar ben wel overgevoelig.

    Met een antihistaminicum (xyzall) zijn mijn allergieproblemen grotendeels van de baan. En hobbel ik met véél plezier verder op mijn paard.

Reageer