Tagarchief: foto

Betrapt

We gaan uit eten met vrienden. Tegen dat we vertrekken, is het bedtijd. Mijn kinderen hebben veel slaap nodig. Beneden woont opa, voor het geval dat. Dat is handig.

Ting. Net na het voorgerecht krijg ik een mailtje. Dankzij mijn smartphone ben ik overal bereikbaar. 🙂 Het is gezellig en ik laat mijn gsm voor wat hij is. Maar als de jongens een luchtje gaan scheppen, gooi ik toch een blik op het schermpje. Een mail van Manou, met bijhorende foto.

‘Hè hè hè mama. Is het daar nog leuk? Bij ons ook.’IMG_20140511_144833

Betrapt, want ze had natuurlijk al lang moeten slapen. Spelen in mijn fotostudio is sowieso verboden, en dan denk ik niet eens een ipad in bed.

Toch zeg ik er de volgende ochtend niets van. Het is moederdag en ik heb geen zin in zeuren. Bovendien vind ik ook best schattig. Een beetje ondeugd is gezond. Toch?

Tussen de bloemen

* Ga je eens stoppen aan die gele bloemen? Dat is een mooie locatie voor foto’s.
* Dat is een veld, van een boer. Daar mag je niet zomaar tussen lopen.
* Tja. Wij spreken geen Engels. Toch? Konden het bordje niet lezen. Het is bovendien een heel groot veld en ik heb maar vijf minuutjes nodig. Die boer merkt dat niet eens. Voor een leuke foto moet je iets over hebben.

xbrighton (1 van 1)-6

xbrighton (1 van 1)

xbrighton (1 van 1)-2xbrighton (1 van 1)-7

xbrighton (1 van 1)-4

Roze

IMG_20131219_131957

Twee dagen was Flo thuis uit het ziekenhuis toen ik dit roze fotoreeksje maakte. Gisteren haalden we nog eens de krant. Flo’s blik staat een beetje dromerig maar gezien de omstandigheden valt dat best mee.

Mijn meisjes zijn niet eens verzot op roze. Alleen Manou is nogal  kleurvast, maar dan voor geel. Geel behangpapier, gele jas, gele schoenen, gele broek, …Lag het aan haar dan trok ze als een kanariepiet naar school. Gelukkig bestaan er mama’s, en hun niet zo vrijblijvend stijladvies 😉

Door het oog van de camera

Foto’s zouden onze herinneringen verstoren, las ik op verschillende nieuwssites deze week.

De wereld ziet er inderdaad anders uit door de zoeker van een camera. Je hebt meer oog voor detail en tegelijkertijd beleef je het van op afstand.

Als student ging ik graag uit met mijn camera. Dan had ik geen gezelschap nodig en voelde ik me helemaal vrij. Mijn fototoestel opende deuren, gaf me een excuus om mensen aan te spreken en een babbeltje te slaan. En als het tegenviel, kon ik altijd ontsnappen. ‘Ik moet nog een beetje verder fotograferen. Tot straks misschien.’ Toch hou ik erg goede herinneringen over aan die feestjes.

Op vakantie fotografeer ik dan weer zelden, en zeker niet om voor de zoveelste keer een belangrijk monument vast te leggen. En zeker op leuke feestjes voel ik het vaak aan als een verplichting. Herinneringen zijn nu eenmaal belangrijk. Toch zou ik het veel leuker vinden moest een van mijn vrienden die taak op zich nemen. 😉 Als fotograaf blijf je altijd een beetje aan de zijlijn staan, beleef je het anders.

Anders is niet slechter. Soms is het zelf wenselijk.

Mensen afraden om te fotograferen, zal ik nooit doen. In tegenstelling tot veel collega’s heb ik ook geen last van de nonkels die tijdens een huwelijksviering naast mij komen staan. Zoals mijn ex-collega Michiel Hendryckx zo mooi zei op de radio vorige week: je moet mensen de kans geven om zich te amuseren, om zich uit te leven en om creatief bezig te zijn. Fotografie is nu eenmaal toegankelijker dan tekenen of beeldhouwen.

Maar het is niet omdat iets niet op papier foto staat, dat het minder waardevol is. Mijn mooiste herinneringen zitten niet op mijn computer, maar wel in mijn hoofd en in mijn hart.

Gepikt

foto

De Bibliotheek van Lendele verwent, met een leuke retrofotoshoot.
Als aankondiging gebruiken ze mijn foto, ook al vragen ze een andere fotograaf om de shoot te verzorgen. Nog pijnlijker is dat ik helemaal niet op de hoogte was van het gebruik van die foto.

Ik ben normaal niet zo gevoelig aan het hergebruik van mijn werk. Maar als zelfs overheidsorganisaties zoals een bibliotheek zonder gêne foto’s van het internet gaan pikken, dan moet ik toch reageren. Auteursrechten, ooit van gehoord? Een mailtje was genoeg geweest, als teken van een respect. Maar nu gaat het dus toch een factuur worden 😉

Kerstshoot

Gebroken was ik na twee dagen shooten, en daarom wil ik het dit jaar graag een beetje anders aanpakken. Dit jaar wil ik de shoots graag een beetje spreiden, zowel op de dag zelfs als in het aantal dagen. Ook de formule wil ik graag een beetje aanpassen.

Concreet: shoots van een dik half uur per gezin. De beelden krijgen jullie natuurlijk opnieuw in hoge resolutie aangeleverd maar jullie kunnen ook kiezen voor bijhorende kerstkaartjes.
Data: 26-27 oktober / 9 en 10 november.
Het zijn dus meer dagen maar pas op: de plaatsen zijn beperkt! Snel inschrijven via mail ( an@bena.be) is dus de boodschap.
Ik zou op beide momenten graag buiten werken, als de zon schijnt en het niet te koud is. Anders zorg ik voor een zachte pastelachtige achtergrond in de studio 😉

100 euro voor een shoot en de digitale beelden, 130 euro voor 30 extra kerstkaartjes. Voor de kaartjes moet ik nog een keuze maken uit onderstaande lay-outs. Wat denken jullie?

Foto van de dag

Klasuitstapjes vind ik altijd wel leuk. Dan leer je de vriendjes (en de juf) van je kinderen een beetje beter kennen. Vandaag trok ik met Manou en de kapoenen van 3A naar The Old Horses Lodge in Laarne, een asiel voor paarden. Om de juf een beetje te ontlasten, nam ik mijn nieuw fototoestelletje mee. Zalig speelgoed en een camera geeft mij bovendien net dat beetje extra vrijheid waar ik zo van geniet. Dit heerlijk kiekje maakte de dag helemaal goed.

wijkschool (1 van 1)-26

 

Fotoalbum

Gedrukte foto’s zijn waardevoller dan digitale bestanden. De kwaliteit van digitale fotoboeken is er de laatste jaren bovendien sterk op vooruitgegaan. Enkele maanden geleden kreeg ik het aanbod van Fotoalbum.be om eens een boekje bij hen uit te proberen.

Dat moesten ze mij geen twee keer vragen. Mijn meisjes kijken heel graag in vakantiealbums. Maar we hadden net onze grote reis achter de rug en de zomervakantie leek nog zo ver weg. Dus gebruikte ik de bon als geschenkboekje voor de plechtige communie van Michiel.

De kwaliteit van de afdrukken viel mij enorm mee. Mat fotopapier, eindelijk. Nu de kaft nog, dacht ik. En ook een stijlvolle fotodoos of – hoes blijft een gat in de markt. Maar prijs-kwaliteit vind ik het een heel mooi product. Na de zomer maak ik er zeker nog eentje van mijn eindeloze instagramverzameling.