250 woorden per minuut:
350 wpm:
500 wpm:
* Mooie fotoreeks van een mama en haar dochtertje (met het syndroom van Down maar eigenlijk is dat niet relevant voor de reeks. Het idee: ik fotografeer jou en jij mij is gewoon heel tof). Foto’s Emer Gillespie
* En het is niet dat ik iets heb tegen borstvoeding, integendeel. Maar de druk is tegenwoordig wel heel hoog waardoor veel jonge mama’s (zoals ik destijds) zich (onterecht) schuldig voelen als ze toch ‘kiezen’ voor flesvoeding.
(Voor alle duidelijkheid: niet altijd mijn mening maar wel de moeite waard)
* De supermama is door, leve de ploetermoeder (De Morgen)
Vrouwelijke toppers beginnen openlijk te getuigen dat ze niet elke dag veertien uur per dag werken. Dat ze tijd nemen voor hun gezin. Keuzes maken is het nieuwe ordewoord. Supermama wordt (slechts) Megamama.
” Vroeger zei ik in interviews dat je moest gaan voor je job. Dat het allemaal best te combineren valt: een gezin met kinderen en een carrière in de journalistiek. Nu zeg ik gewoon eerlijk dat het niet gemakkelijk is. Ik zou het ook nooit opnieuw doen, of in elk geval niet op dezelfde manier.”
De ploetermoeder is het nieuwe normaal. En vergis u niet, het is een heel leuke levensstijl. Veel beter dan die van de supermama, want wij mogen tenminste zeggen dat het soms klote is.
* Iedereen wil toch zelfstandige, weerbare kinderen die hun talenten ontwikkelen? ( De Morgen)
Ik erger me blauw aan dat gepamper van kinderen alsof ze eeuwig kleuter blijven.
Ieder heeft zo zijn idee over opvoeding. Voor mij is het: kinderen helpen om hun talenten te ontdekken, en ze zelfredzaam en weerbaar genoeg maken om die te ontwikkelen zodat ze later gelukkig worden. Je moet ze dingen laten proberen, fouten laten maken, tegen de muur laten lopen, zo af en toe.
Van professor Elke Geraerts leerde ik dat de beste remedie tegen depressie en burnout veerkracht is. Ervoor zorgen dat je weerbaar bent in moeilijke situaties en snel weer opstaat en verder gaat. Het goede nieuws is dat je dat kunt leren, al van kindsaf, maar alleen als je af en toe faalt of een probleem tegenkomt.
Een kind van acht kan perfect een brood oppikken met de fiets bij de bakker in de buurt. (Manou dus, met de fiets onze levensgevaarlijke straat op, alleen * hum* )
En dan de ultieme tip: Zorg voor een volle batterij. Dat helpt om je geduld te bewaren. Ga op zoek naar een energiebron. (Ik ben nog steeds op zoek ;-))
* 14/20. Dat is een onderscheiding. Heel grappig stukje van Ilse (zoals altijd) / Kerygma
Over de ideale vrouw: Je lievelingsfilm is Dirty Dancing. Want dat inspireert je om voor je man te dansen. I kid you not.
* En dan een aandoenlijke reclame van Pedigree (en dat mag wel na al die horroverhalen over honden)
‘Manou leest met veel intonatie. Thuis leest ze waarschijnlijk veel verhaaltjes. Je voelt dat ze opgaat in het verhaal en dat is leuk. Maar voor de leestest moet ze vooral rijen woordjes lezen, op tijd.’
Gezellig samen lezen voor het slapengaan mag natuurlijk nog altijd. Maar vanaf nu moeten we vooral met de chronometer woorden papegaaien.
Manou heeft een super lieve juf, met veel gezond verstand en relativeringsvermogen. Maar ook zij moet het leerplan volgen. En soms zit die er toch een beetje naast, als je het mij vraagt.
Manou zou een jaartje achter zitten. Nu hebben we dus twee maanden de tijd om dat in te halen. De hele inhaaloperatie bezorgt me eerlijk gezegd wel een beetje stress. Het is een moeilijke evenwichtsoefening. Enerzijds moet ik Manou echt wel pushen, anders leest ze gewoon niet of heel gemakkelijke boekjes en zo halen we de achterstand natuurlijk nooit in. Anderzijds wil ik haar natuurlijk ook geen leesaversie bezorgen.
De regel is minstens eer keer lezen per dag maar omdat Manou het zelden lang volhoudt, probeer ik ’s avonds stiekem nog een tweede leessessie in te plannen. Hoe lang moet een kind van acht eigenlijk kunnen lezen? Vijf minuten? Een kwartier? En welke AVI-niveau zou ze binnen een maand moeten aankunnen? Trouwens, veel van AVI-boekjes zijn en beetje saai.
De beste manier om echt te leren lezen is om een serie te vinden die je echt boeit, denk ik Fan worden als het ware. Daarom gaan we nu dus ook naar de bibliotheek, ook al leverde dat al een paar boetes op. Dolfje vindt Manou wel leuk maar die boekjes blijken toch nog een beetje te moeilijk om alleen te lezen. Tiny gaat een stuk beter. Ok, het is een beetje zeemzoet maar de verhaaltjes zijn herkenbaar en lekker kort. Maar zowel Tiny als Dolfje geven weinig informatie op AVI-vlak waardoor ik weinig zicht heb op de vooruitgang.
Mijn eigen grote ‘doorbraak’ (lang geleden ;-)) was sos dierenkliniek en de babysittersclub. Via tweedehands.be bestelde ik alvast een paar boekjes, al is het maar uit jeugdsentiment. En heel misschien vind manou ze ook leuk. Strips slaan voorlopig niet aan. Veel vrienden raadden me ook Ipad-boekjes aan maar veel gratis exemplaren kan ik daar niet van vinden. En de verleiding om snel een spelletje te spelen, blijft erg groot.
We ploeteren rustig verder. We zijn halfweg. Tips blijven welkom. In september krijg ik mijn punten als leesjuf. 😉
Op aanraden van mijn vriendin Patsy maakte ik dus ook een good reads account aan. Ik weet voorlopig niet goed wat ik er moet van denken. Het ziet erg tof en interessant uit de site is jammer genoeg in het Engels, en dat zijn de meeste boeken dus ook.
Ik lees eigenlijk alleen Nederlandstalige boeken. Voor de rest ben ik gewoon te lui 🙂 En ja, veel romans worden natuurlijk vertaald maar die anderstalige covers maken wel een beetje ingewikkelder. En ik kan me bovendien niet veel gelezen titels herinneren. Morgen voor mijn boekenkast zal ik mijn lijst eens aanvullen 😉
Nu ja, wie mijn good reads-vriendje wil worden, kan dat dus vanaf nu doen. En goed nieuws: gezien ik niet naar de bibliotheek ga kan je mijn aanraders altijd gratis en voor niets uitlenen of ruilen 🙂
Manou leest niet zo graag. Zonde maar ik maak me geen zorgen. Als kind vond ik lezen ook niet zo bijzonder leuk terwijl ik nu toch bijna een boek per week lees. Ik kan nauwelijks zonder; het is mijn rustmoment zo net voor het slapengaan. Om haar te motiveren gaan we sinds kort naar de openbare bibliotheek. Zo zelf kiezen, het lijkt op shoppen en dat vind ze (hopelijk) wel leuk. Jaren geleden moest ik ooit een boete betalen die meer dan drie keer het aankoopbedrag van het boek bedroeg. Sindsdien weiger ik voor mezelf nog boeken te huren. Maar als ouder moet je af en toe een princiepje overboord gooien.
Ik begrijp trouwens niet goed waarom we online niet gewoon een reeks E-books kunnen uitlenen. Dat zou toch veel gemakkelijker zijn? Download vijf boeken en binnen de maand verdwijnen de bestanden. Dan zou je nooit meer moeten een boek moeten reserveren. Een exemplaar verliezen of beschadigen of te laat terugbrengen zou op die manier ook onmogelijk worden. En het is goedkoop en milieuvriendelijk. Waar wachten we op?
Het probleem ligt bij de uitgeverijen, die niet echt houden van E-books. Het mooiste bewijs hiervoor is dat sommige E-books meer kosten dan een gedrukt exemplaar. Op de redactie komen hier ook nog alle dagen grote postpakken aan, vol dikke recensieboeken. Toegeven: ik had een langdurige ziekenhuisopname nodig om overtuigd te geraken. En ik lees nog altijd veel boeken op papier omdat die gewoon aan elkaar doorgegeven worden en dus goedkoper zijn. Maar kijk, wie nog niet overtuigd is van E-books en het graag eens wilt proberen, mag me gerust mailen en er eentje van me lenen 🙂
We doen het te weinig, maar als we het doen … is het wel altijd … spannend. Whoaa ! 😉
Manou doet het goed op school. Ze mag zonder veel problemen over naar het tweede leerjaar. Af en toe eens lezen tijdens de vakantie zou haar wel deugd doen, zei de juf. Twee maanden lijkt mij hoe dan ook erg lang. Dus spelen wij thuis schooltje. Mama is de juf, en de meisjes maken oefeningen. Soms vraag ik me af of het niet een beetje overdreven is, zo tijdens het lager onderwijs in de vakantie vrijwillig huiswerk te maken. Erg lang duren de oefeningen niet, en sommige dagen staan er te veel andere leuke dingen op het programma. Maar het is een mooi alternatief tegen de verveling, lijkt mij.
Nina doet het goed, zowel thuis als op school. Haar nieuwjaarsbrief is dar een mooi voorbeeld van. Tweede kleuterklas en kijk: vol zelfvertrouwen en zonder fouten. Dikke duim voor mijn kleine schat, en natuurlijk ook voor haar juf 😉
Achter de camera 