Flo is een poppenmadam. En het is niet dat het kind hier geen poppen heeft of zo, maar ze moet al zo veel afdragen en hergebruiken van haar zusjes. Het is haar verjaardag en ik heb heel veel zin om haar eens goed te verwennen. Ze krijgt een goedkope poppenwandelwagen maar daar hoort toch ook een nieuwe pop bij, dacht ik zo. En we hebben veel goedkope babypoppen maar ze mankeren allemaal iets: de ene heeft beschilderde wangen, de andere mist wimpers en bij nog eentje gaat een van de ogen niet meer open. Tijd voor iets fris. Levensechte boorlingen hebben we genoeg. Deze keer zocht ik een mooie pop met haar.
– Mama, we nemen deze.
– Maar dat is weer zo een babypop. We zoeken er eentje met haar. Dat is toch leuk.
– Ja, maar deze ruikt zo lekker.
Ha, die geur. Corolle maakt mooie dure poppen, maar ik moet toch ook toegeven: die geur, daar doe je het gewoon voor. In de winkel vond ik mijn zin niet, en dus zocht ik online. Dat is veel productiever. Ik heb lang getwijfeld tussen zo een Götz (ook bekend) en een Corolle exemplaar. Ik vond het blondje met haar mutsje eigenlijk mooier maar heb uiteindelijk toch gekozen voor de geur (en voor Kleine Zebra, want ik weet dat die op tijd gaan leveren).
Achter de camera 