Waarom zou alles verband houden met epilepsie?
Flo stuipt niet meer iedere nacht. Alleen als ze moe is maar sinds ze regelmatig naar school gaat, is toch vrij regelmatig. Ik schat gemiddeld vijf keer per week. Het zijn korte en kleine schokjes, onschuldig volgens de neuroloog.
Toch dacht ik meteen aan een aanval toen Flo ’s nachts plots hevig huilend wakker schoot. Het snikken ging door merg en been, zo ontredderd en angstig zag er ze uit.
Dit is een van de vele redenen waarom Flo nog altijd tussen ons slaapt. Want er kwamen nog huilbuien, en deze keer was ik zeker dat er geen schokjes aan te pas kwamen. Zouden het dan toch “gewone” nachtmerries zijn?
Veel kinderen kampen met hevige nachtmerries. Het stelt waarschijnlijk niets voor. Maar Flo is een vrolijk kind, een durfal op het gevaarlijke af. Hoe kan het dan dat net zij bijna iedere nacht zo ontredderd en angstig wakker wordt? Het kind geeft nog liever haar tuutje af dan alleen te moeten slapen. En tijdens haar slaapt houdt ze een van ons dwangmatig vast. Zou dit echt alleen maar aan de leeftijd liggen? Of is dit haar manier om om te gaan met wat haar het voorbije jaar is overkomen? Of zou er toch een verband zijn met haar aanvallen of met de medicatie?
Ik ben een grote fan van mijn huisarts maar betwijfel of hij ons gaat kunnen helpen. En de neuroloog zien we pas binnen 3 maanden terug. Die mens heeft meer ernstige gevallen te behandelen. En bovendien weet niemand echt wat er zich afspeelt in het hoofd van een ander. Toch?