Tagarchief: bloggers

Collega's

Interessant leesvoer

2 reacties

* Hoe ik mijn kinderen weer braaf kreeg / van Ysabje

Over hulp vragen: Heel wat mensen zouden daar wat terughoudendheid kunnen tonen. Je laat je zwaktes immers niet graag zien aan de buitenwereld. Kwetsbaarheid is iets waar men zich over het algemeen voor schaamt.

Je wil anderen niet lastigvallen met jou problemen. Zo erg is het allemaal toch niet. Wat zouden anderen nu zinvol kunnen zeggen over jou?

Gelukkig heb ik daar niet zoveel last van. Ik voel daar geen gêne bij. Integendeel. Al die rationalisaties en valse redeneringen zouden een mogelijke snelle oplossing immers alleen maar vertragen…

* De club van ouders met een gehandicapt kind / via Eva geschreven door Sanne Kloosterboer

Soms is er een ontmoeting waarbij beide clubleden hun kind bij zich hebben. Dan zijn woorden overbodig. Op onze vorige vakantie, in Noord-Italië, hadden we zo’n ontmoeting. Aan de andere kant van de weg kwam een ouder echtpaar ons tegemoet met hun volwassen, verstandelijk gehandicapte zoon tussen hen in.  We herkenden elkaar al uit de verte, lachten naar elkaar en groetten elkaar alsof we oude bekenden waren. Een beetje zoals Harley Davidson-rijders elkaar groeten, denk ik.

Zij waren Italiaans, wij Nederlands, maar toch behoorden we tot dezelfde club. Een internationaal genootschap, dat geen onderscheid maakt naar afkomst, geloof, ras of wat dan ook. Je hoeft niet door een ballotage om erbij te horen. Je hoeft ook niet op een wachtlijst, het hebben van minimaal één gehandicapt kind is genoeg.

Ik wil natuurlijk niemand jaloers maken, maar het is een leuke club met enorm betrokken leden en al had ik er liever niet bij gehoord, ik zou hem niet meer willen missen.

onderwijs, prive

“Ik ken u”

6 reacties

– “Ha, hallo. U bent de nieuwe juf? Ik ben de mama van…”
– ” Ja, ik ken u. Ik volg uw blog, al jaren.”

Right.
Leuk.
Of niet? Jawel, leuk.
En toch ook raar.
De nieuwe juf weet eigenlijk al alles van mij.
Of niet alles maar toch heel veel.
Misschien te veel voor zo een eerste ontmoeting.
Eigen schuld.
Right.
Slik.

Het is niet de eerste keer en toch vind ik het nog altijd een beetje bizar en surreëel nevenverschijnsel van bloggen.

-“Mijn man blogt ook.”

Oef.
Dat stelt me enigszins gerust. Het ziet er (online ;-)) een erg leuke juf uit. Manou is alvast razend enthousiast. En ze maakt mooie rokjes. Ik heb er dit weekend nog staan naar kijken, op DOK-markt. Wat is de wereld nu weeral? 😉

creatief

De benen #blote benen maand

5 reacties

Wie meedoet moet ook kleur bekennen, vind ik. Zijn benen tonen, ook hier.
Een beetje raar om je benen zo te fotograferen, als een afzonderlijk deel maar eigenlijk vind ik het geen grote onthulling. Benen zijn nu toch geen borsten, en je zou nog een stuk meer privé kunnen gaan. Soit. Hier zijn ze dan:

Beetje droog, altijd. Beetje te zichtbare aders onderaan en te smalle enkels, en knieën die al veel ongevallen overleefd hebben. Maar verder mag ik niet klagen.

En qua stijl:

Zoals gezegd: lange rokken staan mij niet. Ik zal de komende dagen dus veel shorts dragen, en als ik zonder kinderen op stap ben misschien ook eens een korte rok 😉