Klaspop

Al een heel jaar kijkt Manou er naar uit. Hoe langer het duurde, hoe ongeduldiger ze werd. De vrijdagavond ging vaak gepaard met een kort moment van ontgoocheling. “Mama, het was weer niet mijn beurt om Dolfje Weerwolfje mee naar huis te nemen.”

Het leek mij een goede oefening in wachten. Maar de laatste dagen werd ik toch ook een beetje ongerust. Volgende week is het schooljaar gedaan. Iemand moet de laatste zijn maar  misschien is de juf haar vergeten. Misschien is het een misverstand? Of misschien zijn er gewoon te veel kinderen voor te weinig weekends?

Gelukkig was het gisteren zover, en dat net op haar verjaardagsfeest. Manou was apetrots en super blij. Wat zo een klaspop niet allemaal teweeg kan brengen  😉