EHBO

Het idee spookt al heel lang door mijn hoofd. Als speelpleinmoni volgde ik een dagopleiding eerste hulp, maar veel stelde dat niet voor.

En toen kwam nieuwjaarsdag 2012, en viel mijn kerngezond peuter plots hevig schokkend op de grond. Paniek. Ze was buiten bewustzijn, dat was duidelijk. Maar verder wist ik niets, begreep ik niets. ‘Ze ademt niet meer’, gilde ik.

Meteen duwde ik mijn mond tegen die van haar maar er gebeurde niets.  Hoe ging dat nu ook weer, die EHBO? Hel.

Een geluk dat een van mijn vriendinnen vroedvrouw is, dat zij het rustig van mij overnam. Flo ademde toch nog; de MUG was onderweg. Het vervolg van dat verhaal kennen jullie al.

Zoals iedere ouder heb ik nog zo een paar anekdotes, Nina die zich verslikte in een eurommunt. Manou die een knikker door haar neus duwden, de valse kroep en de vele holding breath-aanvallen. En de talrijke kleuters die per ongeluk ons zwembad in sukkelden.

En dus schreef ik mij in voor een echte EHBO-cursus bij het Rode Kruis. Gisteren was de eerste les. Een beetje opfrissing kan geen kwaad toch?

‘U ziet een ongeval, wat doet u eerst?’  Slik. 112 bellen? 😉 Niet dus. Ik heb meteen heel veel bijgeleerd en kijk al uit naar volgende week.