Dagen zonder alcohol

Ben geen grote fan van Kristien Hemmerechts maar ze schreef ‘mijn nieuwe goede gewoonte’ zo treffend neer, dat ik niet anders kan dan het te delen.  (Zelf zit ik wel al bijna aan anderhalve maand, en ik pas ook voor thee bij de maaltijd. Maar met Tonic en Cola blijkt het leven minstens even gezellig. )

Gelezen op deredactie.be:

Dag 12 zonder alcohol. Bedoeling is dat er nog vele volgen. Twaalf is weinig, maar alles heeft een begin. Wat is de aanleiding? Een allegaartje van factoren. Onder andere het besef dat ik een alles-of-niets mens ben.

Helemaal geen alcohol drinken gaat me beter af dan me beperken tot één glas. Of tot twee glazen. Meestal worden het er drie of vier. Of vijf.

Besef nummer twee: er gaat zelden een dag voorbij zonder aanleiding om het glas te heffen. Alcohol is alomtegenwoordig. Als je daar eenmaal begint op te letten, is het best schokkend.

Besef nummer drie: alcohol doet je organen – lever, nieren – overuren draaien. Tijd dus voor rust.

Waarom drink/dronk ik? Voor de gezelligheid; omdat het glas werd aangeboden; om met ‘de hoop’ mee te doen; omdat er iets gevierd diende te worden. Maar ook bij wijze van beloning. Een welverdiende duik in het glas na een hele dag flink geweest te zijn en alles gedaan te hebben wat gedaan diende te worden. In gedachten noemde ik het ‘afswitchen’: je bent er nog, maar je bent er ook niet meer. To be ànd not to be.

Voelt het alcoholloze bestaan anders? Om te beginnen slaap ik dieper. En ben ik dus beter uitgerust. Tegelijkertijd lijkt het of ik de slaapachterstand van jaren moet inhalen.

Dit is niet de eerste alcoholloze periode die ik inlas. De vorige zijn gesneuveld onder sociale druk. En door mijn eigen zwakheid. Maar vooral onder sociale druk. Het is behoorlijk ironisch hoe wij als maatschappij besloten hebben dat zogeheten drugs met hand en tand bestreden moeten worden, terwijl we alcohol min of meer opdringen aan elkaar.

Voortaan moet het dus zonder. Ik stort me in de theetjes en het bronwater. Misschien moet hier maar eens het gebruik worden ingevoerd om bij warme maaltijden thee te serveren. Met een schijfje citroen erbij.

Drinkbus

Iedere school heeft zo zijn eigen reglement. Meestal hou ik niet van allerhande regeltjes, al is het maar omdat die weinig ruimte laten voor nuance. Maar zolang er ouders bestaan die hun kleuter chips meegeven als tien-uurtje, kunnen directies natuurlijk niet anders.

Nieuw dit jaar het is verbod op drinkdoosjes. “Alleen herbruikbare flessen zijn toegelaten.” Ik heb wel sympathie voor het milieuvriendelijke standpunt van de school. Jaren geleden vonden velen afval sorteren ook “lastig”, “onhaalbaar” en “zinloos”. Ondertussen sorteren we ons te pletter en niemand stelt zich daar nog vragen bij. Sommige ouders klagen nu over de hygiëne van de drinkbussen maar zelf heb ik niet zo veel last van smetvrees.

Moeilijker vind ik het bijkomende verbod op chocomelk. Wat is er mis met chocomelk ? Fristi en fruitsap bevatten minstens evenveel suiker maar mogen wel. Jammer. Mijn meisjes zijn erg zuinige drinkers, altijd al geweest. Geen doosjes en geen chocomelk zorgen er voor dat zowel Flo als Nina helemaal niets drinken op school. Meestal wordt hun drinkbus niet eens geopend, en in het andere geval belandt het water toch vooral in de boekentas. Vooral voor Flo is het jammer dat ze tijdens de pauzes zo geen extra dosis suiker binnenkrijgt.

Na een maand ben ik dus maar gecapituleerd. Voor ons geen drinkbussen meer. Vanaf vandaag kopen wij gewoon drankjes op school, al probeer ik ook daar het reglement een klein beetje naar mijn hand te zetten. Wat gaan ze drinken? a. water b. appelsap c. fruitsap d. melk e. fristi en dan ben ik maar zo vrij geweest om er bij te zetten: f. ze mogen zelf kiezen 😉 Nu maar hopen dat ze drinken…

Eén week nuchter

Toegeven: het niet drinken neemt veel meer emotionele ruimte in dan wel drinken. Voor veel mensen is een alcoholvrij bestaan waarschijnlijk een evidentie maar voor ons niet. En ik ben blij om te beseffen dat wij niet alleen zijn. Veel vrienden gaven graag toe dat ook zij in de zomer veel alcohol dronken, misschien een beetje te veel, en dat het “toch gezellig is”, en “dat we beter zouden wachten tot na de zomer en de vele bbq’s”, en “dat een maand toch lang is”, en “dat een glaasje zo af en toe toch niet veel kwaad kan”, en “dat wijn best gezond is”, en “dat zij zoiets niet zouden kunnen”, enzovoort

Velen geloofden het niet, of dachten dat we het niet zouden volhouden; dat het een grap was. Ze zagen er het nut niet van in. “Allé, gij moet toch niet vermageren?” Dat was ook de bedoeling niet. “Waarom dan?” Tja. “Het is toch niet voor altijd?” Zot! Maar ik ben echt blij dat ze ons toch steunen en dat het toch een erg gezellige week werd. Sommige kochten kikibul, of extra cola light, of ze dronken solidair ook eens niet. Echt super.

Ik heb de voorbije week bovendien veel bijgeleerd.

1. De eerste “nee” is de moeilijkste.

2. Er bestaan inderdaad alternatieven, al blijft Cola en energydrink rijkelijk vloeien want nu stoppen met de caffeine is een beetje te veel van het goede. Maar ik (een vriendin) ontdekt dat er alcoholvrije cava bestaat, echt waar. Te koop ik de Colruyt. Ik vind het nog lekker ook. Ook Bio appelsap is een ontdekking. Ik moet toegeven dat ik vroeger te weinig aandacht schonk aan ons non-alcoholische aanbod. Verder dan spuitwater, cola en prefabfruitsap (voor de kinderen) geraakten wij meestal niet. Dat gaat vanaf nu dus veranderen 😉

3. Feesten kan ook zonder alcohol, al moet ik toegeven dat het anders is. Minder hoogtes maar ook minder laagtes. Zonder alcohol hou ik het minder lang vol. Doorgaans vinden wij het moeilijk om vroeg naar huis te gaan. Zonder drank wordt mijn lichaam op een bepaald moment moe. Dat begint rond elf uur, middernacht en om één uur moesten we het opgeven. Zo vroeg zijn wij nog nooit naar huis gegaan van een feestje, en het was er nochtans erg gezellig. Voordeel 3a: de rit naar huis vormt ook geen probleem meer. Spijtig dat we gisteren geen Bob-controle tegenkwamen. Het was me een genoegen geweest 😉

4. De ochtenden zijn het grote voordeel van het hele experiment. 1 uur in bed, 7 uur is Flo wakker= geen probleem. Voor wie na 5 of 6 of 7 glazen wijn om 5 uur in bed kruipt, is dat altijd een beetje afzien. Dit weekend hadden wij zaterdagavond een feestje en zondagmorgen zaten we om 10 uur al in het zwembad. Cool.

5. Zatte mensen zijn bovendien niet eens zo grappig, heb ik ontdekt Ok, nuchtere mensen zijn dat ook niet altijd. Wel hebben we ondervonden dat wij ook zonder drank nog redelijk sociaal en zot kunnen doen, dat we graag dansen (en dat we waarschijnlijk beter de maat houden).

6. Bloggen werkt. Iedereen is op de hoogte van onze goede voornemens. Zeuren of opgeven is dus geen optie meer. De twijfel is weg en dat maakt het allemaal veel gemakkelijker.

De eerste week zit er op, net als de zomer trouwens. We hebben nog 3 weken te gaan. Makkie.

Nuchter

Wij zijn sociale mensen. Iedere dag is er wel een gelegenheid. Een receptie op het werk, vrienden die binnenspringen om even te komen zwemmen, ouders die blijven hangen na een speelnamiddagje, even binnenspringen bij een vriendin op weg naar huis, een weekje met vrienden aan zee, een BBQ hier en een instuif daar: dat alles wordt steevast gevierd met alcohol. Iedere dag twee, drie tot vijf glazen wijn, iedere verstandige mens weet dat zoiets niet echt gezond is. Dus besloten we om de komende maand (vanaf vandaag, alle eerder vanaf gisteren want toen moest ik ook werken ;-)) helemaal nuchter te houden.

Hel. Ik ben echt  niet verslaafd aan wijn of zo, en toch zie ik een beetje op tegen de sobere periode. Voluit leven, hier en nu en ja, voor mij hoort regelmatig alcohol bij. Ik weet het. Er bestaan mensen die tot ’s morgens 8 uur kunnen uitgaan op water, die zich helemaal kunnen smijten, op tafel dansen, zot doen en tegen vreemden beginnen zeveren zonder één druppel alcohol. Maar geef toe: ze zijn zeldzaam. Of ligt het aan mij. Zaterdag komt alvast de eerste test: een instuif waar we zo goed als niemand kennen (en zij elkaar wel, das nog erger ;-)). Doorgaans ga ik graag naar dergelijke feestjes.

Nu wordt het moeilijker. Wat ga ik drinken? Ik lust geen water, tenzij in net een uur ben gaan lopen of opgesloten zit in een jeep in de woestijn. Zeker plat water vind ik vreselijk …plat. Ik vond het een van de moeilijkste aspecten van mijn zwangerschappen: water drinken. Fruitsap vind ik ook al zo triestig. Welke volwassen persoon drinkt er nu echt graag fruitsap? Een klein glaasje versgeperst bij het ontbijt kan ik smaken, maar ik ga mij daar geen hele avond kunnen mee bezighouden. Ik leef op cola (zero). Dat smaakt altijd ik weet  niet of er nog marge is om die dosis te verhogen.

Nu zijn er twee optie. Ik zou de sociale kalender een maandje kunnen afbouwen. Geen girlsnights, geen recepties, geen vrienden op bezoek, geen feestjes, geen bbq’s enzovoort. Moeilijk en eigenlijk ook niet wenselijk. Een maand is gewoon te lang om je op te sluiten. Optie twee is gewoon stoppen met drinken tout court. Ik kan mijn camera terug beginnen meenemen, zodat ik iets anders heb om vast te houden tijdens zo een receptie. Op die manier kan ik natuurlijk ook gemakkelijker contact leggen met anderen.

Psychologen zeggen dat het 20 dagen duurt om een gewoonte af te leren. Ik ben ambitieus en ga voor een volle maand. En dan evalueren of het leven zonder echt zo veel leuker en gezonder en actiever is dan het leven met goede wijn. 😉

Een slok cola te veel

Nina heeft 3 gaatjes. Een schande zou je denken, en terecht natuurlijk. Het kind poetst regelmatig hoor maar snoep is zo lekker, en ze heeft diepe groeven.

“Even slapen en het is zo opgelost. ” Dokters hebben de neiging om alles te minimaliseren. We moesten om 12 uur in het Jan Palfijnziekenhuis zijn. Lekker Oostblok-stijl met 4 op een kamer; ik word stilaan ziekenhuismoe.

En toen nam Nina stiekem één slik van mijn cola. 12.30 en de ingreep zou om 14 uur doorgaan. Ik dacht niet dat die ene minislok een probleem zou vormen maar de groene en witte mannekes waren streng .

Nu moeten we dus wachten, tot de allerlaatste. Wachten, wachten, wachten. Mijn nieuwe specialiteit.