Moe en verkouden, dat waren Manou’s klachten waarmee in naar de huisarts trok. Niets bijzonders maar het bloedonderzoek bracht een paardenallergie aan het licht. Normale waarden schommelen de 0 en de 78 en Manou zat zo even aan 1300. Dat was slikken zeker omdat Manou echt graag paardrijdt. De uitslag was duidelijk en toch kon ik het er moeilijk bij laten. Manou rijdt al zo lang zonder veel klachten. Zonde.
En dus trok ik naar de kinderarts voor een uitgebreide allergietest. Paarden, honden, katten, cavia’s, (de konijnenteststof was uitgeput), gras, bomen, allerhande pollen en schimmels en huisstofmijt. Wat als ze allergisch blijkt aan honden? Zouden we Tuc dan echt wegdoen? Negen prikjes en zes allergische reacties. Manou is zo ongeveer allergisch aan alles behalve aan honden en aan huisstofmijten. Tuc mag blijven, net als het stof in huis: wat een geluk.
Kan je allergisch zijn aan alles? En waarom moeten wij paarden mijden als Manou dubbel zo hard reageert op gras? Het is niet dat de dokter haar een grasverbod opgelegd. En waarom kan ik het allemaal zo moeilijk geloven? Manou is een vrolijk meisje. Ok, ze heeft veel slaap nodig maar verder zie ik niets aan haar dat wijst op een zware multi-allergie. Is al deze informatie wel gezond? Weten wij nu niet te veel? Zonder die bloeduitslag had ik Manou gewoon regelmatig vroeg in bed gestopt, reed ze nog steeds te paard en genoot ze zorgeloos in het gras van de mooie nazomer.
Achter de camera 