You are my wild

Aan leuke en gemakkelijke fotoprojecten doe ik graag mee. En de titel ‘you are my wild’ vind ik bovendien erg mooi.

Hierbij dus nog een paar zomerkiekjes, weliswaar opnieuw gemaakt met mijn Samsung gsm-camera. Zou ik als fotograaf niet beter een echt fototoestel gebruiken? Zeker. Maar naast fotograaf ben ik ook een beetje een luie moeder, zo eentje die tien keer per dag haar planning omgooit, die drie kinderen al genoeg gesleur vindt, die niet gelooft in buggy’s of rugzakken of handtassen. Meestal stop ik gewoon een briefje van 10 euro en mijn gsm in mijn zak. Meer heb ik niet nodig. Eigenlijk wil ik vooral vrij zijn, zodat ik samen met mijn kinderen kan dollen, rennen, klimmen, rollen en springen en dat alles zonder te moeten letten op een fototas vol duur materiaal.

Deze beelden heb ik gemaakt op de prachtige speeltuin in Destelbergen, vlak achter het stadhuis. Vergeet Puyenbroek of de speeltuin van de Blaarmeersen. Dit is een veel leukere plek.

“Help ze niet”

Dear other Parents At The Park:

Please do not lift my daughters to the top of the ladder. I am not sitting here, 15 whole feet away from my kids, because I am too lazy to get up. I am sitting here because I didn’t bring them to the park so they could learn how to manipulate others into doing the hard work for them. I brought them here so they could learn to do it themselves.

Heel interessant blogpostje. In mijn hoofd vormt zich spontaan een lijst van mama’s naar wie ik het graag zou doorsturen. Natuurlijk ga ik dat niet doen, want het zou sommige in het verkeerde keelgat kunnen schieten. Bovendien ben ik het ook niet helemaal eens met de schrijfster.

Ja, onze kinderen moeten leren voor zichzelf zorgen. En ja, kinderen moeten ook leren omgaan met frustraties en beperkingen. En ja, veel ouders verwennen en beschermen hun kinderen te veel.

Maar of van op een afstand toekijken de juiste manier is om jonge kinderen te stimuleren, daar ben ik niet helemaal van overtuigd. Integedeel. Mijn angsthaasje Nina heeft net veel aanmoediging nodig. Anders blijft ze gewoon hangen bij wat te al kent en durft.  En ook voor Flo is dit geen goede strategie, tenzij ik een shortcut zoek naar het UZ. 😉

Playmobil speeltuin

Lap. Nina, de Sint en ik waren het net eens geraakt over haar cadeau: de speeltuin van Playmobil. Ik was de doos in verschillende folders tegengekomen. De vele kinderpopjes spraken Nina er aan, en zelf vond ik het ook betaalbaar. Dus reed Sinterklaas naar Droomland, en dan naar de Fun en de Carrefour maar nergens was de speeltuin nog te verkrijgen.

Geen probleem, dacht ik. De Sint is mee met zijn tijd. Die zoekt dat wel online. Tot bleek dat net die speeltuin nergens nog te koop is. Waarom is mij een raadsel maar het kan geen toeval zijn. Wat nu?

Nina heeft al heel veel Playmobil. Voor nog een huis hebben we geen plaats (of geld ;-)). Het is Nina vooral om de kindjes te doen, en om de paardjes. En een manege hebben we ook al, dank u.

In mijn zoektocht kwam ik terecht op de site van Playmobil zelf. Die hebben een online shop maar ook daar was “onze” speeltuin niet meer te vinden. Wel interessant is dat je er veel spullen apart kan kopen: families, een kleine speeltuin, een draaimolen, veulentjes, enzovoort. En zo stelde ik een eigen Nina-pakketje samen. Ze vragen geen verzendingskosten én je krijgt er zomaar een doosje (en cd) gratis bij. Cool. Had ik dat nu eens eerder geweten…