Boekentas

Manou heeft dus een nieuwe boekentas nodig. Vorige jaren wachtte ik tot eind augustus voor ik aan mijn zoektocht begon. In de vakantie heb ik wel andere dingen aan mijn hoofd. Tegen dat we ons zin gevonden hadden, bleek alles zo goed als uitverkocht. Dat gaat me dit jaar dus niet overkomen.

En zoals ik al schreef: er is niets mis met Kipling en co maar persoonlijk ik krijg het niet over mijn hart om geld uit te geven aan een model dat ik als zestienjarig al beu was. Het zou een moeilijke bevalling worden, die boekentas, dat wist ik op voorhand. Haar Bakker with Love heeft twee jaar goed dienst gedaan maar nu wou Manou iets groter, ‘met tussenschotten’ en dan nog liefst in het geel of oranje. En zeker geen rugzak.

Papa zocht mee en had vrij snel iets gevonden. Die toffe ruitertassen had ik natuurlijk zelf ook al gezien maar ik vond ze te duur, zo drie keer het budget dat ik voor ogen had. Maar Manou en de papa waren heel overtuigend. Met een beetje geluk heeft ze er lang deugd van. En anders is hij voor mij 😉

Nieuwe boekentas

Nina zit in de derde kleuterklas. Bij het begin van het schooljaar bleek dat Nina een heen en weer mapje en schriftje kreeg. Op zich niets bijzonders maar samen met haar stuk fruit, haar koek, haar (verplichte) drinkbus, haar flesje water en af en toe een extra jas (of op de terugweg een knutselwerk) bleek haar kleuterrugzakje toch een beetje aan de kleine kant.

Het kind wordt binnen een week bovendien zes jaar, een mijlpaal. Ik vond dat ze wel eens recht had op een eigen boekentas, in plaats van het zoveelste collectieve te krappe kleuterrugzakje. Dus ging ik op zoek naar een nieuwe Bakker with Love. Manou heeft er zo een en ik vind die nog altijd erg leuk. Maar op Nina’s rug vond ik ze toch net iets te groot dus zocht ik verder. Niet gemakkelijk gezien de meeste ouders hun gerief kopen voor het begin van het schooljaar.

Niet te klein, niet te groot, licht genoeg voor zo een tenger meisje als Nina, speels, kleurrijk, handig en niet te duur. Sommige mama’s kopen één boekentas waar kinderen hun hele lager school mee door moeten. Ook al begrijp ik die mening wel, zelf ben ik niet zo idealistisch. Als ouder moet je tegenwoordig al geen schriften en pennen en boeken meer kopen. Een schoolgaande kinderen gebruiken hun boekentas iedere dag, en ze veranderen snel. De smaak van een zesjarig valt niet meer te vergelijken met die van een elfjarige. Ja, je zou kunnen kiezen voor een sober model, donker blauw of zwart of groen, maar dat zie ik niet zo graag.

Dus een nieuwe boekentas om de zo veel jaar, als de oude versleten of gedateerd is, kan er (voor mijn part) wel van af. Zo een geschenkje werkt voorlopig ook nog goed als motivator. Manou’s Bakker ziet er nog altijd goed uit, Nina kreeg een nieuwe van lilliputiens. Het merk viel me pas na de aankoop op, maar ik moet toegeven: ze maken mooie én doordachte dingen.