Stevige zomerschoenen gezocht

Kinderschoenen kosten decadent veel geld, vind ik persoonlijk. Waarom kosten kinderschoenen vaak meer dan grote volwassen exemplaren? Voor kwaliteit ben ik best bereid om iets meer te betalen, al is het verschil tussen goedkope en dure schoenen mij na al die jaren nog steeds niet duidelijk.

Begin september kocht ik blauwe lederen botjes voor Flo, in de Scapino (kostprijs, schat ik nu, rond de 30 euro). Na het berichtje van Lilith kocht ik haar nog een paar rode Stones en Bones. Regelmatig wisselen van schoenen is leuk en gezond. Bottines kan ze bovendien in het tussenseizoen nog dragen.

De Stones en Bons waren meer dan dubbel zo duur. Flo draagt beide schoenen graag, en ze zijn beide van relatief goede kwaliteit maar het was dan ook een zachte winter (geen sneeuw, en weinig modder). Toch kan ik nu al zien dat de duurdere exemplaren niet dubbel zo lang zullen meegaan.

Nu bottines zijn gemakkelijk. De gemiddelde kwaliteit is doorgaans goed, ook in de goedkopere winkels. Dankzij een paar kousen zitten ze vaak ook comfortabel.

Zomerschoenen vind ik veel moeilijker, ook voor mezelf: mooie, elegante, betaalbare en tegelijkertijd gemakkelijke pumps, ik heb ze nog steeds niet gevonden. En voor mijn meisjes ben ik nu dus ook opnieuw op zoek naar mooie, kleurrijke (geen roze!), elegante en vooral gemakkelijke ballerina’s.

Vorig jaar kocht ik gele (Manou’s lievelingskleur) ballerina’s bij Torfs. Na drie schoendagen zagen de tippen al zwart, van te kruipen over de speelplaats.  Dat zwart hebben we er met veel moeite proper gekregen maar de schoenen hebben er geen week nieuw uit gezien.

Daarom ben ik nu dus op zoek naar de ultieme tip (letterlijke en figuurlijk) 😉 Waar vind ik stevige, trampoline/bos/strand/school/spring/kruip/voetbal-bestendige en toch ook mooie en elegante meisjeszomerschoenen (geen bruine lage bottines of sneakers)? Ze mogen zelfs een beetje prijzig zijn, zolang ze me zes maanden gemoedsrust bieden 😉 Wie?

Arme mannen

Die arme lieve brave mannen die per se met hun vrouwtje mee moeten shoppen. Je zou ze bijna beklagen. Wat een leven 😉
Bron

Koopje

Ik snuffel en flaneer gaar op tweedehandssites, zoals ik vroeger (toen ik nog geen kinderen had en je nog kon parkeren in het centrum) langs etalages slenterde. Altijd op zoek naar leuke accessoires voor in mijn fotostudio. Maar nog leuker is als mensen mij contacteren. Zo kreeg ik vorige week een mail van een bloglezeres, of ik geen interesse had in haar oude autootje. Zo vlak voor de communies, daar moest ik niet lang over twijfelen.

Principes

Tegenwoordig heeft iedereen wel een mening, over alles. Zo hoort het ook, denk ik. Liever vrienden met een verschillende mening dan jaknikkers. Waarden en normen zijn belangrijk, denk ik.

Ik ben geen vrouw van grote principes. Op familiefeesten zal ik altijd eerlijk uitkomen voor mijn mening maar ik zal anderen mijn visie nooit opdringen. IK geloof in nuance; er is een keerzijde aan iedere medaille. De waarheid bestaat niet. Toch?

Deze voormiddag kroop ik even het stadscentrum in, op zoek naar kleedjes voor Manou. Dat kind blijft groeien. In de H&M vond ik een paar leuke kleurrijke en goedkope zomerjurkjes, ideaal om mee naar school te gaan. 3 T-shirts, 2 kleedjes en 3 leggings voor geen 50 euro. Deze namiddag op de redactie kreeg ik een stroom van gruwelijke beelden uit Bangladesh te verwerken. Die mensen mochten gewoon het gebouw niet verlaten toen het begon in te storten. Ze moesten verder werken aan onze kleren.

Duurdere kleren worden niet noodzakelijk is betere omstandigheden vervaardigd, sus ik mezelf. En toch. Iedere aankoop is een keuze, las ik. Op de site van ‘Schone Kleren’ lees ik dat H&M het nog relatief goed doet op vlak van arbeidsvoorwaarden, in tegenstelling tot Benetton en AS Adventure. Zeg nu zelf: dat kan toch niet.

En hoe veel zin heeft het om onze kinderen te leren over vriendschap en eerlijkheid, over liegen en diefstal om nadien zelf ons ogen te sluiten voor dergelijk onrecht. “Ich habe es nicht gewusst?”

Shoppen

Mijn maandje stoppen met shoppen zit er bijna op. Ik zal maar meteen toegeven dat ik een paar uitzonderingetjes gemaakt heb: de paddenstoelen en deze leuke retro buggy. Veel meer heb ik deze maand niet gekocht. Ik liet alle discountwinkels links liggen, en ook online heb ik niets besteld. Natuurlijk bladerde ik wel door de reclamefolders en ook online bleef ik snuisteren. Binnen een paar dagen ga ik dus toch bestellen wat ik mij de voorbije periode ontzag. Veel heeft het dus allemaal niet opgebracht.

Ik had nochtans een soort aha-erlebnis verwacht. Plots zou ik beseffen dat shoppen helemaal niet leuk is, en dat ik ook echt niets meer nodig heb. Mijn kasten liggen vol gerief, toch? Wel inderdaad, ik heb de oude merkloze shampoo die ooit kocht op skivakantie eindelijk opgebruikt. Mijn haar is nog nooit zo droog geweest maar he ik heb 2 euro bespaard. Mijn kast hangt inderdaad vol keren maar ik heb geen ontdekkingen gedaan. Kijk, ik ben 34 jaar en ik groei dus al een hele tijd niet meer. Veel van mijn kleren zijn niet echt versleten. Ik vind het zonde om ze weg te gooien. Toch is er geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn eerste balkleedje, ik was bijgod 15 jaar, nu nog eens aan te trekken voor een feestje. Idem voor mijn cimarronbroeken met brede pijpen, rechte jeansbroeken, iets te grote blauwe trui met V-hals, spannende babyroze truitjes, grijs plooirokje, zwart seute-examenblazertje: als vijftienjarige had ik nu eenmaal een andere smaak dan nu. Weggooien vind ik zonde en misschien komen die dingen ooit terug in de mode.

Flo heeft dringend nieuwe schoenen nodig en ik ga ze binnenkort gewoon kopen. Ja, mijn meisjes hebben veel kleren maar dat is nodig ook. Ik heb niet de tijd of de zelfdiscipline om iedere dag te wassen. Mijn voorraadje laat me toe om een paar manden of zo een kleine 2 weken op te sparen zonder tekorten. Bovendien wisselen de seizoen hier geregeld. Aan T-shirt met korte mouwen, shorts en halterjurkjes heb ik op dit moment niets. Kinderen hebben ook veel soorten kleren nodig: speelkleren, schoolkeren, sportkleren, feestkleren, enzovoort. Op het eerste zicht lijkt de kast dus vol te liggen maar we gebruiken bijna alles.

Natuurlijk kan een mens met minder. Ik ken genoeg mannen én vrouwen die winter en zomer overleven in jeans, T-shirt en kaptrui. Maar zelf wissel ik graag van kleren. Zo draag ik graag kleedjes en korte rokjes maar als fotografe is dat natuurlijk niet altijd handig. Leuke hakjes verslijten ook sneller dan bottines. En ik hou van leuke leren jasjes en blazers maar daar kom ik de sneeuw niet mee door.

Geen aha-erlebnis dus al besef ik nu wel dat ik misschien graag shop maar dat uiteindelijk toch relatief bewust koop.

Stoppen met shoppen?

Een maand zou ik niets meer kopen, behalve eten en drinken natuurlijk. Omdat ik besef dat ik net iets te regelmatig geniet van de ‘koopkick’.

Je kent dat wel, dan loop je in de Aldi / Action / Blokker / Kruidvat / Koodza / Carrefour en zie je plots een leuke hebbeding liggen, voor geen geld. Een reuzekleurboek, schattige haarspeldjes, een toffe sjaal, heerlijk geurende lipbalsem, een knutseldoos, een grappige tuinkabouter, enzovoort. Natuurlijk heb je die dingen niet echt nodig maar ze kosten drie keer niets en het kan deugd doen om jezelf te trakteren. Nadeel is dat je huis na verloop van tijd vol met brol staat. Een maand stoppen met shoppen zou die shopkick doorbreken, dacht ik.

Voorlopig heb ik me al braaf aan het nieuwe voornemen gehouden. Ik vind het niet eens zo moeilijk. Wie tussen twee boodschappen door niet stopt in de Zeeman of in de Wibra koopt er niets. Simpel. Online vind ik dat een pak lastiger. Zo ben ik al maanden op zoek naar een leuk retro poppenwagentje als element voor mijn fotostudio. En nu vind ik natuurlijk een betaalbaar exemplaar, ik heb het dan toch maar gekocht. Het is voor het werk, moet u weten 😉

Vergelijkbare situatie ontstond over Nina’s playmobilschool. Het kind is aan het sparen, al maanden. Het ligt hier al vol playmobil maar sinds nieuwjaar wil ze per se zo een school. 100 euro kost dat (ongeveer), vertelde ik haar. “Als je extra flink bent dan krijg je een sticker maar die school is duur, die gaat u wel 100 stickers kosten.” En nu is Nina dus aan het sparen, zo hard dat ze de honderd al lang voorbij is. Nog een geluk dat ze niet kan tellen maar vroeg of laat moet ik die school dus kopen. En dan zie ik nu een promotie bij Bart Smit, 65 euro in plaats van 100 euro. Dat kon ik niet laten liggen.

En dan is er nog Manou en haar antiklit Jip en Jannekehaarspray uit de Hema. Vergeten na de zwemles, snikte ze vrijdag. Dat is pech, dacht ik. “Ik koop je wel een nieuwe maar je gaat wel nog 2 weken moeten wachten.” Dus ja, deze maand kopen we niets maar ondertussen heb ik wel al een lijstje aangelegd. Soms vraag ik mij af hoe veel zin dit allemaal heeft.

De bewustwording is er ondertussen wel: ik omring me graag met leuke, speelse, vrolijke, kleurrijke spulletjes. So what? Mijn mama was erg zuinig. Ze schilderde graag maar werkte meestal over oude doeken heen, met goedkope verf. Na haar dood heb ik al haar nieuwe mooie canvassen en ongebruikte dure verftubes moeten weggeven. Sparen brengt niet op. Een mens leeft nu. Natuurlijk moet je niet meer uitgeven dan je hebt en dan je nodig hebt. En natuurlijk is hebben om te hebben belachelijk. Ik ben sowieso niet aan dure merkproducten. Ook voor mezelf koop ik nooit kostelijke kleren of schoenen.

Dus ik ga mijn tijd zo goed mogelijk proberen uitzitten, en van de gelegenheid gebruik maken om mijn kasten grondig uit te kuisen. Maar constant leven met de rem op, vind ik persoonlijk ook niets.

De maand

Februari was rustmaand. In maart ga ik er weer voor. Natuurlijk doe ik mee met dagen zonder vlees, maar als vegetariër telt dat niet.

De echte uitdaging voor maart wordt stoppen met shoppen. Voedsel (en drank) mag natuurlijk wel. Verder ga ik een volledig maand niets kopen, niet voor mezelf en ook niet voor de kinderen. Geen nieuwe zomerspullen, geen aldi-knutselmateriaal, geen cosmetica, geen boeken of tijdschriften, geen solden, geen fab-hebbedingen, geen verjaardagscadeautjes. Niets.

Waarom? Omdat gewoontes doorbreken interessant is. Ik heb geen echt shopverslaving, integendeel. En toch koop ik net iets te regelmatig nieuwe spullen, zeker voor de kinderen.

Maar ik speel een beetje vals. Morgen trek ik nog snel de stad in, op zoek naar nieuwe broekkousen voor de meisjes (zijn echt heel versleten), kindertandpasta (is bijna op), dagcrème (voor mezelf), een paar T-shirts met lange mouwen (want Manou groeit als een kool), … Maar vrijdag na het stoffenfestival 🙂 is het echt zo ver.

Eens zien hoe ver we geraken met wat we in huis hebben (en laten we hopen dat er niets belangrijks plots kapot gaat).

Shop till you drop

Shoppen is goedkoper dan therapie. Ja, ik geef toe dat ik er nu gevoelliger aan ben dan anders. Vooral online shoppen doet deugd. Voor van winkel naar winkel te hollen heb ik geen energie. Het is bovendien te koud om buiten te komen, als je het mij vraagt. Maar zo lekker lui van achter mijn computer met een dekentje over mijn benen shoppen, vind ik echt zalig.

Online kopen is zo gemakkelijk dat het gevaarlijk wordt. Terwijl Groupon razendsnel oubollig en fout werd, heb ik nu een nieuwe verslaving: Fab. Ik heb er ondertussen al 2 stoeltjes, een ipadcovertjes en een paar kerstgeschenkjes besteld. Goedkoop is Fab niet maar iedere dag ontdekt ik er wel iets leuks, iets vrolijk.

Tweede ontdekking van de maand is Aliexpress. Eigenlijk is dat de antipool van Fab maar ik sta open voor alles 😉 Je kan de site het best vergelijken met de markt in China: het staat vol brol, alles is super goedkoop maar met een beetje geduld kan je er echte koopjes op de kop tikken. Ik heb er ondertussen 2 bestellingen geplaatst. De levering duurt gemiddeld 25 tot 36 dagen.

Hopelijk komen de pakjes aan voor Sinterklaas maar vanuit China weet je natuurlijk nooit. En het is mij ook nog altijd niet duidelijk of ik extra douane-taxen ga moeten betalen. Online las ik (ergens) dat bestellingen onder de 45 euro, vrij van belastingen zouden zijn. Ooit bestelde ik een fotogadget in America maar daar vroeg de postbode plots 25 euro extra voor, belastingen, de afzetters. Ik ga dus even afwachten voor ik Aliexpress leegkoop. 🙂

De online Sint koopt trouwens bewuster. Geen hatelijke winkelmuziek, geen lange files aan de kassa, geen 100 verschillende winkels in mijn zoektocht naar dat ene leuke speeltje, geen andere hopeloze ouders: dit jaar haast de Sint zich niet, integendeel.

Ik ben voorlopig relatief tevreden met mijn vondsten: twee leuke tv-zeteltjes dankzij Tamara, een schattige Monchichi voor Manou, enzovoort. Word vervolgd …