‘Gaan we naar huis?’

We zaten nog niet op de boot en daar was ze al met haar vraag: ‘Mama? Wanneer gaan we naar huis?’

Dat is even slikken natuurlijk. Het is vakantie voor iedereen. Reizen is leuk. Samen op avontuur, tijd voor elkaar en ondertussen een stukje van de wereld ontdekken.  Toch?

Maar de meeste kinderen zijn van nature eerder gemakszuchtig en behoudsgezind.

Thailand, Zuid Afrika, Marokko,  Rome, Amsterdam, Parijs, Brighton mét kinderen? Veel mensen verklaren ons zot. Toch vind ik reizen met kleintjes helemaal niet zo moeilijk als het lijkt, zolang je je aan een paar ‘spelregels’ houdt:

* halveer je ritme, minstens. Met kinderen reis je trager,  veel trager. Zouden we ons zeven dagen kunnen bezighouden in zo een klein stadje als Brighton? Een week later hebben niet de helft van de activiteiten afgewerkt. So?

* Wees flexibel, plan zo weinig mogelijk. Kinderen zijn wispelturig,  dat moet ik jullie niet wijsmaken. Een strak programma is vragen om problemen. Honger? Dan eten we. Moe? Dan stoppen we.

* Laat ze meebeslissen. Jij kiest en dan is het hun beurt. Iedereen blij. Wees niet te streng. Op vakantie mag er meer dan thuis, ook ijsjes als middageten, McDonalds als vieruurtje of ontbijten voor tv.

* Sluit je op tijd af voor elkaar. Gezellig samenzijn, 7 op 7, 24 uur per dag, dat is gewoon niet menselijk. Laat je kinderen geregeld met rust, ook al hangen ze dan in de zetel met de Ipad. Ga alleen lopen ’s ochtends, of wandelen. Investeer in een berg vrouwentijdschriften of een goed boek om even in te verdwijnen. Pedagogisch misschien niet helemaal verantwoord maar zelf heb ik hard genoten van mijn mp3-speler op de speeltuin. Bij noodgevallen hoor ik door één oor meer dan genoeg. 😉

Flo is de jongste, en van aard een moeilijk stuurbaar kind. Ze doet graag haar zin, wandelt niet graag, en heeft meer dan regelmatig honger. Toch heeft ook zij genoten van ons weekje Brighton.

‘ Floowie? Morgen gaan we naar huis. Morgen zie je Tuc terug. Leul he?’
‘ Nee. Ik wil niet naar huis. Ik ga bij de poesjes blijven.’

Het zal dus toch wel meegevallen zijn. Denk ik 🙂 In juli gaan we naar Straatsburg.

Handbagage

Ik ga op vakantie en ik neem mee …. handbagage.

In de krant lees ik dat Ryanair zijn vluchttickets ‘bijna weggeeft’. Toch bleek het buitengewoon moeilijk om tijdens de kerstvakantie betaalbaar naar de zon te reizen.

We kwamen vrij snel opnieuw uit bij Marokko, maar budget voor extra bagage was er niet. Of eigenlijk was het gewoon goedkoper om te investeren in vijf kleine valiesjes.

Is dat niet krap? Ik heb niet zo veel nodig op vakantie, en 10 kilo per persoon bleek echt meer dan genoeg. Heb na weging zelfs twee keer mogen bijvullen, met boeken nog wel.

Alleen de vloeistof-veiligheidsregel is een beetje lastig. De scanner hield mijn valies tegen en mijn  schampoo en conditioner vlogen er uit. De bodymilk, deo en zonnecrème in andere tassen passeerden wel.

Nog een tip : de avond vooraf logeren in Ibis Charleroi airport (en je auto daar laten staan) is goedkoper dan een parkeerticket van tien dagen. En je wordt afgezet voor de deur.

Zoals de talrijke voorgaande keren verliep de vlucht vlot. Wat critici ook zeggen van Ryanair, ik blijf fan.

De wereld zien

Als ik vroeger een reisverhaal las van ouders die een jaar hadden rondgetrokken met hun kroost, droomde ik gretig mee. We hebben er ooit ook nog concreet over nagedacht. Zes maanden of een jaar samen met je kinderen de wereld rond reizen, dat moet toch geweldig zijn? Waar zouden we heen gaan? Van Afrika naar Azië door tot Australië? Tja, als je zo lang op reis gaat, moet toch de moeite zijn? En wanneer plan je dat dan precies? Best voor de kinderen schoolplichtig worden maar ze moeten natuurlijk wel oud genoeg zijn om er iets van op te steken.

Uiteindelijk hebben we het idee bewust laten varen, niet eens uit praktische bezwaren. Na 3 weken Zuid-Afrika en na 4 weken Thailand waren mijn meisjes (en wij) het even moe. Dan wouden ze niet meer om de twee drie vier dagen verhuizen en doorreizen. De eerste indrukken slorpten ze in alle gretigheid op maar na verloop van tijd hadden ze geen zin meer in al dat “nieuwe”. Ook Marrakech hadden we na een week wel “gezien”. Natuurlijk hadden we kunnen doorreizen (en brossen) naar de kust bijvorbeeld. Toch bemerkte ik al een enkele eerste signalen van reismoeheid. Een jaar lang rondtrekken, samen in één hotelkamer slapen (denk aan Maddy), altijd en overal met ons vijfjes: het zit toch niet meteen in.

Dus beleven wij onze wereldreis in kortere stukjes. Gisteren kwam een einde aan ons Marokkaans avontuur. Het was een boeiende en verrijkende reis, een aanrader. We hebben er van genoten. En toch was iedereen gisteren blij om gewoon weer thuis te zijn.

De meisjes waren moe, doodmoe, en dat lag niet alleen aan de vlucht. Even genoeg avontuur, genoeg nieuwe indrukken. Leve ons huisje, ons eigen bedje (en kamer), onze vrienden en natuurlijk onze lieve hond 😉 En wat mensen ook mogen zeggen: België is een geweldig land, zeker als de zon schijnt 😉

Voorbereidingen

Ik ga op reis en ik neem mee …

Volgens mijn vader, een ervaren reiziger, zijn er maar twee dingen die je echt niet mag vergeten: je paspoort en je portefeuille. Als vergeetachtige en ook een beetje slordige mama vind ik dit een geruststellende stelling. Misschien daarom dat ik nooit op voorhand aan onze bagage begin. Ik maak ook geen eindeloze meeneemlijstje. Meer nog: ik ga er van uit dat ik altijd wel iets vergeet. Meestal gaat het om iets kleins en onbelangrijks zoals … ondergoed, papflessen of zonnecrème 😉 Ik heb de theorie dus ook al mogen uitproberen en ik kan u verzekeren: ze klopt als een bus. Indien nodig kan je bijna alles bijna overal kopen.

Alleen maakt de situatie met Flo het allemaal toch net een beetje ingewikkelder. Volgende week vertrekken we naar Marokko, en op aanraden van een paar vrienden begin ik nu toch al met een paar voorbereidingen. Flo’s medicatie bijvoorbeeld: waar gaan we dat steken? Krijgen we dat mee als handbagage? Durven we dat in de valies te steken? Wat als het breekt? Of als de bagage zoek geraakt? Handbagage dus maar dan zou ik best wel zorgen voor een attest van de neuroloog. Dat binnen de week bemachtigen zal geen evidentie zijn.

Sunblock voor haar wang, en voor mijn knie. Opvang voor de hond. Onze paspoorten zouden vrijdag, een dag voor ons vertrek, moeten klaarliggen aan de dienst bevolking. En Flo is nog altijd ziek, buikloop én koorts. We zijn nog niet weg. Maar geen paniek: we hebben nog een volledige week. Alles is nog mogelijk.

Vakantie

Als student besef je niet hoe leuk, gemakkelijk en goedkoop reizen is. Zucht. Ik had zo leuke huisruilplannen voor volgende zomer. Een maandje Puerto Rico, het leek mij geweldig. Tot ik op zoek ging naar vluchten. Slik. 1100 euro per volwassene, 1000 euro per kind. Dat is niet echt betaalbaar, spijtig genoeg. Waarom valt de zomervakantie voor heel Europa eigenlijk in juli en augustus? In juni en september schijnt de zon toch ook? Dat zou de woekerprijzen alvast een klein beetje temperen.

Ik baal. Niet dat ik per se naar Puerto Rico wou maar in juli en augustus is geen enkel verre vlucht betaalbaar. Mijn kinderen laten kennismaken met een andere cultuur zal dus niet zo gemakkelijk worden. Bovendien groeit ook bij mij de behoefte om er eens helemaal uit te zijn.

Nu moet ik dus op zoek naar een alternatief. Moeilijk. Ik wil iets authentiek, niet te toeristisch maar ook niet te afgelegen. Italië vind ik wel leuk, of Frankrijk of Portugal. Ik heb een paar nieuwe aanvragen gedaan via de huisruilsite maar ik betwijfel of dat gaat lukken. Wie wil er in de zomervakantie zijn zuiderse villa met zwembad ruilen voor een verblijf in … het regenachtige België.

We kunnen natuurlijk ook gewoon zelf een huis huren, al zie ik mezelf niet meteen 2 weken aan het zwembad liggen. Mijn collega raadde me Airbenb aan, een toffe site met meer “charmante” woningen. Misschien moeten we er 2 huren, telkens voor een week, en zo een rondreis door Europa organiseren. De lange (en drukke) rit schrik me een beetje af maar het is alvast beter dan een all-in naar Turkije.

Originele tips zijn dus meer dan welkom.