Zeehond

Tuc vind de zee geweldig. Alleen spijtig dat hij in de zomer niet op het strand mag en de heel dag in het water moet blijven 😉

Dat hele hondenverbod is eigenlijk een typische Belgische regel. Op straat mogen de beesten zo veel pipi doen als ze maar willen. De paaltjes op de dijk worden omsingeld met stinkende donkere plekken. Maar oh wee als de dieren een plasje doen aan de waterlijn. Honden zouden moeten wegblijven van het zachte zand, en kaka’s kuis je als baasje altijd en overal op. En dan leeft iedereen nog lang en gelukkig. Zo moeilijk is dat toch niet? 😉

Weekendje aan zee

Een gsm met een redelijke camera én Instagram : ik zou nog moeilijk zonder kunnen.

Zandmannen

Onze Belgische kust is niet bijzonder mooi. En bij een klein beetje zon wordt het overspoeld met dagjestoeristen. Onbegrijpelijk en toch ook niet.

Want niets is zo leuk dan met een paar vrienden genieten van de zon op je huid, samen springen over de golven, een groot zandkasteel bouwen en papieren bloemen verkopen, elkaar ingraven, vliegeren en petanken.

Ik ben geen zonneklopper maar op het strand kan ik me echt lang bezighouden. Het geluid van de golven alleen brengt me al tot rust. De vakantie is eindelijk begonnen. Joehoe.

Doodzonde

Op het strand in Blankenberge staat sinds enkele maanden een beige retrobusje, in het kader van de kunsttentoonstelling Beaufort. Prachtig vond ik het. Ik heb er zelfs Manou haar lentefeestfoto’s getrokken. Zo eenvoudig en toch zo mooi.

En nu hebben er enkele vandalen het kunstwerk vernietigd. Ze sprongen op het dak en bespoten het met een domme stijlloze leuze. Doodzonde vind ik het. Echt. Depressief word ik van dergelijke mensen. Ik kan nu echt geen enkele excuus bedenken voor zulk gedrag. Krakers klagen leegstand aan, graffiti-kunstenaars maken de stad vaak mooier, of toch zeker kleurrijker. Maar dit is gewoon crapuleus. Een doodzonde.