Ik, volgens Manou

Loombandjes

Ons WK-stickerboek is amper half gevuld en daar is de nieuwe rage al: loombandjes. Armbandjes maken voor je BFF (en voor jezelf of je mama ;-)), dat is toch veel leuker dan shoppen en plakken.

Je kan er trouwens meer van maken dan enkel armbadjes, zie ik op pinterest. Niet dat mijn lieve dochter daar het geduld voor heeft.

Trouwens: je moet ze nog wel te pakken krijgen, die bandjes. In de Fun, Action, Carrefour en Zeeman waren ze alvast uitverkocht.

Rondpunt deel 2

* ‘Ik wil ook’, is hier een veel gebruikt zinnetje. Dus stak ik met de meisjes nog maar eens de straat over, voor een paar foto’s tussen de bloemen op het rondpunt.
* Less is more, maar dat krijg je kinderen niet wijsgemaakt.
* Gasboete? Een mens moet af en toe eens een risicootje nemen. Een beetje buiten de lijntjes kleuren, houdt je scherp en gezond. Bovendien zijn we voorzichtig geweest. Er werden geen bloemetjes vertrappeld.
* ‘Iedereen kijkt naar ons’. Giechel giechel, zwaai zwaai. Ze staan echt niet graag in de belangstelling. Hum. De foto’s werden al snel van ondergeschikt belang 😉

Een knuffel voor de juf

Manou’s eerstje naaiprojectje ( en zo gaan mijn stoffen misschien toch nog uit de kast geraken ;-))

 

Pinata

Voor wie zich afvraagt hoe ons pinataverhaal uiteindelijk eindigde 😉

Agenda’s

Probeer maar eens een datum te vinden die voor pakweg dertig mensen past. Het blijkt een onmogelijke opdracht; zonder twijfelen het zwaarste deel van het hele gebeuren. Mei, juni, juli en augustus zijn gewoon een ramp. Doodle is een geweldige uitvinding zolang iedereen een beetje flexibel is en regelmatig zijn computer aanzet.

Natuurlijk kan nooit voro iedereen goed doen. Maar leuk is anders (vooral voor het feestbeest) als bijna de helft van de genodigden ‘toevallig’ die dag al andere plannen heeft.

Tien sms’jes later lag er eindelijk een datum vast. En dus ontwierp ik uitnodigingen. Tegen de tijd dat deze geleverd werden, bleek net die zondag voor weer andere mensen niet te passen. Tja. En dus werden de kaartjes nog maar eens manueel aangepast. Veel nut hebben de uitnodigingen al lang niet meer, gezien iedereen de datum ondertussen al kent.

Het goede nieuws is dat we het lastigste deel van de voorbereidingen achter de rug hebben. Alleen nog een klein schietgebedje voor mooi weer, en dan kan ik mijn creativiteit de vrije loop geven 😉

Communiefotografie

 

Stak de voorbije dagen een aparte communie (of lentefeest)-fotografiesite in elkaar. Maar interessanter voor jullie is de extra pagina, zowel daar als hier, met fotogeschenkjes. Alstublieft 😉

Instagramboekje

Het is de fotograaf die foto’s maakt, niet de camera. Net zoals een kok eten bereidt, en niet zijn (al dan niet) dure fornuis.

Ik maak heel veel foto’s met mijn Samsung S3 mini van amper 200 euro. 5 megapixel, niets bijzonders en toch ben ik heel tevreden van dat cameraatje. Ok, bij weinig licht is het ploeteren maar als de zon schijnt kan hij zelfs snel bewegende modellen aan. En dankzij Instagram heb ik ook geen photoshop of lightroom meer nodig.

Mijn instagrammapje telt ondertussen al honderden beelden. Hoog tijd voor een grote kuis, en het ideale moment om de beste foto’s eens af te drukken. Mijn meisjes zijn dol op tastbare herinenringen, die ze kunnen meenemen naar school.

Na een korte google-zoektocht kwam ik uit bij het Instagramboekje van de Hema. Klein genoeg voor de boekentas, en de lay-out is ook mooi strak: je kan maar één foto per pagina plaatsen, op een witte of zwarte achtergrond. Meer moet dat niet zijn. Kwestie van mensen tegen zichzelf te beschermen.

Twee weken later ontving ik mijn boekje. Tien op tien centimeter vind ik persoonlijk toch een beetje klein, zelfs voor instagramfoto’s. En de kaft was beschadigd. Ik mailde naar Hema en ze waren zo sportief om mij meteen een nieuwe boekje op te sturen. Maar wat bleek? De cover van mijn tweede boekje kleurde helemaal grauw, een groot verschil met het eerste boekje. Maar ik mag niet klagen: ik heb nu twee (niet perfecte) fotoboekjes voor de prijs van één.

Conclusie: foto’s printen loont. Het Hema-instagramboekje is best schattig maar de kwaliteit (vooral van de kaft) kan beter. En echt goedkoop is anders. Voor dat bedrag bestel je beter een standaard vierkant fotoboek op fotopapier, bij een andere leverancier 😉 .

Strijkparels

‘Nee! Niet aankomen!’

Alsof ik ooit haar spullen afpak. Meestal ben ik de detective die haar gerief telkens opnieuw mag terug opsporen.

Ik wou er gewoon een foto van maken maar Nina was er niet gerust in 😉

 

Montage

Nina wou een uitnodiging met een paard, of een olifant. Een echt paard zou ik nog wel vinden maar mijn lieve kleine gevoellige dochter fotograferen in een buurt van een groot wild loslopend paard, dat is niet zo evident. Gelukkig is er photoshop 😉

Deze kaart heeft het niet gehaald. Ze  vond de montage met de olifant leuker. Word vervolgd 😉

Dinovember

Af en toe bots je op een idee of project waarvan je spontaan denkt: zo wijs! Dat ik daar niet op gekomen ben. 😉 Of eerder: ik wou dat ik het vroeger geweten had.

November, de maand waarin je speelgoed dino’s ’s nachts opnieuw tot leven komen. Dinovember.

Every year, my wife and I devote the month of November to convincing our children that, while they sleep, their plastic dinosaur figures come to life.
Why do we do this? Because in the age of iPads and Netflix, we don’t want our kids to lose their sense of wonder and imagination. In a time when the answers to all the world’s questions are a web-search away, we want our kids to experience a little mystery. All it takes is some time and energy, creativity, and a few plastic dinosaurs. Childhood is fleeting, so let’s make sure it’s fun while it lasts.

Manou kickt nog af van Sinterklaas. Ik denk niet dat ik ze nog kan overtuigen van Dinovember. Jammer voor mij maar misschien gelukkig voor mijn interieur 😉

Behang

Had ik jullie al verteld dat het een deugniet is onze jongste?

Ze was boven op haar kamer aan het spelen. Het was rustig en stil, wat verontrustender is dan veel kabaal. ‘Kijk mama. Flo mooie tekening maken.’ Met alcoholstift, over de volledige breedte van de kamer. Slik. Flo ziet het altijd groots.

Een paar jaar geleden kocht ik appeltjesbehang voor in mijn fotostudio. Het waren de laatste rollen, vier voor de prijs van één.

Toen wij vier jaar geleden verhuisden naar Oostakker, hebben we alle kamers wit geschilderd. Wit is gemakkelijk en past bij alles. Je kan het ook gemakkelijk overschilderen. Kleurrijke spulletjes genoeg om de boel een beetje op te fleuren. Bovendien groeien kinderkamers met het kind. Iedereen doet natuurlijk zijn zin maar ik heb het nut van een kant-en-klare babykamer nooit goed begrepen. Sommige ouders beginnen daar zelfs al voor de geboorte aan. Wij dus niet.

Manou sliep aanvankelijk in onze dressing. Later kregen ze elk een kamer toegewezen maar ondertussen hebben ze al meermaals gewisseld. Toen Nina een stapelbed kreeg, veranderde Flo’s kamer in een speelkamer. De twee jongsten slapen liever samen. En manou huist nu al even in wat ooit een logeerkamer was.

Dankzij mijn lieve schoonvader maakte de witte muur plaats voor appeltjes. Behangen is een beetje een gedoe maar nu het hangt, vind ik het toch een pak sfeervoller dan effen. En ook de meisjes zijn erg enthousiast. Dank u wel opa!

WC-kunst

Met stiften ingestempeld (proper) papiertje, by Nina.

Fotomontage

De grens tussen kitsch en kunst is erg dun. Deze fotomontages kwam ik tegen in een sjieke etalage in Parijs. Persoonlijk vind ik ze niet geweldig maar het idee is wel tof. En mijn twee dames waren er zot van, wat natuurlijk ook een belangrijk aspect is. Mits een stijlvollere achtergrond … is het misschien toch iets … voor de communies 😉

 

Badkamer

Iets meer dan vier jaar geleden kochten wij een groot oud huis. Het is zo een huis waar je werk aan hebt, ook al hadden we dat niet meteen door. Volgens de makelaar was het instapklaar, tot wou stofzuigen en de stroomkast ontplofte.

Batibouw en co, het is echt niets voor mij. Had mij toen gezegd dat wij jaren zouden verbouwen, ik was gaan lopen. Maar ondertussen hebben we dus toch heel wat gedaan, of eerder laten doen. Je begint met dubbel glas en voor je het weet ben je vertrokken.

Deze week was onze badkamer aan de beurt. ‘Maar alles werkt toch?’ Op zich scheelde er niets aan de badkamer behalve dat ze versleten en gedateerd was. De vorige eigenaars hadden het geweldige idee om vast tapijt te leggen maar met drie kinderen was dat niet meteen een optie. Zwarte tegels en bloemenbehang, het klinkt misschien nog retrohip maar dat was het beslist niet.

Weet hij wat dat kost een nieuwe badkamer? Zoals alles in de bouwsector veel te veel. En dus lieten we onze breekplannen voor wat ze waren, en gooiden het over een andere boeg: schilderen. We hebben alles, maar dan ook echt alles, opnieuw geschilderd. Tegels, bad- en douchekuip tot over het lelijke bloemetjesbehang op de kasten en op het plafond. Voor een oud huis zoals het onze, met veel details, hoekjes en kantjes en oude warme elementen, ga ik voluit voor wit. Alleen voor de vloer kozen we voor kurk, tegen de koude voeten.

En zo hebben we dus een nieuwe oude badkamer. Ik ben blij. Op naar het volgende project (en tegen dat we rond zijn kunnen we opnieuw beginnen ;-))

Een extra Pietje

Manou is haar lievelingsknuffeltje al verschillende keren verloren, echt verloren. Zo bleek hij plots weg na drie uur shoppen in de grootste shoppingmall van Kaapstad. Of toen ze hem liet liggen op de bus, na haar paardrijdkamp in Spa. Net toen we ons er bij neergelegd hadden dat Pietje weg echt verdwenen was, zo drie weken na aankomst, belde Kazou ons toch nog op.

Ondertussen had een lieve lezeres, Els, mij ook gemaild, dat ze thuis een identiek konijn had liggen waar haar kinderen toch nauwelijks naar omkeken. Toen ik Manou vertelde over een vers Pietje was ze niet meer te houden. Zelf vond ik het ook een unieke kans. Een extra Pietje zou hoe dan ook goed van pas komen, al was het maar preventief.

Zo heeft Manou nu twee Pietjes. (We hebben even getwijfeld over een rijmende naam : Pietje en … ietje maar er kwam een veto van de knuffelmama ;-)) Beide knuffels lijken ondertussen met elkaar vergroeid, waardoor het risico op verlies niet gehalveerd maar wel verdubbeld is. 😉 Heel erg bedankt Els. Je had Manou haar vreugdekreet moeten horen toen ze het pakje opende.

Els heeft trouwens een heel erg leuk webshop met leuke gepersonaliseerde muurstickers en T-shirts, en toffe oorbellen. Die paardenoorbellen staan alvast op Manous verlanglijstje voor Sinterklaas.

Heyhey pix

Heyhey Pix is een leuke foto-app voor kinderen. En om het begin van het schooljaar te vieren, kan je hem vandaag en morgen helemaal gratis downloaden. Staat met stip op mijn todo-lijstje voor deze avond!

 

Stop motion

Het concept is simpel: trek een reeks foto’s na elkaar en maak zo je eigen speelgoedfilm. Dankzij een paar leuke gratis apps wordt het geheel bovendien meteen gemonteerd. Manou en haar vriendinnetje vonden het alvast een leuk bezigheid 😉

Centje

Geld als geschenk is niet zo mijn ding. Maar er zijn uitzonderingen. Bij de geboorte van een derde kind zitten ouders echt niet te wachten op nog een knuffelbeer,  of een setje slabbetjes. En kleertjes zijn zo persoonlijk.

Op huwelijken zie ik koppels ook vaak raar kijken bij het zoveelste boeket, zeker als ze de dag nadien op huwelijksreis vertrekken.

De vraag die ik me stel is: wat zou ik zelf graag krijgen? En op dergelijke gelegenheden en zeker van verre familie ga ik dat toch eerder voor een centje. 🙂

Mijn neef trouwt en we zijn gevraagd. Leuk! Trouwfeesten zijn vaak geweldig. Een cente dus maar een witte enveloppe, dat vond ik toch heel sober.
Daarom maakten mijn meisjes en ik deze tekeningen en kadertjes. De briefjes zitten verstopt in de bodem. Kwestie van het toch een beetje feestelijk te maken.

Oplapwerk

De verstorven elektriciteitsleiding werd afgesloten. Maar de living opnieuw behangen en schilderen zagen we niet meteen zitten. En in de buurt van de gaten hangen al drie schone foto’s dus een kadertje was ook niet meteen ene optie. En dus zochten we iets anders. Online vond ik een leuk vogelkapstokje. Alleen jammer dat de tak een beetje te dun was om het gat te bedekken. Gelukkig gooien wij niets weg en liggen er in de kelder nog witte matte badkamertegels. Met een beetje tek7 was de klus op geen vijf minuten geklaard. Het vogeltje is trouwens assorti met het behangpapier aan de andere kant van de ruimte.