Kansarmoede

De desillusie van de gekleurde school

Het had ons verhaal kunnen zijn.

‘Discussies over ons sociaal systeem met moeders die het normaal vinden om net lang genoeg te werken tot ze weer een fulltime-werkloosheidsuitkering krijgen.’

Maar ook:  ‘De inzet van het schoolteam is ongelooflijk. Gratis warm eten voor wie geen eten meekrijgt van thuis. Gratis warme jassen voor wie er geen bij zich heeft. Huistaakbegeleiding, Nederlandse lessen voor de ouders, zorgjuffen, logopedisten… Allemaal fantastisch, maar het lijkt niet meer voor ons te zijn.’

‘Kansarmoede is daarbij een nog groter probleem dan de taal.’  Zeker ‘bij ons’ wat dit het geval gezien de helft van de kinderen blanke ouders en blonde haren hadden. En ondanks alles en twee jaar na ons afscheid, bloedt mijn hart nog steeds als ik voorbij ‘ons’ schooltje rij.

Klasfeestje

Kinderen vinden klasfeestjes vaak leuker dan familiefeesten. Kort na het lentefeest stond er gisteren dus nog een schoolfeestje op het programma. Wie nodig je uit? Ik vind dat altijd zo een moeilijke oefening. Mijn gedacht: of je vraagt de 2 (of drie) beste vriendinnen of je nodigt iedereen uit. Want het zijn altijd dezelfde kinderen die gevraagd worden, en dezelfde die uit de boot vallen. Eens je een grote groep uitnodigt, voelen anderen zich automatisch uitgesloten. En qua werk is er bovendien geen groot verschil tussen 10, 12 of 16 kinderen.

Manou nodigde dus al haar klasgenootjes uit. Uiteindelijk waren ze met 18 = 15 vriendjes, 2 zusjes en de jarige zelf. Opmerkelijk is dat ik maar één annulatie gehad heb. De andere ouders hebben dus gewoon niets laten weten. Ik vind dat op zich helemaal niet zo erg hoor. Alleen jammer dat het net de kinderen zijn die – volgens mij – meestal niet gevraagd worden.

Verder verliep alles erg vlot. Veel werk heb je niet meer met 6-jarigen, vind ik. Ik ben gepromoveerd van verpleegster tot politieagente. De vorige edities moest ik om de haverklap naar het toilet lopen, deed ik niets anders dan jasjes aan- en uit trekken en traantjes blussen. Gisteren heb ik vooral het volume in bedwang moeten houden. Redder aan het zwembad, steward aan de trampoline en veiligheidscoördinator tijdens het fietsen op het terras en aan de schommel. Er zijn geen( echte) gewonden gevallen en na drie uur keerde iedereen tevreden terug naar huis.

Ik heb wel goed geslapen. Juffrouw, het ziet er zo een leuk job uit maar onderschat het niet.