Mijn assistentes

Kinderen lachen … naar (en om) andere kinderen.

Rondpunt deel 2

* ‘Ik wil ook’, is hier een veel gebruikt zinnetje. Dus stak ik met de meisjes nog maar eens de straat over, voor een paar foto’s tussen de bloemen op het rondpunt.
* Less is more, maar dat krijg je kinderen niet wijsgemaakt.
* Gasboete? Een mens moet af en toe eens een risicootje nemen. Een beetje buiten de lijntjes kleuren, houdt je scherp en gezond. Bovendien zijn we voorzichtig geweest. Er werden geen bloemetjes vertrappeld.
* ‘Iedereen kijkt naar ons’. Giechel giechel, zwaai zwaai. Ze staan echt niet graag in de belangstelling. Hum. De foto’s werden al snel van ondergeschikt belang 😉

Stapje

En toen stapte de kleine zus voor het eerst 😉 Altijd een schoon moment, vind ik.

(En voor een beetje aandacht doen kinderen echt alles, ook zichzelf overtreffen.)

Communiefotografie

 

Stak de voorbije dagen een aparte communie (of lentefeest)-fotografiesite in elkaar. Maar interessanter voor jullie is de extra pagina, zowel daar als hier, met fotogeschenkjes. Alstublieft 😉

Indian summer

En dat meteen na school 😉

Zand

Ge moet niet denken dat ik hier iedere dag een fotoshoot organiseer, of dat mijn meisjes echt graag poseren.

Ik heb mijn gewoon een nieuwe fototoestel gekocht (zalig!), en dat moet getest worden. En de dames zijn alle drie op de leeftijd gekomen dat ik ze gemakkelijk kan chanteren: tien minuutjes meewerken en ik trakteer … op een lekkere snoep/ ijsje/eten voor tv/bij mama slapen/ … Een goede foto is mij veel waard 😉

Fotoshoot

In het kader van een interview kwam deze week een collega fotograaf Johan Jacobz bij ons langs. Altijd moeilijk om me niet te hard te moeien als ik aan de andere kant van de lens sta. Het licht was een beetje hard, vond ik en om kwart voor twaalf shooten is hoe dan ook nooit een heel goed idee. Maar alle, het zijn wel leuke herinneringen 😉

(Borst vooruit Bob 😉

Kerstshoot

De slideshow van Iphoto is een leuke ontdekking, al blijf ik een beetje ontevreden over de beeldkwaliteit van de filmpjes. De foto’s zien er wazig uit, terwijl de oorspronkelijke foto’s haarscherp zijn. Maar kom: het is het idee dat telt 🙂

sneeuw2 from annelissen on Vimeo.

Skip 2012. Wij kijken alvast uit naar een geweldig nieuw jaar. Prettige feesten!

Tessa

Inge vroeg me of ik het zou zien zitten om naar Leuven te komen, om het petekindje van haar man te fotograferen. “Een verhaal dat een klein (!) beetje lijkt op dat van jullie.” Tessa was een dysmatuurtje die het aanvankelijk goed deed. Na 6 weken mocht ze naar huis maar als snel bleek dat ze niet goed hoorde. En dan kreeg ze iets wat leek op een maag- en darminfectie, gevolgd door epileptische aanvallen. Heel veel aanvallen. Uiteindelijke blijkt dat Tessa lijdt aan een zware stofwisselingsziekte, en dat het hoogstwaarschijnlijk niet goed komt met haar.

Even heb ik getwijfeld. Kon ik dit wel aan? Maar mijn hele hart en ziel wilden niets liever dan nog iets te kunnen betekenen voor die ouders. Veel mensen zullen dat raar vinden. Zieke mensen worden zelden gefotografeerd. Zelf ben ik ervan overtuigd dat mooie foto’s van die momenten nog belangrijker zijn, zowel voor de verwerking als voor de algehele herinneringen.

En dus trok ik naar Leuven waar ik kennismaakte met een klein maar super schattig baby’tje. Zo een mooi kindje, het is zonde. Een ziekenhuiskamer is niet meteen een fotogenieke omgeving. Bovendien was het Tessa’s comfort, en die van haar ouders natuurlijk, mijn topprioriteit. Maar de shoot verliep buitengewoon sereen. We hebben zelfs een paar grappige en leuke foto’s gemaakt, met roze kerstboom én muts. Ik hield een heel goed, warm gevoel aan over.

Gisterenavond was ik moe, en toch kon ik het niet laten om snel al een paar foto’s te verwerken. Lieve Tessa. Het was me een genoegen om je te leren kennen. Slaap zacht lieve schat.

KLAAR !

Het hele videoding is een beetje nieuw voor mij en persoonlijk ben ik niet zo tevreden over de resolutie, maar kom: het geeft wel een idee 😉

De werkplaats, vervolg

Fotograferen en gefotografeerd worden. Het hoort er allemaal bij.

Als het koud is, doe ik altijd een paar sit up’s tussen mijn opnames door 😉

Tattookous

Bob kreeg het op een feestje. Het was donker en met de nodige wijn vond ik het er geweldig geloofwaardig uitzien. Een baby of jong kind met een tatoeage, het leek me wel een leuk idee voor een fotoshoot. Maar hun armpjes zijn te dun, waardoor de kous niet genoeg spant. Ook rond hun benen vind ik het maar nep. In mijn fantasie zag het er allemaal veel ruiger uit. Niets aan te doen. Wie niet waagt…