‘Vandaag is de slechtste dag van mijn leven’.
Zo kwam Manou huilend en in paniek terug van de auditie van de VEM en kamer58, twee musicalscholen in Gent.
Weken geleden was ik op bezoek op het secretariaat van de Vem, om Manou in te schrijven voor musicalLESSEN.
Heel vriendelijke mensen, dacht ik. Er kwam een auditie aan te pas, vertelde ze me. ‘Omdat wij met gemotiveerde kinderen willen werken. En sommige ouders schrijven hun kinderen om de verkeerde redenen in.’ Maar ik moest me zeker geen zorgen maken. Kinderen mogen niet te veel podiumvrees hebben maar toonvast zingen is geen vereiste. Het gaat ten slotte om lessen. Een korte voorstelling en een liedje zingen, meer moest dat niet zijn.
Zo heb ik dat ook aan Manou verteld. Ze had er veel zin in. Haar beste vriendinnetje bleef vrijdag bij ons slapen en de hele ochtend hebben ze samen gerepeteerd.
Gemotiveerd of niet: geen van beide meisjes mag meedoen. Wat een superdag zou worden eindigde in ellenlange tranen en met een bijzonder ongelukkig gevoel van falen. “Jammer, maar helaas” zou ik gezegd hebben mochten we vooraf correct geïnformeerd zijn. Dan hadden we de meisjes kunnen voorbereiden. Nu denk ik: schande, niet omdat Manou niet doormag maar wel om de verkeerde verwachtingen en de manier waarop.
‘Probeer het volgend jaar nog eens’. Meer uiteg kreeg Manou niet. Wenend kwam ze de cafetaria binnen. In de zaal zaten nog verschillende huilende kinderen. Ik was totaal verrast en viel alls het ware van mijn stoel. De leeftijd van de kinderen schommelde tussen de 8 en de 18 jaar. ‘Iedereen stond mij uit te lachen’ Bye Bye eigenwaarde. Mijn moederhart bloedde.
Het afhaalmoment had ik veel weg van een begrafenis, vol huilende kinderen en troostende ouders. Dit gaat om musicallessen waar ouders – hou u vast- 300 euro voor willen betalen. Een leuke naschoolse activiteit voor kinderen van 8 tot 11 jaar met één toonmoment per jaar; dit was geen auditie voor een studio 100-show of voor The Voice.
Na twee dagen word ik nog steeds misselijk van de hele toestand.
Achter de camera 
Ergerlijk, is het al zover gekomen dat kinderen voor hun hobby een auditie moeten doen. En dan inderdaad de manier waarop.
Oh my god, is het eerste wat door mijn hoofd gaat. Wat een negatieve ervaring voor een kind van 8. En neen, je kan ze niet voor alles behoeden, maar dit had kunnen vermeden worden. Bovendien, je neemt toch LES om iets te leren, niet omdat je iets al kan?
Dit zijn toch toestanden die niet kunnen!! Maar blijkbaar is dat de gewoonte tegenwoordig,…heb dit al regelmatig meegemaakt op het “amateuristisch” voetbal,…..
Hoe is het mogelijk!!!! Echt walgelijk!
wat een toestand! echt wel erg dat mensen die zo slecht communiceren (vooraf en op het moment zelf) mogen “lesgeven” aan kinderen…
ik hoop dat de deuk in manou haar zelfvertrouwen snel uitgeblutst geraakt en dat ze beseft dat ze een kanjer is!
Ze overleeft het wel hoor maar na de paardenallergie kwam het toch erg hard aan. Het is zo zinloos verdriet.
“OMG” is ’t eerste dat ik denk
“wat ’n geluk dat jullie haar thuis zo goed en liefdevol kunnen opvangen” is ’t tweede dat ik denk
mss dat je toch nog eens naar ’t circusgebeuren moet terugkeren 😉
ik ben zooo blij dat dit op de site van ’t circusgedoe staat waar Isla les volgt en dat ze dat ook in de praktijk brengen
“Circusles is geen les zoals op school. Onze leerlingen moeten niet persé alle aangeboden technieken beheersen.
Wat we wel belangrijk vinden, is dat ze alles proberen en leren doorzetten.”
Daar gaat ’t bij kinderen om vind ik….
Heel jammer. Hoe kunnen ze nu een kind beoordelen na 1 auditie? Bij Triangel in Zelzate/Assenede mag iedereen meedoen. En de meest extraverte kinderen krijgen uiteraard een grotere rol, er is nu éénmaal een rolverdeling nodig. En meestal weten de kinderen ook wel wie ‘beter’ is. Maar dat kunnen ze heel makkelijk relativeren. Zo lang ze maar allemaal op het podium mogen staan.
Gelukkig zijn er in België nog genoeg VZW’s en verenigingen die geen prestatiedruk opleggen aan de kinderen en jongeren en waar de nadruk ligt op zelfontplooiing en vooral op ontspanning want in een samenleving als de onze hebben de kinderen al heel vroeg te maken met het -als je maar hard genoeg je best doet dan kom je er wel en zo niet zie het dan maar als een persoonlijk falen-principe.
Hier heb ik geen woorden voor…
Tsssshhhh! Niet leuk!