Naschoolse activiteiten

Een haat-liefdeverhouding heb ik met naschoolse activiteiten. Enerzijds hecht ik veel belang aan hobby’s, en passies. Niets zo mooi en interessant als mensen zien opgaan in hun ding. En er worden tegenwoordig zo veel leuke activiteiten georganiseerd voor kinderen buiten de schooluren. Anderzijds moeten kinderen ook echt kinderen blijven, en dat vraagt ruimte én tijd om te spelen, en ruzie te maken en je te vervelen. Bovendien vind ik het enorm belangrijk om als ouder nog een eigen leven te hebben. Jezelf wegcijferen lijkt misschien nobel maar volgens mij geef je op die manier het verkeerde voorbeeld. Alsof moeders plots niets anders meer kunnen en willen dan koken, kuisen en rondrijden.

Het is een kwestie van het juiste evenwicht vinden, zoals altijd. Klinkt eenvoudig maar met drie kinderen is dat niet. Plannen we de activiteiten na de schoolruren? Na acht uur les zijn mijn meisjes moe en willen ze spelen, en dan komt daar nog huiswerk bij. Vorig jaar kozen we voor de woensagnamiddag maar ook dan waren ze vaak op. En woensdag is ook een populair moment voor verjaardagsfeestjes. Zelf had ik graag onze weekends vrijgehouden, voor de vrienden en familie of voor een weekendje weg.

Manou droomde, na de voorstelling van Robin Hood, van een musicalopleiding. Zingen, dansen en toneelspelen: in mijn tijd bestond dat allemaal niet maar ik had het vast ook leuk gevonden. Nina kan op hetzelfdfe moment les volgen dus qua planning komt dat mij dat wel goed uit. De dames moeten alleen de auditie nog overleven. 😉 De organisatie wil naar eigen zeggen ‘alleen werken met gemotiveerde kinderen’. Be carefull what you wish for, denk ik stiekem.

En op zondag hebben ze nu toch opnieuw gekozen voor de Chiro. Lid zijn van een jeugdbeweging is leerrijk en tof. Manou was in het eerste leerjaar niet overtuigd. Ondertussen sluiten meer en meer vriendinnetjes zich aan en voelt ze zich mentaal en fysiek een stuk sterker. De eerste namiddagen waren alvast een succes en ook kleine Nina vind het leuk.

Met nog een uurtje paardrijden tussendoor (als het past), is onze agenda naar mijn normen meer dan voldoende gevuld. Muziekles, circusschool en turnen zal voor een andere keer zijn. Hoe sommige ouders bepaalde groepssporten gecombineerd krijgen met een eigen sociale agenda, blijft mij een raadsel. Weekendjes naar zee zitten er voor ons voorlopig dus ook niet meer in, in tegenstelling tot werken op zondag. En zo heeft ieder nadeel zijn voordelen.

Naschoolse activiteiten

Zowel Manou als Nina zijn motorisch niet zo sterk. Dat is op zich geen groot probleem. De meeste volwassenen doen het niet beter. Maar het vermoeilijkt wel mijn zoektocht naar een leuke buitenschoolse activiteit.

Zoals altijd draait alles om en goed en gezond evenwicht.

Enerzijds vind ik dat kinderen tijd moeten overhouden om gewoon te spelen. Er is niets mis met gezellig rommelen op je kamer, vriendinnetjes uitnodigen, knutselen met de zussen of buiten een kamp bouwen tot de zon onder gaat. Zo ben ik ook opgegroeid. Maar tijden veranderen. Kinderen spelen minder buiten, zeker niet in de winter en al helemaal niet met de kinderen van de buren op straat. En voor mij moeten ze niet per se sporten maar uren voor de tv of de ipad hangen, vind ik niets.

Dan verkies ik een leuke én zinvolle naschoolse activiteit. De combinatie van leuk en zinvol blijkt weliswaar niet zo evident. Bij veel sportclub draait het vroeg of laat toch om prestaties. Voetbal, tennis, ballet, turnen: wie niet meekan, hoort er zelden bij. Zelfs het zwemmen kreeg snel zo iets heel serieus. Anderzijds heb je ook bewegingslessen, vrij klimmen en allerhande dansreeksen genre flamenco en co. Leuk maar soms net iets te vrijblijvend en individueel

Het zou natuurlijk ook gemakkelijk zijn moesten mijn meisjes zelf een uitgesproken en liefst toch betaalbare voorkeur hebben. Ik ben geen grote voetbalfan, maar het lijkt mij gemakkelijk zo een zoon die niets anders wil. Jammer genoeg ken ik meer kindjes die er helemaal geen hobby’s op na houden. Veel 10-jarigen weten gewoon niet meer wat gekozen voor hun verjaardag of kerstmis omdat ze eigenlijk niet meer spelen, behalve dan op de ipad of computer. Tijdens communieshoot vraag ik het regelmatig. “Wat doe jij graag? Heb je hobby’s? Wat interesseert je? Wat speel je graag?” Je zou versteld staan van het aantal jonge kinderen dat mij raar aankijkt. “Niets.”

In afwachting van een uitgesproken passie zoek ik dus actief mee naar een leuke hobby voor mijn kroost. Voorlopig vinden ze clipdance “wel leuk” en ook al ben ik niet helemaal overtuigd, het is veel beter dan “niets doen”.