‘Een tweeling, dat wens ik zelfs mijn ergste vijand niet toe.’ Dat antwoordde iemand, nadat ik gezegd had dat ik zo’n stel verwachtte. En nee, de zwangerschap en kraamtijd waren geen pretje. En het eerste jaar was echt hard werken. Maar ondertussen is mijn duo bijna 12 en denk ik: broers en zussen met een paar jaar tussen? Ik mag er niet aan denken: al dat gedoe en geruzie …
Na vele jaren ervaring mijn mijn identieke tweelingdochters (overmorgen worden ze 9) is het oordeel: het blijft leuk. Gekmakend en de eerste jaren waren afzien, maar wel leuk.
Oef , de 2 reacties hierboven geven me toch wat hoop nu hoor !
Want het afgelopen eerste jaar met onze tweelingmeisjes was echt zwaar .
Iedereen reageert altijd van : ooo schattig ! ik wou ( wil ) dat ook , een tweeling !
En eerlijk gezegd kon ik vaak alleen maar denken : ´je weet niet wat je zegt … het is lood-loodzwaar´ .
Ookal kan je ze voor geen geld van de wereld nog missen 😉
´t Scheelt waarschijnlijk ook wel dat nr 4 hier een tweeling is .
Merci dus Petra en Kalamytik ❤
En An , ja … het zijn wel hele schattige foto´s 🙂
IK heb twee tweelingen.Mijn eerste tweeling waren mijn eerste kindjes,ik vond dat leuk om zwanger te zijn en er naar uit te kijken (omdat ik nog niet wist wat er mij te wachten stond)Ik had veel hulp van mijn moeder .Toen ik mijn volgende tweeling verwachtte ,heb ik toch zitten denken :hoe ga ik dat allemaal aanpakken .IK werkte toen nog en het waren nr 6 en nr 7 .Maar idd de eerste twee jaren zijn de moeilijkste.Hun bedjes zette ik tegen elkaar zo sliepen ze beter (hadden geen beertje nodig !!!!
Achter de camera 
‘Een tweeling, dat wens ik zelfs mijn ergste vijand niet toe.’ Dat antwoordde iemand, nadat ik gezegd had dat ik zo’n stel verwachtte. En nee, de zwangerschap en kraamtijd waren geen pretje. En het eerste jaar was echt hard werken. Maar ondertussen is mijn duo bijna 12 en denk ik: broers en zussen met een paar jaar tussen? Ik mag er niet aan denken: al dat gedoe en geruzie …
Na vele jaren ervaring mijn mijn identieke tweelingdochters (overmorgen worden ze 9) is het oordeel: het blijft leuk. Gekmakend en de eerste jaren waren afzien, maar wel leuk.
Oef , de 2 reacties hierboven geven me toch wat hoop nu hoor !
Want het afgelopen eerste jaar met onze tweelingmeisjes was echt zwaar .
Iedereen reageert altijd van : ooo schattig ! ik wou ( wil ) dat ook , een tweeling !
En eerlijk gezegd kon ik vaak alleen maar denken : ´je weet niet wat je zegt … het is lood-loodzwaar´ .
Ookal kan je ze voor geen geld van de wereld nog missen 😉
´t Scheelt waarschijnlijk ook wel dat nr 4 hier een tweeling is .
Merci dus Petra en Kalamytik ❤
En An , ja … het zijn wel hele schattige foto´s 🙂
IK heb twee tweelingen.Mijn eerste tweeling waren mijn eerste kindjes,ik vond dat leuk om zwanger te zijn en er naar uit te kijken (omdat ik nog niet wist wat er mij te wachten stond)Ik had veel hulp van mijn moeder .Toen ik mijn volgende tweeling verwachtte ,heb ik toch zitten denken :hoe ga ik dat allemaal aanpakken .IK werkte toen nog en het waren nr 6 en nr 7 .Maar idd de eerste twee jaren zijn de moeilijkste.Hun bedjes zette ik tegen elkaar zo sliepen ze beter (hadden geen beertje nodig !!!!