Konijnen zijn sociale dieren, heb ik me laten wijsmaken. Twee is beter dan één. En de meisjes wouden graag nog een kleintje. Dierenbaby’s doen het altijd goed.
En dus ging ik op zoek naar een klein jong dwergkonijn, liefst een witje. Dat bleek helemaal niet zo evident als verwacht. De meeste dierenwinkels verkopen half volwassen beesten die duidelijk al te lang alleen opgesloten zitten. Via een tweedehandssite kwam ik terecht bij een gezin uit de buurt met jongen.
Zaterdag mochten we ‘Piekfijn Klein’ (dat is zijn of haar naam) ophalen. We hopen op een meisje maar bij konijntjes ben je nooit helemaal zeker . Dat is dus nog even wachten, en anders spelen we binnenkort zelf winkeltje.
Piekfijn zou het vriendje worden van Denver, maar die ziet het voorlopig niet meteen zitten om zijn hok te delen. Tuc daarentegen wil niets liever dan een speelmaatje. En ook al is hij een beetje te enthousiast, Piekfijn Klein is nog te jong om goed te beseffen wat hem (of haar) overkomt.
Achter de camera 
De foto’s doen me denken aan de kleine weide die ik passeerde bij mijn middagwandeling. Vroeger zat daar alleen een eenzaam paard (dat zich graag liet strelen). Vandaag hadden ze er een koe bijgezet. Het dier wist niet waar ze het had…
Ma zo lief! Ge kunt misschien ook zo’n filmke maken genre “puppy love” van Budweiser, maar dan “snuffy love” 😀
de hype: http://www.youtube.com/watch?v=uQB7QRyF4p4
übercute…