buil

Dan is ze eindelijk weer goed gezind, na drie weken buikgriep. Loopt ze vrolijk te spelen in de gangen van Rozenbroeken, na de zwemles. “Pak me dan als je kan”. Ik kijk haar aan, ze lacht en spurt weg. De glazen deur van de kantoren achter de hoek hadden we niet gezien.

“U moet er snel ijs op leggen.”
Ijs? Het zal wel meevallen, dacht ik terwijl ik mijn dochter probeerde te troosten. Het is pas als kinderen niet wenen, dat ik me zorgen maak. Tot ik haar enorme buil in de gaten kreeg. Precies alsof haar voorhoofd een grote knikker probeerde te verstoppen. Hel.

“Ijs is goed maar u moet de buil vooral hard terugduwen.” Met de platte kant van een botermes werd de uitstulping vakkundig plat gedrukt. En dan ijs. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit gehoord had van deze EHBO-methode. Maar na een kwartiertje duwen en koelen, bleef er van de knikker inderdaad niet veel meer over.