Sinds Flo een sonde in haar neus heeft zitten, voedt ze zich hoofdzakelijk met melk, groeimelk. Ik heb me laten wijsmaken dat koemelk eigenlijk niet zo goed is voor mensen, en bovendien geloof ik nogal in afwisseling. Dus trokken wij gisteren naar de Bioplanet, op zoek naar een paar melkalternatieven.
Onvoorstelbaar wat er allemaal bestaat: sojamelk is een klassieker maar ze verkopen er dus ook rijstmelk, speltmelk, amandelmelk, gerstmelk, quinoamelk, amandelmelk. Je moet wel kampen met een serieus lactoseprobleem, lijkt mij, want geen van de alternatieven gaf mij echt goesting. Lekker lijkt dat niet, speltmelk bijvoorbeeld, maar Flo smaakt het toch niet. De zusjes drongen aan voor biocornflakes en pannenkoeken, verder kochten we nog een paar veggieburgers, een broodje, wat beleg en een alternatief bindmiddel voor de veelgebruikte maïszetmeel. Het waren allemaal basisvoedingsmiddelen, geen wijn, geen geschenken, geen grote verpakkingen.
Met een kar nog niet voor de helft gevuld; stonden we aan de kassa. 75 euro. Bob en ik keken naar elkaar en lachten, groen. 75 euro voor 8 dozen melk en een paar extra’s? Ok, bio is duurder maar dat het verschil zo groot is, had ik toch niet verwacht. Zouden er echt mensen bestaan die hier wekelijks een bomvolle kar inkopen? Gezinnen zoals ons, met drie kinderen (en een redelijk actief sociaal leven), moeten toch meermaals per week grote inkopen doen: groenen en fruit, melk, yoghurt, koekjes voor op school, drankjes, brood, cornflakes, dessertjes, enzovoort. In de Colruyt kost ons dat gemiddeld 120 tot 150 euro voor een overvolle kar. In de Bioplanet lijkt mij onbetaalbaar.
Als vegetariër heb ik veel sympathie voor het biogedachtengoed. Maar terwijl ik de rekening bekeek, vroeg ik me toch af: zou bio echt gezonder zijn? De mensen rond mij zagen er alvast niet beter, mooier of gezonder uit. En ze zagen er ook niet rijker uit 😉
Achter de camera 