Stevige zomerschoenen gezocht

Kinderschoenen kosten decadent veel geld, vind ik persoonlijk. Waarom kosten kinderschoenen vaak meer dan grote volwassen exemplaren? Voor kwaliteit ben ik best bereid om iets meer te betalen, al is het verschil tussen goedkope en dure schoenen mij na al die jaren nog steeds niet duidelijk.

Begin september kocht ik blauwe lederen botjes voor Flo, in de Scapino (kostprijs, schat ik nu, rond de 30 euro). Na het berichtje van Lilith kocht ik haar nog een paar rode Stones en Bones. Regelmatig wisselen van schoenen is leuk en gezond. Bottines kan ze bovendien in het tussenseizoen nog dragen.

De Stones en Bons waren meer dan dubbel zo duur. Flo draagt beide schoenen graag, en ze zijn beide van relatief goede kwaliteit maar het was dan ook een zachte winter (geen sneeuw, en weinig modder). Toch kan ik nu al zien dat de duurdere exemplaren niet dubbel zo lang zullen meegaan.

Nu bottines zijn gemakkelijk. De gemiddelde kwaliteit is doorgaans goed, ook in de goedkopere winkels. Dankzij een paar kousen zitten ze vaak ook comfortabel.

Zomerschoenen vind ik veel moeilijker, ook voor mezelf: mooie, elegante, betaalbare en tegelijkertijd gemakkelijke pumps, ik heb ze nog steeds niet gevonden. En voor mijn meisjes ben ik nu dus ook opnieuw op zoek naar mooie, kleurrijke (geen roze!), elegante en vooral gemakkelijke ballerina’s.

Vorig jaar kocht ik gele (Manou’s lievelingskleur) ballerina’s bij Torfs. Na drie schoendagen zagen de tippen al zwart, van te kruipen over de speelplaats.  Dat zwart hebben we er met veel moeite proper gekregen maar de schoenen hebben er geen week nieuw uit gezien.

Daarom ben ik nu dus op zoek naar de ultieme tip (letterlijke en figuurlijk) 😉 Waar vind ik stevige, trampoline/bos/strand/school/spring/kruip/voetbal-bestendige en toch ook mooie en elegante meisjeszomerschoenen (geen bruine lage bottines of sneakers)? Ze mogen zelfs een beetje prijzig zijn, zolang ze me zes maanden gemoedsrust bieden 😉 Wie?

Pimp my Crocs

Elegant is anders maar het zijn wel gemakkelijke huis-, tuin- en keukenschoenen, die Crocs. En zoals jullie waarschijnlijk zelf al ondervonden hebben, zijn ze nauwelijks kapot te krijgen. En dus schuiven ze hier door van jong naar oud.

Mijn meisjes vinden dat niet erg behalve dat ze dit jaar graag een paar extra Jibbitzs wilden. Maar 2 tot 3 euro per stuk vond ik toch een beetje veel voor wat het maar is. Tot ik in de Carrefour een pak Charms zag hangen. 10 stuks voor geen 2 euro, geef toe: dat is een koopje. En zo lopen wij er nu thuis allemaal op en top versierd bij.

Ps: Er zit één gulzig kind bij. Rara wie? 😉

Shoppen

Mijn maandje stoppen met shoppen zit er bijna op. Ik zal maar meteen toegeven dat ik een paar uitzonderingetjes gemaakt heb: de paddenstoelen en deze leuke retro buggy. Veel meer heb ik deze maand niet gekocht. Ik liet alle discountwinkels links liggen, en ook online heb ik niets besteld. Natuurlijk bladerde ik wel door de reclamefolders en ook online bleef ik snuisteren. Binnen een paar dagen ga ik dus toch bestellen wat ik mij de voorbije periode ontzag. Veel heeft het dus allemaal niet opgebracht.

Ik had nochtans een soort aha-erlebnis verwacht. Plots zou ik beseffen dat shoppen helemaal niet leuk is, en dat ik ook echt niets meer nodig heb. Mijn kasten liggen vol gerief, toch? Wel inderdaad, ik heb de oude merkloze shampoo die ooit kocht op skivakantie eindelijk opgebruikt. Mijn haar is nog nooit zo droog geweest maar he ik heb 2 euro bespaard. Mijn kast hangt inderdaad vol keren maar ik heb geen ontdekkingen gedaan. Kijk, ik ben 34 jaar en ik groei dus al een hele tijd niet meer. Veel van mijn kleren zijn niet echt versleten. Ik vind het zonde om ze weg te gooien. Toch is er geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn eerste balkleedje, ik was bijgod 15 jaar, nu nog eens aan te trekken voor een feestje. Idem voor mijn cimarronbroeken met brede pijpen, rechte jeansbroeken, iets te grote blauwe trui met V-hals, spannende babyroze truitjes, grijs plooirokje, zwart seute-examenblazertje: als vijftienjarige had ik nu eenmaal een andere smaak dan nu. Weggooien vind ik zonde en misschien komen die dingen ooit terug in de mode.

Flo heeft dringend nieuwe schoenen nodig en ik ga ze binnenkort gewoon kopen. Ja, mijn meisjes hebben veel kleren maar dat is nodig ook. Ik heb niet de tijd of de zelfdiscipline om iedere dag te wassen. Mijn voorraadje laat me toe om een paar manden of zo een kleine 2 weken op te sparen zonder tekorten. Bovendien wisselen de seizoen hier geregeld. Aan T-shirt met korte mouwen, shorts en halterjurkjes heb ik op dit moment niets. Kinderen hebben ook veel soorten kleren nodig: speelkleren, schoolkeren, sportkleren, feestkleren, enzovoort. Op het eerste zicht lijkt de kast dus vol te liggen maar we gebruiken bijna alles.

Natuurlijk kan een mens met minder. Ik ken genoeg mannen én vrouwen die winter en zomer overleven in jeans, T-shirt en kaptrui. Maar zelf wissel ik graag van kleren. Zo draag ik graag kleedjes en korte rokjes maar als fotografe is dat natuurlijk niet altijd handig. Leuke hakjes verslijten ook sneller dan bottines. En ik hou van leuke leren jasjes en blazers maar daar kom ik de sneeuw niet mee door.

Geen aha-erlebnis dus al besef ik nu wel dat ik misschien graag shop maar dat uiteindelijk toch relatief bewust koop.

Stoppen met shoppen?

Een maand zou ik niets meer kopen, behalve eten en drinken natuurlijk. Omdat ik besef dat ik net iets te regelmatig geniet van de ‘koopkick’.

Je kent dat wel, dan loop je in de Aldi / Action / Blokker / Kruidvat / Koodza / Carrefour en zie je plots een leuke hebbeding liggen, voor geen geld. Een reuzekleurboek, schattige haarspeldjes, een toffe sjaal, heerlijk geurende lipbalsem, een knutseldoos, een grappige tuinkabouter, enzovoort. Natuurlijk heb je die dingen niet echt nodig maar ze kosten drie keer niets en het kan deugd doen om jezelf te trakteren. Nadeel is dat je huis na verloop van tijd vol met brol staat. Een maand stoppen met shoppen zou die shopkick doorbreken, dacht ik.

Voorlopig heb ik me al braaf aan het nieuwe voornemen gehouden. Ik vind het niet eens zo moeilijk. Wie tussen twee boodschappen door niet stopt in de Zeeman of in de Wibra koopt er niets. Simpel. Online vind ik dat een pak lastiger. Zo ben ik al maanden op zoek naar een leuk retro poppenwagentje als element voor mijn fotostudio. En nu vind ik natuurlijk een betaalbaar exemplaar, ik heb het dan toch maar gekocht. Het is voor het werk, moet u weten 😉

Vergelijkbare situatie ontstond over Nina’s playmobilschool. Het kind is aan het sparen, al maanden. Het ligt hier al vol playmobil maar sinds nieuwjaar wil ze per se zo een school. 100 euro kost dat (ongeveer), vertelde ik haar. “Als je extra flink bent dan krijg je een sticker maar die school is duur, die gaat u wel 100 stickers kosten.” En nu is Nina dus aan het sparen, zo hard dat ze de honderd al lang voorbij is. Nog een geluk dat ze niet kan tellen maar vroeg of laat moet ik die school dus kopen. En dan zie ik nu een promotie bij Bart Smit, 65 euro in plaats van 100 euro. Dat kon ik niet laten liggen.

En dan is er nog Manou en haar antiklit Jip en Jannekehaarspray uit de Hema. Vergeten na de zwemles, snikte ze vrijdag. Dat is pech, dacht ik. “Ik koop je wel een nieuwe maar je gaat wel nog 2 weken moeten wachten.” Dus ja, deze maand kopen we niets maar ondertussen heb ik wel al een lijstje aangelegd. Soms vraag ik mij af hoe veel zin dit allemaal heeft.

De bewustwording is er ondertussen wel: ik omring me graag met leuke, speelse, vrolijke, kleurrijke spulletjes. So what? Mijn mama was erg zuinig. Ze schilderde graag maar werkte meestal over oude doeken heen, met goedkope verf. Na haar dood heb ik al haar nieuwe mooie canvassen en ongebruikte dure verftubes moeten weggeven. Sparen brengt niet op. Een mens leeft nu. Natuurlijk moet je niet meer uitgeven dan je hebt en dan je nodig hebt. En natuurlijk is hebben om te hebben belachelijk. Ik ben sowieso niet aan dure merkproducten. Ook voor mezelf koop ik nooit kostelijke kleren of schoenen.

Dus ik ga mijn tijd zo goed mogelijk proberen uitzitten, en van de gelegenheid gebruik maken om mijn kasten grondig uit te kuisen. Maar constant leven met de rem op, vind ik persoonlijk ook niets.

De maand

Februari was rustmaand. In maart ga ik er weer voor. Natuurlijk doe ik mee met dagen zonder vlees, maar als vegetariër telt dat niet.

De echte uitdaging voor maart wordt stoppen met shoppen. Voedsel (en drank) mag natuurlijk wel. Verder ga ik een volledig maand niets kopen, niet voor mezelf en ook niet voor de kinderen. Geen nieuwe zomerspullen, geen aldi-knutselmateriaal, geen cosmetica, geen boeken of tijdschriften, geen solden, geen fab-hebbedingen, geen verjaardagscadeautjes. Niets.

Waarom? Omdat gewoontes doorbreken interessant is. Ik heb geen echt shopverslaving, integendeel. En toch koop ik net iets te regelmatig nieuwe spullen, zeker voor de kinderen.

Maar ik speel een beetje vals. Morgen trek ik nog snel de stad in, op zoek naar nieuwe broekkousen voor de meisjes (zijn echt heel versleten), kindertandpasta (is bijna op), dagcrème (voor mezelf), een paar T-shirts met lange mouwen (want Manou groeit als een kool), … Maar vrijdag na het stoffenfestival 🙂 is het echt zo ver.

Eens zien hoe ver we geraken met wat we in huis hebben (en laten we hopen dat er niets belangrijks plots kapot gaat).

Popcorn in Melle

Kent u ideekids? Die organiseren in schoolvakanties originele kinderkampen, overal in Vlaanderen. Ik ken die mensen al lang, heb al geregeld foto’s voor hen gemaakt en zowel Manou als Nina vinden hun kampen geweldig.

Ideekids en Ideefiks hebben ervaring met kinderen, veel ervaring. En daarom organiseren zij voor de eindejaarsperiode een en popupstore, een tijdelijke winkel voor grote en kleine kinderen.

Gisteren trokken we er met het hele gezin naar Melle, mijn hometown. Ik had nochtans mijn Sinterklaasinkopen al gedaan. Maar ik was nieuwsgierig, u kent dat wel. De popcornshop bleek een aanrader, vooral voor wie “niet weet wat gekocht” en op zoek is naar “iets anders”. Grootouders, meters en peters, tante en nonkels en vrienden van: natuurlijk kan je voor het gemak kiezen, en gewoon aan de ouders vragen wat de kleine wilt krijgen (en of ze het zelf niet willen kopen, dat je het wel zal betalen).

Maar het is veel toffer en origineler om zelf iets te verzinnen. En dan is de popcorn store een zaligheid. Ideekids weet wat kinderen leuk vinden. Een gezelschapspel bijvoorbeeld vind ik altijd een tof (en betaalbaar) geschenk. Maar het is moeilijk in te schatten welk spel thuis echt een hit zal worden. Hier maken zij alvast een selectie. Je vindt er ook veel originele gadgets, genre Fab. En ok, je moet er voor naar Melle rijden maar de winkel bevindt zich naast de R4, én je kan parkeren voor de deur.

Kinderen krijgen er echte popcorn. Dat op zich vonden mijn meisjes al geweldig, zelfs Flo. Die kapoen kreeg ik bij ons vertrek trouwens niet meer uit het in te kleuren kasteel. Volgende week komt Sinterklaas er op bezoek, de echte. Misschien ga ik dan nog eens terug. Al zit er natuurlijk een addertje onder het gras: ik kan moeilijk een verrassing kopen terwijl zij er staan op te kijken. 😉

Wie interesse heeft: ik mag 5 waardebonnen ter waarde 10 euro weggeven. Wie?