Bissen

Dinsdag stond teamoverleg op het programma. De juf, de directie, CLB en het revalidatiecentrum zouden zich buigen over de vraag of Flo volgend schooljaar naar de derde kleuterklas mag. Ook al ‘moest’ ik niet aanwezig zijn, ik wist dat het zou spannen en nam een dag verlof.

Dat Flo een achterstand heeft, beseffen wij al lang. Dat ze vier jaar gaat kleuteren, ligt ook zo goed als vast. Toch trok ik naar het overleg met de overtuiging dat Flo beter volgend jaar kon bissen, want ‘in een derde leren ze toch meer’. En ik was niet van plan mij te laten ompraten.

Maar … “Il n’y a que les imbéciles qui ne changent pas d’avis”, of alleen domme mensen veranderen niet van gedacht.

Omdat Flo soms het niveau van de groep niet haalt, haakt ze vaak op voorhand af. Ze speelt wel met andere kinderen maar neemt nooit de leiding om dezelfde reden. Verhaaltjes van een kwartier duren haar te lang. Tekenen, knippen, gezelschapspelletjes: met begeleiding lukt het wel maar in een grote klas is dat natuurlijk niet altijd haalbaar.

Laten we ze nog een jaar zwoegen en afhaken, of zoeken we nu al naar een oplossing? De juf van de derde kleuterklas zat mee aan tafel, en was erg enthousiast. En ik? Ik kantelde. Want een kind moet zich goed voelen, om volluit te kunnen leren. En wie loopt er nu graag op de toppen van zijn tenen?

Flo wordt omringd door een geweldig team van professionele, gemotiveerde en oprecht lieve mensen. Dat heeft het overleg alvast bewezen. De vraag of Flo in september in de tweede of derde kleuterklas zal zitten, vind ik plots minder relevant.

Dokter in de klas

Na talrijke ziekenhuisbezoeken vond Flo het best leuk om eens te doen alsof.

Kunst

 

Moderne kunst recht uit de kleuterklas. Geef toe: zelfs het Katholiek onderwijs wordt steeds ruimdenkender 😉

Terug naar school

Het is altijd spannend, zo een eerste schooldag. Wie wordt de nieuwe juf? Gaat het klikken? Dit jaar was ik een stuk zenuwachtiger dan de voorbije edities.

Het eerste contact met de Flo’s kleuterjuf verliep een ietsiepietsie moeizaam. Omdat ik haar niet heb kunnen zien voor de eerste schooldag, stopte ik in Flo’s boekentas een bundeltje met zo veel mogelijk informatie: Wat is epilepsie? Wat is het Glut1-syndroom? Hoe herken ik een aanval? Wat moet ik doen? In haar boekentas stak ik ook de noodmedicatie. Daar gaat ze het moeten mee doen. Tijdens het infomoment van morgen, moet ik werken. Jammer.

Het zal wel goed komen, sus ik mezelf. De dame heeft veel ervaring en iedereen is er enthousiast over. Maar toen bleek dat Flo’s juf al met de kindjes naar de klas was terwijl wij daar nog op de speelplaats stonden, werd ik even onzeker. Vroeg of laat gaan mijn meisjes eens bij een juf terechtkomen die mij minder ligt. Maar voor Flo wordt dit een cruciaal en moeilijk jaar, vol EEG’s en extra begeleiding en GON-toestanden. Toen we elkaar dan toch voor het eerst zagen, bleek het een lieve dame. Oef.

Nina’s juf leek erg hartelijk en ook Manou was enthousiast (aldus de papa , want we hebben ons moeten opsplitsen). Het komt goed, het komt goed, het komt goed…

Terug naar school

Binnen een week is het zover. Dan begint het schooljaar opnieuw. Het zal deugd doen, denk ik soms. Twee maanden vind ik persoonlijk net iets te lang. Persoonlijk zou ik eerder kiezen voor 3 weken met kerst en 2 weken krokusvakantie en anderhalve maand in de zomer. Begrijp me niet verkeerd: we hebben ons goed gehad deze zomer en we gaan de laatste week ook nog wel zinvol kunne invullen. Maar het is goed geweest. Hoeveel crea-namiddagen, vriendinnen op bezoek, uitstapjes en gezelschapsspelletjes kan een mens aan?

We zijn er klaar voor. Het begin van het schooljaar vraagt tegenwoordig trouwens niet zo veel voorbereiding meer. Toen ik jong was moest je met een heus lijstje naar de winkel, op zoek naar x aantal nieuwe schriften, zo veel nieuwe mappen en allerhande schrijf- en tekengerief. Mijn meisjes kregen voor het nieuwe schooljaar elk een nieuw paar schoenen, een nieuwe jas (behalve Flo want die heeft een kast vol afdragers), nieuwe pantoffels, nieuwe turnschoenen en een stapel vol flock-T-shirts.

Ik heb de nieuwe juf van Flo ook al gebeld, want wie weet wou ze wel een beetje info voor de eerste schooldag. De dame was er precies gerust in. “We zouden haar epilepsie (en de mogelijk Gon-begeleiding en Tandem-begeleiding) wel bespreken tijdens het infomoment.” Ze heeft ervaring en ik ben niet ongerust van aard. Alles komt (vroeg of laat) wel goed, me dunkt.

Drie nieuwe juffen en voor de kleinsten een nieuwe school: ik vind het best wel spannend. Zoals ieder jaar moeten we ook dringend nadenken over het dilemma van de eerste schooldag: drie kinderen en twee scholen. Wie gaat wie brengen?