Pasen

Ik lust geen chocolade en dat is geen gril of geheime vermageringstruc. Hoe ongelofelijk dat voor veel vrouwen ook klinkt, ik vind chocolade gewoon niet lekker. En dat is altijd zo geweest.Leuk is anders, zeker als kind. Denk aan verjaardagsfeestjes die steevast gepaard gaan met een prachtige – oh je raadt het al- chocoladeverjaardagstaart. Of Pasen waarbij ik wel mocht meezoeken maar uiteindelijk een pluche knuffel kreeg. 🙂

Pasen heb ik dus een beetje verdrongen. Veel zin om er zondag om zes uur ’s ochtends voor op te staan, had ik niet. ‘Hij is niet geweest’, snikte Nina enkele uren later en ik voelde me even een heel slechte moeder. ‘De paashaas heeft het vreselijk druk lieve schat. Weet jij hoeveel tuinen hij deze ochtend moest bezoeken? Heel erg veel. Hij komt vast nog.’ Sinds ik mama werd, gaat het liegen me steeds beter af 😉

Manou zingt in het koor op school. Dat is leuk en gezellig, al betekent dat het ook dat ze als ongelovig en niet-gedoopt kind een paar keer per jaar verwacht wordt in de kerk. Maar dat Pasen de verrijzenis van Christus viert, ontging haar duidelijk. ‘Dat kan toch niet mama? Mensen die dood zijn, kunnen toch niet opnieuw levend worden?’

‘De Paasmis dat is zingen voor eieren.’ Laten we het daarbij houden 🙂 Toen ze terug kwam van de Paasmis waren de klokken en /of haas ‘toevallig’ ook langs geweest.

Eind goed, al goed. Of niet? Drie minuten na de grote zoektocht was het ruzie. Wie had er nu de meeste eieren? En was het allemaal wel eerlijk? ’s Avonds bleken twee van de drie meisjes geconstipeerd. 😉

Koor

Het leuke aan een musicalopleiding is de variatie. Manou wil graag én dansen én zingen én toneelspelen én op het podium staan. Na de mislukte auditie ben ik nu dus op zoek naar een alternatief. Gelukkig is het aanbod in Gent groot. Vorig jaar volgende Manou en Nina al dansles in De Ingang, nog steeds een aanrader. Ik heb ondertussen ook een paar toffe toneelscholen gevonden, zoals De Kopergieterij en Larf. En voor zangles kan ze terecht bij Popcollege, en ook de circusplaneet lijkt me leuk. Maar alle groepen zijn ondertussen natuurlijk al begonnen (en volzet).

Waarom zingt ze niet mee in het koor? C. en I. vinden het erg leuk en het is gemakkelijk, zo meteen na school. Manou zit op een katholieke school, ook al zijn wij niet gelovig. Ok, een kerkkoor leek mij niet bijzonder spannend. Maar wie niet waagt, niet wint. Veel kerken doen tegenwoordig hard hun best om een beetje modern uit de hoek te komen.

Bovendien erger ik mij te pletter aan al dat hokjes denken. Methodescholen zijn veel beter en kindvriendelijker dan klassieke katholieke scholen; dure musicalopleidingen zijn leerrijker dan de gemiddelde dans- en turnlessen; enzovoort. Persoonlijk voel ik mij net heel goed op onze katholieke school omdat daar kinderen (en ouders) zitten met heel verschillende achtergronden.

‘Het is super mega tof mama. We gaan zelfs mogen zingen op de Kerstmis. Echt mega wijs!’ Als atheïst is dat even slikken, want dat betekent dat ik op kerstavond mogelijk ook naar de mis ga mogen. Maar een beetje openheid en mildheid kan geen kwaad in deze wereld waar iedereen vooral bezig is met zichzelf. Papa maakte de laatste minuten van de les nog snel een filmpje. De cameradruk zorgde niet meteen voor een topprestatie maar het ziet er wel erg gezellig uit 😉