Het is een beetje laat voor goede voornemens. En toch. Jezelf in vraag stellen is altijd zinvol. Zo nam ik me als scholier ieder jaar opnieuw voor om netter te schrijven. In mijn oude schriften kan je de evolutie van het schooljaar goed volgen. September begint overdreven ordelijk maar langzaam glijdt mijn handschrift opnieuw af. Letters vergroten, worden onregelmatiger en onleesbaarder. Meestal doe ik in januari een nieuwe poging. Ik heb nog steeds geen mooi handschrift maar zonder die idealistische periodes was het waarschijnlijk nog erger geworden.
Ook nu kan het beter. Te vaak word ik geleefd, alsof iedereen iets van me wilt. Al die verwachtingen. De ratrace. De druk. De stress. Ik wou dat er meer ruimte was voor geluk, voor vrijheid, vriendschap, voor rust, voor creativiteit, voor plezier, en voor mezelf. Er moet iets veranderen. Dat heb ik me al te vaak voorgenomen. Maar wat?
‘If you want this world to be a better place, take a look in the mirror and make a change.’
Begin bij jezelf. Dat ik mijn kinderen ’s morgens moet helpen aankleden, hun haar vlechten, hun tanden napoetsen, dat ze vast iets vergeten zodat ik nadien het moet nabrengen en dat mijn dag zo telkens opnieuw begint met stress: het is goed om te beseffen dat dit grotendeels mijn eigen schuld is. Ik heb het zo ver laten komen. Punt. Ik moet het ‘gewoon’ anders aanpakken.
Ik ben een ‘babbelgat’. Ik deel graag. Niets gaat er boven een echt goed gesprek. Praten is mijn manier om mensen te leren kennen, om vriendschappen uit te bouwen en te verdiepen. Daarom heb ik altijd met zo veel plezier geblogd, en jullie waren lieve interessante luisteraars. Maar nu twijfel ik toch. Niet over dat bloggen op zich maar over mijn openheid, de gevolgen, het eenrichtingsverkeer, de verwachtingen, over digitale en echte vriendschappen, …
2014 wordt het jaar van minder. Minder achter mijn kinderen hollen. Minder verwachtingen. Minder cola light. Minder schrijven en meer lezen. Minder praten en meer luisteren (of lezen) en dat zowel hier, op facebook als in het echte leven. En hopelijk zorgt al dat minder uiteindelijk voor meer … meer ruimte, meer tijd en dus meer geluk 😉
Achter de camera 
Ik hoop toch echt dat je nog met ons blijft ‘praten’. Ik herken zoveel van wat je schrijft, het doet mij even stilstaan bij mezelf en ik heb dat ook nodig! Mijn lijfspreuk dit jaar is: het is wat het is! Dat is mijn poging om alles wat te relativeren en minder gestresseerd te zijn en mijn omgeving minder stress te bezorgen. Als ik je dan nog iets mag wensen voor 2014 (het is nog januari, hé): een beetje rust voor jezelf!
O ja, zeker dat dit lukt 😉 !
Hopelijk blijf je voortdoen met je blog. Je ziet het niet maar voor velen is jouw leven en zijn jouw schrijfsels zo herkenbaar voor ieder van ons. Jij hebt hiermee je uitlaatklep en voor ons de ‘lezers’ is het een bevestiging dat we niet alleen zijn met onze dagelijkse beslommeringen. Ik kijk telkens uit naar een nieuwe blog en naar de tips die je frekwent meegeeft. Tijd hebben we allemaal tekort dus inderdaad op tijd op de rem gaan staan en qualitytime voor jezelf nemen is belangrijk. Met een lijstje leuke prio’s per maand en dan ben je al op weg. Maar dat moet ik je niet vertellen he!
Klinkt goed, en heel herkenbaar, die overwegingen. Succes ermee. 🙂
herkenbaar. Ik ga voor minder rommel, meer rust in mijn hoofd en meer beseffen dat ik ook kan blij zijn met klein geluk
An, ik wens jouw bergen meer tijd voor jezelf. Het begint inderdaad eerst bij jezelf. Een vriendin zei onlangs dat ze dagelijks toch een half uurtje voor zichzelf opeist met de kinderen. De 2 kinderen, 10 en 7, zijn dit nu gewend en respecteren dat. ( Ik denk dan in het weekend) ‘Het is mama’s halfuurtje’. Om te lezen, te douchen, …. Bedankt voor al het delen op je blog. Je hebt echt vele volgers. Je krijgt ook reactie’s en ik hoop ook diegene waar je iets aan hebt. De teller met de hits vind ik schitterend. Je hebt echt een parel van een blog en de beste stuurlui staan aan wal!! Veel werk dus. Ik heb me al afgevraagd hoe je het toch allemaal klaarspeelt. Zelf heb ik pas minder stress kunnen realiseren door minder te gaan werken. Alleszins toch tijdelijk. Onze meisjes zijn nu bijna 5, 2 en 0,5jaar. Verder weet ik ook niet wat de toekomst brengt op dit werkvlak en hoe we alles kunnen bolwerken. Wij hopen alvast meer rust voor onszelf. Zelf heb ik me ook voorgenomen om iets te doen echt alleen voor mezelf, waar ik al een tijd op gebrand zit. Ik ben het verplicht aan mezelf. Mijn man en ik hebben er ook afspraken over gemaakt. Vorige week was het al zover. Een avond schilderen en al wat gebeurt in huis is voor papa. Het was van 20u30 tot 23u ipv van de vooropgestelde 19u tot 22u. Liefst wekelijks. We zullen wel zien, maar zo zou ik het echt het liefste hebben. Ik hoop alvast voor jou dat je binnenkort een beetje meer evenwicht vindt en later nog weer meer enz….. Iets kleins, maar toch, het helpt ook! Tijdschriften Flow, Daphne’s Diary en Happinnez hebben dit ook als uitgangspunt vooropgesteld. Je kan er voor jezelf uithalen wat je aanspreekt. Ik vrees dat we allemaal een kind van onze tijd zijn met allemaal onze eigen worsteling naar meer kwaliteit in het leven, in het gezin, met je partner, in vriendschappen, in werk….Je openheid wordt ook langs hier gigantisch hard geapprecieerd!! Hartje voor onder je riem. Liefs, Sige. Bedankt!! Trouwens, voor jullie ook alle beste wensen ook met op kop een goede gezondheid!
Ik herken je gevoel en hoop dat je meer tijd krijgt voor jezelf, voor ontspanning en leuke dingen, zonder al te veel stress. Wens ik mezelf ook toe, haha! Tijd voor jezelf ‘opeisen’ is in praktijk niet gemakkelijk. Hopelijk blijf je toch nog een beetje bloggen, want ik heb je blog net vorig jaar ontdekt en ik kom altijd graag langs!
Ik ben er nu al een half jaartje mee bezig, met dat minderen, en ik kan het je ten zeerste aanraden! En ik kom hier graag langs. Weinig plekken in Blogland waar je zoveel spontaniteit vindt …
Grappig ik struggle met hetzelfde, zodat de bom thuis nog eens ontplofte en het nu echt wel tijd wordt dat ik voor mezelf kies en een betere balans vind, tussen delen en mezelf!