maar drie zo mooie filmpjes dat ik ze toch graag met jullie deel.
* Fuck the poor Super goed gevonden!
Super goed gevonden!
* Vrouwen scheren hoofd kaal voor vriendin met borstkanker
Ik zou dat ook meteen doen maar met mijn kort kopje is niet zo een grote opoffering 😉
* Een goede daad
Beetje cliché maar toch mooi (en waar ;-))
Een maand zou ik niets meer kopen, behalve eten en drinken natuurlijk. Omdat ik besef dat ik net iets te regelmatig geniet van de ‘koopkick’.
Je kent dat wel, dan loop je in de Aldi / Action / Blokker / Kruidvat / Koodza / Carrefour en zie je plots een leuke hebbeding liggen, voor geen geld. Een reuzekleurboek, schattige haarspeldjes, een toffe sjaal, heerlijk geurende lipbalsem, een knutseldoos, een grappige tuinkabouter, enzovoort. Natuurlijk heb je die dingen niet echt nodig maar ze kosten drie keer niets en het kan deugd doen om jezelf te trakteren. Nadeel is dat je huis na verloop van tijd vol met brol staat. Een maand stoppen met shoppen zou die shopkick doorbreken, dacht ik.
Voorlopig heb ik me al braaf aan het nieuwe voornemen gehouden. Ik vind het niet eens zo moeilijk. Wie tussen twee boodschappen door niet stopt in de Zeeman of in de Wibra koopt er niets. Simpel. Online vind ik dat een pak lastiger. Zo ben ik al maanden op zoek naar een leuk retro poppenwagentje als element voor mijn fotostudio. En nu vind ik natuurlijk een betaalbaar exemplaar, ik heb het dan toch maar gekocht. Het is voor het werk, moet u weten 😉
Vergelijkbare situatie ontstond over Nina’s playmobilschool. Het kind is aan het sparen, al maanden. Het ligt hier al vol playmobil maar sinds nieuwjaar wil ze per se zo een school. 100 euro kost dat (ongeveer), vertelde ik haar. “Als je extra flink bent dan krijg je een sticker maar die school is duur, die gaat u wel 100 stickers kosten.” En nu is Nina dus aan het sparen, zo hard dat ze de honderd al lang voorbij is. Nog een geluk dat ze niet kan tellen maar vroeg of laat moet ik die school dus kopen. En dan zie ik nu een promotie bij Bart Smit, 65 euro in plaats van 100 euro. Dat kon ik niet laten liggen.
En dan is er nog Manou en haar antiklit Jip en Jannekehaarspray uit de Hema. Vergeten na de zwemles, snikte ze vrijdag. Dat is pech, dacht ik. “Ik koop je wel een nieuwe maar je gaat wel nog 2 weken moeten wachten.” Dus ja, deze maand kopen we niets maar ondertussen heb ik wel al een lijstje aangelegd. Soms vraag ik mij af hoe veel zin dit allemaal heeft.
De bewustwording is er ondertussen wel: ik omring me graag met leuke, speelse, vrolijke, kleurrijke spulletjes. So what? Mijn mama was erg zuinig. Ze schilderde graag maar werkte meestal over oude doeken heen, met goedkope verf. Na haar dood heb ik al haar nieuwe mooie canvassen en ongebruikte dure verftubes moeten weggeven. Sparen brengt niet op. Een mens leeft nu. Natuurlijk moet je niet meer uitgeven dan je hebt en dan je nodig hebt. En natuurlijk is hebben om te hebben belachelijk. Ik ben sowieso niet aan dure merkproducten. Ook voor mezelf koop ik nooit kostelijke kleren of schoenen.
Dus ik ga mijn tijd zo goed mogelijk proberen uitzitten, en van de gelegenheid gebruik maken om mijn kasten grondig uit te kuisen. Maar constant leven met de rem op, vind ik persoonlijk ook niets.
Shoppen is goedkoper dan therapie. Ja, ik geef toe dat ik er nu gevoelliger aan ben dan anders. Vooral online shoppen doet deugd. Voor van winkel naar winkel te hollen heb ik geen energie. Het is bovendien te koud om buiten te komen, als je het mij vraagt. Maar zo lekker lui van achter mijn computer met een dekentje over mijn benen shoppen, vind ik echt zalig.
Online kopen is zo gemakkelijk dat het gevaarlijk wordt. Terwijl Groupon razendsnel oubollig en fout werd, heb ik nu een nieuwe verslaving: Fab. Ik heb er ondertussen al 2 stoeltjes, een ipadcovertjes en een paar kerstgeschenkjes besteld. Goedkoop is Fab niet maar iedere dag ontdekt ik er wel iets leuks, iets vrolijk.
Tweede ontdekking van de maand is Aliexpress. Eigenlijk is dat de antipool van Fab maar ik sta open voor alles 😉 Je kan de site het best vergelijken met de markt in China: het staat vol brol, alles is super goedkoop maar met een beetje geduld kan je er echte koopjes op de kop tikken. Ik heb er ondertussen 2 bestellingen geplaatst. De levering duurt gemiddeld 25 tot 36 dagen.
Hopelijk komen de pakjes aan voor Sinterklaas maar vanuit China weet je natuurlijk nooit. En het is mij ook nog altijd niet duidelijk of ik extra douane-taxen ga moeten betalen. Online las ik (ergens) dat bestellingen onder de 45 euro, vrij van belastingen zouden zijn. Ooit bestelde ik een fotogadget in America maar daar vroeg de postbode plots 25 euro extra voor, belastingen, de afzetters. Ik ga dus even afwachten voor ik Aliexpress leegkoop. 🙂
De online Sint koopt trouwens bewuster. Geen hatelijke winkelmuziek, geen lange files aan de kassa, geen 100 verschillende winkels in mijn zoektocht naar dat ene leuke speeltje, geen andere hopeloze ouders: dit jaar haast de Sint zich niet, integendeel.
Ik ben voorlopig relatief tevreden met mijn vondsten: twee leuke tv-zeteltjes dankzij Tamara, een schattige Monchichi voor Manou, enzovoort. Word vervolgd …
Achter de camera 