Het beste beeld uit een zelfgemaakte fotoreeksje kiezen is moeilijk, zeker als je eigen kind model staat.
Wat denken jullie?
Een haat-liefdeverhouding heb ik met naschoolse activiteiten. Enerzijds hecht ik veel belang aan hobby’s, en passies. Niets zo mooi en interessant als mensen zien opgaan in hun ding. En er worden tegenwoordig zo veel leuke activiteiten georganiseerd voor kinderen buiten de schooluren. Anderzijds moeten kinderen ook echt kinderen blijven, en dat vraagt ruimte én tijd om te spelen, en ruzie te maken en je te vervelen. Bovendien vind ik het enorm belangrijk om als ouder nog een eigen leven te hebben. Jezelf wegcijferen lijkt misschien nobel maar volgens mij geef je op die manier het verkeerde voorbeeld. Alsof moeders plots niets anders meer kunnen en willen dan koken, kuisen en rondrijden.
Het is een kwestie van het juiste evenwicht vinden, zoals altijd. Klinkt eenvoudig maar met drie kinderen is dat niet. Plannen we de activiteiten na de schoolruren? Na acht uur les zijn mijn meisjes moe en willen ze spelen, en dan komt daar nog huiswerk bij. Vorig jaar kozen we voor de woensagnamiddag maar ook dan waren ze vaak op. En woensdag is ook een populair moment voor verjaardagsfeestjes. Zelf had ik graag onze weekends vrijgehouden, voor de vrienden en familie of voor een weekendje weg.
Manou droomde, na de voorstelling van Robin Hood, van een musicalopleiding. Zingen, dansen en toneelspelen: in mijn tijd bestond dat allemaal niet maar ik had het vast ook leuk gevonden. Nina kan op hetzelfdfe moment les volgen dus qua planning komt dat mij dat wel goed uit. De dames moeten alleen de auditie nog overleven. 😉 De organisatie wil naar eigen zeggen ‘alleen werken met gemotiveerde kinderen’. Be carefull what you wish for, denk ik stiekem.
En op zondag hebben ze nu toch opnieuw gekozen voor de Chiro. Lid zijn van een jeugdbeweging is leerrijk en tof. Manou was in het eerste leerjaar niet overtuigd. Ondertussen sluiten meer en meer vriendinnetjes zich aan en voelt ze zich mentaal en fysiek een stuk sterker. De eerste namiddagen waren alvast een succes en ook kleine Nina vind het leuk.
Met nog een uurtje paardrijden tussendoor (als het past), is onze agenda naar mijn normen meer dan voldoende gevuld. Muziekles, circusschool en turnen zal voor een andere keer zijn. Hoe sommige ouders bepaalde groepssporten gecombineerd krijgen met een eigen sociale agenda, blijft mij een raadsel. Weekendjes naar zee zitten er voor ons voorlopig dus ook niet meer in, in tegenstelling tot werken op zondag. En zo heeft ieder nadeel zijn voordelen.
Een communie is een leuke gelegenheid om eens professionele foto’s te laten maken. De voorbije weken kreeg ik veel mails vol vragen, over hoe en waar en wanneer.
Kijk, ieder kind is anders. De ene houdt van kleur, de andere gaat voor zwartwit. Sommigen werken graag rustig in de studio. Anderen hebben ruimte nodig, en zon. Ik heb al op heel veel verschillende plaatsen communiefoto’s gemaakt: op de kermis, op een boerderij, op een boot, in het bos tussen de kabouters, in een balletzaal, in een oud kasteeltje, tussen de bloemen, graffiti doet het ook altijd goed, op het strand, met een tal van huisdieren, sober in de studio, of met dino’s of muziekinstrumenten, een foto in combinatie met eigen tekeningen, met ballonen, onder water, een reeksje zuiver op mimiek, …
Een communie of lentefeest is persoonlijk, en dat zouden de foto’s en de kaartjes dus ook moeten zijn. Alles kan. 🙂