Panini

Ouderschap is een eindeloze oefening in geduld, én in principes overbood gooien.

Ik zie het me nochtans nog zeggen, dat ik nooit of te nimmer zou meedoen aan die flauwekul. Extra dozen wasproduct kopen voor een pakje stickers, daar begin je toch niet aan?

Maar toen werd mijn dochter uitzinnig bij het krijgen van zo een pakje gratis Carrefour-stickers. En toevallig had oma die week ook boodschappen gedaan. We waren vertrokken.

Een week later zat er een gratis Paniniboek bij De Gentenaar. Blijkt dat de Carrefourstickers niet eens passen in het officiële Panini WK-boek. U raadt het al: we sparen ondertussen dubbel; twee Panini-stickerboeken over … voetbal.

Na de nieuwe man, zie hier een nieuwe generatie voetbalminnende vrouwen (in spe) 😉 Bye bye Barbie, hier zijn de Rode Duivels 😉

Aan de kassa

Voor mij aan de kassa staat een dame met haar zoon. Ik schat zo iets ouder dan mezelf, de jongen is net aan zijn puberteit is begonnen. Vier flessen Pisang Ambon, twee flessen Passoa, zes flessen echte cola. Ze bouwen een feestje, zoveel is duidelijk. Die Pissang is toch niet voor de twaalfjarige, hoop ik. Of zouden er ook volwassenen bestaan die dat lekker vinden?

Bij het woord privacy denken velen spontaan aan facebook, terwijl niets zo onthullend is als je boodschappenkar. Ik idealiseer de job van kassierster niet maar je leer er vast veel bij over mensen.

Veel of weinig boodschappen? Boodschappenlijstje of niet? Zelf scannen of cash betalen? Punten sparen of niet?

Het was razend druk deze voormiddag in de Carrefour. Een mama met een overvolle kar, allemaal A-merken en veel snoep. Een koppel die naast eten ook gewoon hun kerstinkomen doen in het grootwarenhuis, lekker efficiënt. Een knappe alleenstaande man die gezond kookt, voor zichzelf of misschien heeft hij straks een date. Een oudere dame die zichzelf verwent met nieuw ondergoed.

Jengelende kinderen die uiteindelijk toch hun zin krijgen. Kassa’s voorbehouden voor bancontact waar een oudere dame toch met cash wil betalen, en de onvermijdelijke overspannen kassierster.

En ik? Mijn aankopen verklapten die dag toevallig weinig. Maar meestal kan je uit mijn kar wel afleiden dat er bij ons veel kinderen over de vloer komen, en dat wij graag en veel tafelen.

Clichés bestaan niet, besef ik. Niemand past in een vakje, tot je boodschappen gaat doen 😉