Buitenspeeldag

Aan de foto’s op facebook en in de krant te zien, ging de buitenspeeldag vooral gepaard met springkastelen (en veel volk). 🙂 Wij hielden het eenvoudig, thuis in de tuin. Op dagen als gisteren ben ik blij weg te zijn uit Gent centrum; blij dat ik gewoon het raam kon openzetten.

Maar ondanks onze grote groene kinderspeeltuin, woont hier maar één echt buitenspeelkind: Flo. Weer of geen weer, winter of zomer, regen of geen regen, met en zonder jas: Flo kan zich uren alleen buiten bezighouden. Dan bouwt ze aarde- en zandtaartjes op ons proper wit terras, kruipt ze op handen en voeten door het modderige kippenhok of bouwt ze een huisje op de composthoop. Geef het kind een paar stenen, een beetje modder, een grote stok en ze is tevreden.

Dit is tegenstelling tot haar twee zusjes. Zolang er een vriendinnetje langskomt, de zon schijnt en het zwembadwater verwarmd is, vinden Manou en Nina een tuin ook ‘wel leuk’, voor een uurtje. Vooral de oudste zou perfect kunnen aarden op een appartement, in de zetel met haar Ipad.

Maar net als bij eten, tafelmanieren en sport moet je kinderen soms een duwtje in de juiste richting geven. En daarom is de buitenspeeldag wel degelijk een buiten-gewoon goed idee. 🙂

Naschoolse activiteiten

Een haat-liefdeverhouding heb ik met naschoolse activiteiten. Enerzijds hecht ik veel belang aan hobby’s, en passies. Niets zo mooi en interessant als mensen zien opgaan in hun ding. En er worden tegenwoordig zo veel leuke activiteiten georganiseerd voor kinderen buiten de schooluren. Anderzijds moeten kinderen ook echt kinderen blijven, en dat vraagt ruimte én tijd om te spelen, en ruzie te maken en je te vervelen. Bovendien vind ik het enorm belangrijk om als ouder nog een eigen leven te hebben. Jezelf wegcijferen lijkt misschien nobel maar volgens mij geef je op die manier het verkeerde voorbeeld. Alsof moeders plots niets anders meer kunnen en willen dan koken, kuisen en rondrijden.

Het is een kwestie van het juiste evenwicht vinden, zoals altijd. Klinkt eenvoudig maar met drie kinderen is dat niet. Plannen we de activiteiten na de schoolruren? Na acht uur les zijn mijn meisjes moe en willen ze spelen, en dan komt daar nog huiswerk bij. Vorig jaar kozen we voor de woensagnamiddag maar ook dan waren ze vaak op. En woensdag is ook een populair moment voor verjaardagsfeestjes. Zelf had ik graag onze weekends vrijgehouden, voor de vrienden en familie of voor een weekendje weg.

Manou droomde, na de voorstelling van Robin Hood, van een musicalopleiding. Zingen, dansen en toneelspelen: in mijn tijd bestond dat allemaal niet maar ik had het vast ook leuk gevonden. Nina kan op hetzelfdfe moment les volgen dus qua planning komt dat mij dat wel goed uit. De dames moeten alleen de auditie nog overleven. 😉 De organisatie wil naar eigen zeggen ‘alleen werken met gemotiveerde kinderen’. Be carefull what you wish for, denk ik stiekem.

En op zondag hebben ze nu toch opnieuw gekozen voor de Chiro. Lid zijn van een jeugdbeweging is leerrijk en tof. Manou was in het eerste leerjaar niet overtuigd. Ondertussen sluiten meer en meer vriendinnetjes zich aan en voelt ze zich mentaal en fysiek een stuk sterker. De eerste namiddagen waren alvast een succes en ook kleine Nina vind het leuk.

Met nog een uurtje paardrijden tussendoor (als het past), is onze agenda naar mijn normen meer dan voldoende gevuld. Muziekles, circusschool en turnen zal voor een andere keer zijn. Hoe sommige ouders bepaalde groepssporten gecombineerd krijgen met een eigen sociale agenda, blijft mij een raadsel. Weekendjes naar zee zitten er voor ons voorlopig dus ook niet meer in, in tegenstelling tot werken op zondag. En zo heeft ieder nadeel zijn voordelen.

Het sneeuwt

binnen.

Goedkoop plezier (gevolgd door oneindig veel opkuiswerk ;-))

Gezelschapsspelletjes

 

Gezelschapsspelletjes, mijn dochters krijgen er maar niet genoeg van. Ook al begrijpen ze de spelregels amper en moeten ze soms verliezen (liever niet maar kom): als het aan hen lag, speelde we iedere dag. En zoals jullie kunnen zien,

Als kind heb ik nooit veel gezelschapsspelletjes gespeeld.  Misschien daarom dat de speldozen zo mooi bewaard zijn gebleven.

Vooral het feit dat we samen spelen, vinden ze leuk natuurlijk. En als het aan mij ligt mag het wel niet te lang duren. Monopolie en andere spelen van een halve dag of meer, weiger ik in huis te halen. Haba-spelletejs zijn wel altijd een succes. Ook Rummikub, kaarten en Uno doen het goed. Ahja, en de Sint vraagt wat jullie kinderen graag en vaak spelen.

Toca Boca

Er bestaan onvoorstelbaar veel leuke app’s voor kinderen, ook voor kleuters. Te veel, denk ik soms, want ik heb geen zin om er een studie van te maken. In het begin beperkte ik me tot gratis app’s. Mijn ipad stond vol gratis troep en dan liet ik Manou het kaf van het koren scheiden.

Nu heb ik een tip, die ouders van jonge kinderen veel tijd en energie zal besparen. Toevallig kwamen we uit bij Toca Boca hairsaloon en mijn meisjes waren er zot van. De tekeningen zijn mooi, kleurrijk en grappig. En mijn meisjes vonden het spel geweldig. Ondertussen heb ik alle beschikbare spelletjes van Toca Boca gekocht en ze zijn stuk voor stuk “de max”.

Toca Boca maakt originele apps, geen heruitvindingen van oude gezelschapsspelletjes of van bekende computergames. De apps zijn bedoeld voor de allerkleinsten. Manou vind ze nog net leuk maar voor oudere kinderen zou ik eerder gaan voor temple run of zo. Toca Boca is niet gratis. De apps kosten gemiddeld 1,8 euro maar ik vind ze hun geld meer dan waard. Beter een leuke app (zonder irritante jingle) waar ze lang mee spelen en telkens verder in geraken, dan het constante zappen.

Rek

Ontdekt tijdens de bewegingsschool: de menselijke rekker.

Doel van het spel: probeer zo ver mogelijk te lopen. Geweldig vonden ze het. Nu is de vraag: waar zou je zoiest kunnen kopen? Suggesties?