Lekker bio

Vorige week draaiden Bob en ik een videofilmpje op een bioboerderij in Lovendegem. Bij aankomst had ik meteen spijt dat de kinderen er niet bij waren. Niet dat werken in hun bijzijn een optie is maar een actieve boerderij bezoeken leek me een leuke ervaring. Toevallig hield de buurman het volgende weekend zijn opendeurdag. En dus trokken wij zondagvoormiddag met het hele gezin naar de bioboerderij De Zwaluw.

Koeien, schapen, varkens, lama’s, paardjes, konijnen, cavia’s: in De Zwaluw loopt een bonte verzameling diertjes. Ze kweken bovendien ook biogroenten. We kregen een leerrijke rondleiding van een jonge enthousiaste boer en achteraf genoten we van een heerlijk bioijsje. Heel gezellig.

Als veggie eet ik sowieso meer groenten en kom ik vanzelf al gemakkelijker eens in een biowinkel. Toen wij nog in het centrum woonden namen we zelfs even een abonnement op een pakket biogroenten. Eerlijk: bio is niet altijd lekkerder. En het is ook duurder. Ik zie de bomen ook niet meer door het bos van al die labels. Maar de rondleiding maakte me opnieuw bewust van het belang van bio. Eigenlijk is bio gewoon eerlijk. Meer niet. Koeien die gras eten in plaats van afval, dieren die alleen antibiotica krijgen als ze ziek zijn, fruit dat rijpt aan de boom en niet in diepvriezers.

De Zwaluw is een heerlijke plaats met lekker eten en lieve mensen. Jammer dat er in onze buurt zo geen boerderij bestaat. We zouden er goede klanten worden. Maar als we in de omgeving zijn of deze zomer een fietstochtje plannen, gaan we zeker nog eens langs.

Bio

Sinds Flo een sonde in haar neus heeft zitten, voedt ze zich hoofdzakelijk met melk, groeimelk. Ik heb me laten wijsmaken dat koemelk eigenlijk niet zo goed is voor mensen, en bovendien geloof ik nogal in afwisseling. Dus trokken wij gisteren naar de Bioplanet, op zoek naar een paar melkalternatieven.

Onvoorstelbaar wat er allemaal bestaat: sojamelk is een klassieker maar ze verkopen er dus ook rijstmelk, speltmelk, amandelmelk, gerstmelk, quinoamelk, amandelmelk. Je moet wel kampen met een serieus lactoseprobleem, lijkt mij, want geen van de alternatieven gaf mij echt goesting. Lekker lijkt dat niet, speltmelk bijvoorbeeld, maar Flo smaakt het toch niet. De zusjes drongen aan voor biocornflakes en pannenkoeken, verder kochten we nog een paar veggieburgers, een broodje, wat beleg en een alternatief bindmiddel voor de veelgebruikte maïszetmeel. Het waren allemaal basisvoedingsmiddelen, geen wijn, geen geschenken, geen grote verpakkingen.

Met een kar nog niet voor de helft gevuld; stonden we aan de kassa. 75 euro. Bob en ik keken naar elkaar en lachten, groen. 75 euro voor 8 dozen melk en een paar extra’s? Ok, bio is duurder maar dat het verschil zo groot is, had ik toch niet verwacht. Zouden er echt mensen bestaan die hier wekelijks een bomvolle kar inkopen? Gezinnen zoals ons, met drie kinderen (en een redelijk actief sociaal leven), moeten toch meermaals per week grote inkopen doen: groenen en fruit, melk, yoghurt, koekjes voor op school, drankjes, brood, cornflakes, dessertjes, enzovoort. In de Colruyt kost ons dat gemiddeld 120 tot 150 euro voor een overvolle kar. In de Bioplanet lijkt mij onbetaalbaar.

Als vegetariër heb ik veel sympathie voor het biogedachtengoed. Maar terwijl ik de rekening bekeek, vroeg ik me toch af: zou bio echt gezonder zijn? De mensen rond mij zagen er alvast niet beter, mooier of gezonder uit. En ze zagen er ook niet rijker uit 😉