Woorden schieten toch te kort. Sst. Lieve Kamiel slaapt. Ik denk heel veel aan je, lieve kleine man, en aan je ouders. We duimen, branden kaarsen en wensen ons te pletter.
Woorden schieten toch te kort. Sst. Lieve Kamiel slaapt. Ik denk heel veel aan je, lieve kleine man, en aan je ouders. We duimen, branden kaarsen en wensen ons te pletter.
Achter de camera 
Het is vreselijk, ik zag het op mijn werk en heb wel 10 x met hoofd van “neen” staan schudden.
Nee nee nee dit kan niet!
Ik had hun blog even niet meer gevolgd.
Stilletjes hopend dat alles beter ging met haar.
En nu dit. De kleine zoon.
Neen!!!!!
Bedankt lieve An
Dan staar je naar het scherm, je leest het verhaal dat je even niet gevolgd had en je beseft dat duimen, hopen en denken alleen te gemakkelijk is.
Rechts bovenaan de blog staat een link naar een formulier dat ik nu zonder uitstel heb ingevuld. http://ikhebjoulief.wordpress.com/stamceldonor/
Sprakeloos. Ik ben er niet goed van. Ocharme Kamiel toch en zijn zo lieve ouders, familie en vrienden. Djeezes, dit is zo erg. Kaarsjes branden ook hier.
Wij duimen mee voor een goede afloop!
Ik hoop dat de kracht van het positief denken zijn werk doet…