Op tijd komen is niet moeilijk. Het betekent meestal gewoon “te vroeg”. Te vroeg vertrekken, voor het geval dan, en dan te vroeg aankomen.
Vandaag was er een ongeval gebeurd op de ring van Brussel. File. Geen probleem. No stress. Uiteindelijk was ik toch nog 20 minuten voor het afgesproken uur ter plaatse.
Sommige mensen zien dat waarschijnlijk weer als tijdverlies. Mij geeft het rust. In mijn wagen een kwartiertje wachten vind zalig. Autoyoga 🙂
Samen, tijd voor elkaar, één op één aandacht, iets persoonlijk, origineel en toch betaalbaar: als alternatief voor een communiefeest trok ik met Manou een weekendje naar Brussel. Dames onder elkaar. Toerist in eigen land, het is echt een aanrader.
Een klein beetje shoppen (twee paar clip-oorbellen, een handtasje, een bloesje en kleedje), manneke pis (veel volk), het atomium (vooral aan de buitenkant de moeite waard), kaartjes schrijven (zo lelijke foto’s, onvoorstelbaar), chocolade-ijs en frietjes (niet samen gelukkig), een film in de Kinepolis (sneeuwwitje, best ok), metro en trein (altijd een beetje reizen), samen in bad en bed (als mama mag dat 😉 ): het was echt heel gezellig.
Jammer van het weer maar we hebben het niet aan ons hart laten komen. Binnen 2 jaar doe ik het opnieuw, voor Nina’s lentefeest. Ik kijk er nu al naar uit.
Achter de camera 