Altijd leuk om mee te werken aan een bewaarboekje, een concreet project.
Altijd leuk om de cover te halen, zeker met een beeld van mijn eigen dochter.
Altijd een ietsepietsie jammer als jouw stijl een beetje afsteekt tegen de stockfoto’s.
Maar ik vind ‘Mooi’ best mooi, en er staat trouwens een interessant interview in met … mij 😉
Twee prachtige fotoreeksen die ik graag met jullie deel.
Timothy Archibald begon zijn autistische zoon Elia te fotograferen toen hij vijf jaar oud was. Zijn eerste doel was om de vaak onbegrijpelijke en bizarre wereld van ELia vast te leggen. Super mooie foto’s die bovendien vader en zoon dichter bij elkaar bracht.
Een ander schoon project is ‘de 4de semester’, een fotoreeks over wat een zwangerschap doet met het lichaam een vrouw. Alleen spijtig dat ik online vooral de mollige dames te zien kreeg, alsof een kind krijgen je onvermijdelijk dik maakt. Jonge meisje hier kan ik geruststellen: de meeste van mijn vriendinnen zien er na hun zwangerschappen niet veel anders uit dan voordien, zeker niet in kleren. Sommige zijn nadien zelf magerder door constant achter hun kroost te moeten aanhollen 😉 De fotoreeks online is echter, gematigder. Mooi project vol prachtige beelden van echte lichamen in alle mogelijk vormen en gewichten, dat kan ik alleen maar toejuichen.
Schoonheid is relatief en wordt overgewaardeerd. De hoeveelheid echt mooie mensen en echt lelijke mensen is klein. Denk aan Gauss. Ik zit zoals de meeste mensen ergens tussenin, en eerlijk waar: ik zit daar goed. Het meest tevreden ben ik van mijn gezicht en van mijn gewicht. Het is een kwestie van smaak natuurlijk. Veel mannen vinden mij te mager. Zelf ben ik best blij dat er geen drie kinderen op mijn lijf getekend staan. Ok, mijn buik is niet meer wat het was, maar ik kan nog zonder veel problemen een bikini aan. En het leukste is dat ik daar bijna niets moet voor doen.
Het minst tevreden ben ik van mijn haar, zowel het haar op mijn hoofd als op de rest van mijn lichaam. Omdat ik zo kort haar heb, geloven mensen me vaak niet maar ik heb echt enorm veel haar op mijn kop. Mijn natuurlijk kleur staat mij bovendien totaal niet, zo noch mossel noch vis en donker. Ik ben dus gedoemd om de rest van mijn leven te kleuren, wat saai en duur is. En dan al dat andere haar. Niet buitensporig veel maar toch genoeg voor een dagelijks ritueel, lees weer tijdverlies. Ja, de boekskes mogen zeggen dat wij allemaal slachteroffers zijn van de pornocultuur: ik vind schaamhaar geen gezicht.
Verder lig ik niet echt wakker van mijn uiterlijk. Daar heb ik gewoon geen tijd voor. Ik sta ’s morgens geen 2 minuten voor de spiegel: tandenpoetsen, beetje fond de teint, als het haar weer niet meewilt een beetje gel, deo en basta. Natuurlijk draag ik graag leuke kleren maar dan vooral omdat ze me een beetje extra zelfvertrouwen geven.
Goed in je vel, daar gaat het eigenlijk om. Zelfvertrouwen, een gezonde dosis zelfrelativering en humor maken mensen mooier dan de perfecte maten. Daarom heb ik hier een kleine collage genante foto’s voor u verzameld. Zo kunnen we samen eens goed lachen 😉
Maskers af, en dan meteen de week inzetten met the thema schoonheid. Een voor en na, stelden de organisatoren zelf voor. Persoonlijk vond ik dat niet zo een confronterende opgave. Iedereen ziet er ’s morgens een beetje verkreukeld uit. Dat sommige vrouwen het licht uitdoen voor hun partner en ’s morgens uit bed springen om vliegensvlug een nieuwe laagje verf aan te brengen, kan ik moeilijk vatten.
Maar ik ben wel benieuwd, hoe open iedereen het spel deze week gaat spelen. Al die blogs met schuilnamen en zonder herkenbare foto’s. Zouden ze er nu dan toch echt voor gaan? Mij hebben jullie al allemaal gezien. Geen geheimen op dat vlak.
Ik fotografeer dagelijks mensen; het zou erg flauw zijn om niet aan de andere kant te willen staan. En dan weten de lezers plots hoe je er echt uitziet? So what? Dat weet de bakker in de straat toch ook?
Met herkenbare foto’s kan je bovendien nog keihard liegen. Fotografie kan mooie mensen lelijke maken, en omgekeerd. De ene lens “verdikt”, een beetje photoshop (of snapseed) en weg zijn die rode wangen. Dat is de kunst 😉
Achter de camera 