EHBO

Het idee spookt al heel lang door mijn hoofd. Als speelpleinmoni volgde ik een dagopleiding eerste hulp, maar veel stelde dat niet voor.

En toen kwam nieuwjaarsdag 2012, en viel mijn kerngezond peuter plots hevig schokkend op de grond. Paniek. Ze was buiten bewustzijn, dat was duidelijk. Maar verder wist ik niets, begreep ik niets. ‘Ze ademt niet meer’, gilde ik.

Meteen duwde ik mijn mond tegen die van haar maar er gebeurde niets.  Hoe ging dat nu ook weer, die EHBO? Hel.

Een geluk dat een van mijn vriendinnen vroedvrouw is, dat zij het rustig van mij overnam. Flo ademde toch nog; de MUG was onderweg. Het vervolg van dat verhaal kennen jullie al.

Zoals iedere ouder heb ik nog zo een paar anekdotes, Nina die zich verslikte in een eurommunt. Manou die een knikker door haar neus duwden, de valse kroep en de vele holding breath-aanvallen. En de talrijke kleuters die per ongeluk ons zwembad in sukkelden.

En dus schreef ik mij in voor een echte EHBO-cursus bij het Rode Kruis. Gisteren was de eerste les. Een beetje opfrissing kan geen kwaad toch?

‘U ziet een ongeval, wat doet u eerst?’  Slik. 112 bellen? 😉 Niet dus. Ik heb meteen heel veel bijgeleerd en kijk al uit naar volgende week.

Naschoolse activiteiten

Een haat-liefdeverhouding heb ik met naschoolse activiteiten. Enerzijds hecht ik veel belang aan hobby’s, en passies. Niets zo mooi en interessant als mensen zien opgaan in hun ding. En er worden tegenwoordig zo veel leuke activiteiten georganiseerd voor kinderen buiten de schooluren. Anderzijds moeten kinderen ook echt kinderen blijven, en dat vraagt ruimte én tijd om te spelen, en ruzie te maken en je te vervelen. Bovendien vind ik het enorm belangrijk om als ouder nog een eigen leven te hebben. Jezelf wegcijferen lijkt misschien nobel maar volgens mij geef je op die manier het verkeerde voorbeeld. Alsof moeders plots niets anders meer kunnen en willen dan koken, kuisen en rondrijden.

Het is een kwestie van het juiste evenwicht vinden, zoals altijd. Klinkt eenvoudig maar met drie kinderen is dat niet. Plannen we de activiteiten na de schoolruren? Na acht uur les zijn mijn meisjes moe en willen ze spelen, en dan komt daar nog huiswerk bij. Vorig jaar kozen we voor de woensagnamiddag maar ook dan waren ze vaak op. En woensdag is ook een populair moment voor verjaardagsfeestjes. Zelf had ik graag onze weekends vrijgehouden, voor de vrienden en familie of voor een weekendje weg.

Manou droomde, na de voorstelling van Robin Hood, van een musicalopleiding. Zingen, dansen en toneelspelen: in mijn tijd bestond dat allemaal niet maar ik had het vast ook leuk gevonden. Nina kan op hetzelfdfe moment les volgen dus qua planning komt dat mij dat wel goed uit. De dames moeten alleen de auditie nog overleven. 😉 De organisatie wil naar eigen zeggen ‘alleen werken met gemotiveerde kinderen’. Be carefull what you wish for, denk ik stiekem.

En op zondag hebben ze nu toch opnieuw gekozen voor de Chiro. Lid zijn van een jeugdbeweging is leerrijk en tof. Manou was in het eerste leerjaar niet overtuigd. Ondertussen sluiten meer en meer vriendinnetjes zich aan en voelt ze zich mentaal en fysiek een stuk sterker. De eerste namiddagen waren alvast een succes en ook kleine Nina vind het leuk.

Met nog een uurtje paardrijden tussendoor (als het past), is onze agenda naar mijn normen meer dan voldoende gevuld. Muziekles, circusschool en turnen zal voor een andere keer zijn. Hoe sommige ouders bepaalde groepssporten gecombineerd krijgen met een eigen sociale agenda, blijft mij een raadsel. Weekendjes naar zee zitten er voor ons voorlopig dus ook niet meer in, in tegenstelling tot werken op zondag. En zo heeft ieder nadeel zijn voordelen.

Amazone

Waar gaat dat grote paard met dat frêle meisje heen? Mijn kleine maar stoere Nina laat het niet aan haar hart komen. Hup, benen geven en weg was ze.

Over opvoeding

Enkele dagen geleden botste ik op Radio 1 op het zoveelste debat over opvoeding. Wegzappen, dacht ik bij mezelf. Maar het was te laat. Ik kon het niet laten en bleef luisteren. Ik heb veel gezucht, en toch ook een paar dingen bijgeleerd.

“Mijn ouders sloten mij op in een donkere kelder maar ik heb daar geen trauma aan overgehouden.” Right. Leuk voor u, denk ik dan, maar ik zou de techniek toch niet meteen aanprijzen. Of die mama van één brave en gezonde zoon die zweert bij een strengere aanpak en meer structuur. Zucht.

Zelf geloof ik niet in al die opvoedingstips. Meer nog. Ze maken mij onzeker en net daarom vermijd ik ze. Staat er op de cover zo een of andere bv met een kleuter én een nanny én een poetsvrouw die mij eens gaat vertellen hoe het wel moet. Het enige wat ik de voorbije jaren geleerd heb, is dat ieder kind anders is en dat je als mama dus maar beter niet te veel regels en principes kan hebben. Elk kind heeft een andere aanpak nodig en dat geldt niet alleen voor zorgkinderen.

Een goede opvoeding (volgens mij maar wie ben ik he?) is het beste in je kind naar boven halen. Nina bijvoorbeeld, is een gevoelig en zelfs een beetje een angstig kind. Haar moet ik eerder pushen terwijl ik haar zusje Flo constant moet inperken of er gebeuren ongelukken. Dus neen, ik ben niet consequent. Manou en Nina slapen al van bij de geboorte in hun eigen bed in een eigen kamer, terwijl Flo nu al maanden tussen ons in ligt. Flo mag koekjes eten als ontbijt, de rest niet.

Dat vinden de meisjes niet eerlijk maar he, het leven is niet eerlijk. Daar moeten ze ook leren mee omgaan. Onrecht, frustratie en verdriet, dat zijn ook belangrijke levenslessen. Niet? 😉

Google

Het internet is toch echt de beste uitvinding van de eeuw. Ik kan perfect leven zonder telefoon (graag zelfs), zonder facebook en zonder blog. Maar het internet is mijn McGuyver-truukje voor ongeveer alles.

Manou wou graag een gele winterjas, niet meteen populair kleur. Je zou natuurlijk alle kinderwinkels van Gent en omstreken kunnen afdweilen maar via het internet gaat het sneller (en milieuvriendelijker): google zoeken, geel meisjesjas, zalando, klik, bestellen, klaar. En dan zocht ik een lieve en leuke zwemjuf: zoeken, zwemlessen privé, link naar een site over bijlessen, juf uit Evergem, 2 smssen laten had ik een afspraak.

Zo was ik ook op zoek naar leuke kindvriendelijke paardrijlessen voor Manou. Maneges genoeg en overal kan je privélessen volgen maar die zijn meestal erg duur. Ik zocht iets intiemer, iets rustiger en zachter na het hectische (en voor Nina traumatische) paardrijkamp in De Hoefslag. Dankzij Google kwamen we bij Emma terecht, een jong lief meisje uit Laarne met 2 brave pony’s. Sommige mensen zijn geboren lesgevers, denk ik dan. Manou en Nina zijn van geen grote helden maar in minder dan een uur ruilden ze angst voor grote dosis zelfvertrouwen.

Zie ze draven, zonder longe, die kleine stoere meid van mij. Zalig. Dank u Google, en dank u Emma natuurlijk.

Ahja, onze toks zijn zoek. Spijtig genoeg kan Google deze niet voor mij terug vinden. Moest iemand weten waar we ze achterlaten hebben, dan hoor ik het graag 😉

100 tips voor betere foto’s

Leerrijk lijstje voor alle fotoliefhebbers, via GIZMODO.

Mijn selectie:

1. Just because someone has an expensive camera doesn’t mean that they’re a good photographer.
4. Photo editing is an art in itself
5. The rule of thirds works 99% of the time.
8. Go outside & shoot photos rather than spending hours a day on photography forums.
12. There is no “magic” camera or lens.
17. Making your photos b/w doesn’t automatically make them “artsy”
22. Get closer when taking your photos, they often turn out better.
23. Be a part of a scene while taking a photo; not a voyeur.
28. The more photos you take, the better you get.
30. Only show your best photos.
34. Think before you shoot.
36. Alcohol and photography do not mix well.
46. Never let photography get in the way of enjoying life.
47. Don’t pamper your camera. Use and abuse it.
48. Take straight photos.

52. Give your photos to friends.
53. Give them to strangers.
58. Photos make great presents.

61. Natural light is the best light.
69. You can’t “photoshop” bad images into good ones.
80. The more gear you carry around with you the less you will enjoy photography.
93. Learn how to enjoy the moment, rather than relentlessly trying to capture the perfect picture of it.
96. Never hoard your photographic insight- share it with the world.

100. Write your own list.

Aanvullend:

* wees lief en oprecht hartelijk met je modellen
* durf fouten maken
* fotografeer wat je interesseert, niet wat hip of trendy is

Diploma’s

Persoonlijk vind ik de “étoiles” mooier en duurzamer, maar mijn meisjes waren blij met hun diploma’s en ik dus ook.

Nieuw: Mama’s Fotoworkshop

Mama’s fotoworkshop

Je zou graag betere foto’s leren maken van je bengels maar tijd voor avondschool heb je niet. En ook met de vriendinnen zou je dringend nog eens moeten afspreken. Dan is de “mamafotoworkshop” echt iets voor jou. Je nodigt een paar vriendinnen uit samen met hun kinderen, en ik kom een namiddag fotografieles geven.

Ik leer jullie op heel korte termijn betere foto’s maken. Hoe werkt mijn toestel? Hoe kan het beter? Hoe stuur ik mijn kleine rebel? We beperken de theorie tot een absoluut minimum en gaan meteen aan de slag. Op het einde van de namiddag maak ik bovendien een leuke professionele foto moeder en kind. Het is eens iets anders dan een tupper- of upperwareavond

Concreet:

Voor wie?

4 tot 6 mama’s/papa’s, meters, vriendinnen of oma’s + elk max 1 kindje. Kinderen van alle leeftijden (ook hele kleintjes) zijn welkom. De kinderen zullen model staan voor ons maar tijdens de uitkeg heb ik ook voor de grotere leuke foto-opdrachtjes uitgewerkt. Het idee is om samen iets leuks te doen. In totaal dus max 6 volwassenen en 6 kindjes dus. Meer deelnemers zijn mogelijk op aanvraag (dan organiseer ik een tweede leerkracht voor de begeleiding).

Wat:

Een beetje les, veel foto’s maken en veel plezier. Alle deelnemers krijgen een cursus en een minifotoreportage cadeau.
Het hele programma duurt ongeveer 3 tot 4 uur: van 9 tot 13 uur of van 14 tot 18 uur.
Deelnemers brengen hun eigen toestel mee, zodat je leert werken met je eigen materiaal. Ik zorg voor de rest van het materiaal: cursus, papier, voorbeeldfoto’s, computer en accessoires.

Locatie: Meestal in het huis of de tuin van de organisatrice. Het kan in principe overal al is ruimte en licht (binnen) wel belangrijk. De meeste (gerenoveerde) (nieuwbouw) woningen lenen zich perfect voor de workshop. Het is ook altijd mogelijk de workshop in Gent (Oostakker) te organiseren, al zijn de drank (en eventueel hapjes) dan wel betalend.

Prijs: 65 euro per duo (fotograaf-model) , incl cursus, btw en verplaatsing tot 50 km rond Gent.

Zin? Stuur gerust een mailtje: andere uren, locaties, aantal deelnemers zijn bespreekbaar.

Overaanbod

Dit weekend was het opendeurdag bij de ‘Vrije Ateliers’, de hobby-academie waar ik lesgeef in Sint Niklaas. Manou, Nina en Flo gingen met me mee. Het was natuurlijk wel een beetje lastig moeilijk om een babbeltje te slaan met mijn toekomstige leerlingen terwijl mijn drie kappoenen de boel afbraken. Maar de opendeurdag zelf is echte en aanrader. Mijn meisjes vonden het gewoon geweldig om al die leerkrachten bezig te zien: flamencodansen, schilderen naar levend model, boetseren, piano, Chinese kalligrafie (beide dames kregen hun naam opgeschreven, zie foto), djembe, enz.

Eerst wou ze piano spelen (dat wil haar papa ook vandaar), dan flamenco dansen (zo mooie kleren). We eindigden ons bezoek met een korte try-out potdraaien: lekker glibberige handjes en die bol natte klei maar draaien. En dan plots ontstaat er een potje: zalig. Ik vind dat zelf nog altijd een geweldig gevoel. Onze kleren en haar, de handvaten van mijn buggy en mijn stuur hingen (hangen) vol grijze klei maar ik kreeg meteen zin om me in te schrijven.

Naaien, paardrijden, rollerbladen, potdraaien, piano, zeilen: we leven in een wereld met een gigantisch overaanbod. Een overaanbod aan alles, nu ik er over nadenk: informatie, werk, eten, culturele activiteiten, goede films, sociale contacten, feestjes, reisbestemmingen, … Leidt dit ook tot en overaanbod aan geluk? Ik twijfel.